Ο Πρίγκιπας του Καρτέλ

Η επίσημη σύνοψη του «Πρίγκιπα του Καρτέλ» (απαράδεκτη απόδοση του «Driven») δύσκολα πείθει έναν θεατή πως θα παρακολουθήσει μία ταινία και όχι περισσότερες. Αναφέρει έναν πιλότο που για να κερδίσει περισσότερα χρήματα αρχίζει να μεταφέρει ναρκωτικά στη Ν. Αμερική (ότι έκανε και ο Τομ Κρουζ στο προπέρσινο «American Made»), μόνο που πιάνεται σχετικά νωρίς από τις αρχές και ξεκινά  να συνεργάζεται μαζί τους ως πληροφοριοδότης. Στην «άλλη ταινία» που ακολουθεί, ζει με την οικογένειά του με ψεύτικη ταυτότητα σε πολυτελές σπίτι και διαπιστώνει πως έχει γείτονα τον Τζον ΝτεΛόριαν, τον γνωστό μηχανικό αυτοκινήτων που άφησε υψηλή θέση στη General Motors για να σχεδιάσει κάτι που τελικά τον κατέστρεψε, το, ομώνυμό του, αυτοκίνητο του μέλλοντος.

Ο Βορειο-Ιρλανδός Νικ Χαμ προσπαθεί να ενώσει τον υπόκοσμο των ναρκωτικών με την ελιτίστικη μορφή του ΝτεΛόριαν, στον χαρακτήρα του οποίου αφιερώνει από ένα σημείο και έπειτα την περισσότερη ώρα, προσπαθώντας να αποδώσει τη μαγνητική του αύρα και να τον ανάγει σε εκλεκτό πωλητή του αμερικανικού ονείρου, μια μορφή που θυμίζει έντονα τον Στιβ Τζομπς έστω και αν η πορεία των 2 τους ήταν εντελώς διαφορετική. Το όνειρο που τονίζει ο ΝτεΛόριαν είναι αυτό που εμπνέει από ένα σημείο και έπειτα τον πρωταγωνιστή της ταινίας (ο Σουντέικις σε ρόλο φαφλατά που του πηγαίνει) ώστε να διεκδικήσει κάτι από αυτό και να εξασφαλίσει τη μεγάλη ζωή που ονειρεύεται γι' αυτόν και την οικογένειά του. Η ένωση των ιστοριών δεν είναι μια κινηματογραφική υπερβολή αλλά βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα που βάζουν στο ίδιο μίξερ «βρώμικα» λεφτά, FBI, κασέτες, μικροφωνάκια και τον ΝτεΛόριαν, και δημιουργεί ένα υποτυπώδες σασπένς, μέσα από μια μονίμως ελαφριά και χιουμοριστική σκοπιά που λειτουργεί σαφώς υπέρ της ταινίας - ειδικά γι' αυτή την εποχή που προβάλλεται.