Το Πράσινο Βιβλίο

Το «Πράσινο Βιβλίο» είναι η περίπτωση της ταινίας που θεωρητικά μοιάζει με εφιάλτη κάθε κριτικού. Μια κωμική αντιστροφή των ρόλων του βραβευμένου με Όσκαρ «Σοφέρ της Κυρίας Ντέιζι», βασισμένη σε πραγματική ιστορία μεγάλων κοινωνικών εντάσεων, με σκηνοθέτη έναν από τους κυριότερους εκφραστές του κακόγουστου αμερικανικού χιούμορ της δεκαετίας του '90 (συνυπεύθυνου για το «Ηλίθιος και Πανηλίθιος» και το «Κάτι Τρέχει με τη Μαίρη») και σενάριο με ροπή προς τον εξωραϊσμό.  

Προς έκπληξη πολλών, ωστόσο, το «Πράσινο Βιβλίο» καταφέρνει και χωράει τον κανόνα και την εξαίρεση της mainstream ψυχαγωγίας στο ίδιο κινηματογραφικό όχημα. Από τη μία πρόκειται για έναν αποτελεσματικό μηχανισμό εξυπηρέτησης του κοινού, ο οποίος ξέρει ακριβώς πότε να πατήσει τα σωστά κουμπιά και πώς να προκαλέσει τα επιθυμητά συναισθήματα. Από την άλλη όμως ο Πίτερ Φαρέλι και οι σεναριογράφοι του δούλεψαν, με την καρδιά τους στη σωστή θέση, για να προσφέρουν το είδος της ευσυνείδητης μαζικής διασκέδασης που μόνο το Χόλιγουντ μπορούσε κάποτε να προσφέρει τόσο αφοπλιστικά. Αρκεί να υπήρχε μια ιστορία που άξιζε να ειπωθεί, ένας ικανός σκηνοθέτης για να την αφηγηθεί και οι κατάλληλοι πρωταγωνιστές για να την αναπαραστήσουν. 

Το είδος της ευσυνείδητης μαζικής διασκέδασης που μόνο το Χόλιγουντ μπορούσε κάποτε να προσφέρει τόσο αφοπλιστικά.

Στο «Πράσινο Βιβλίο» η ιστορία είναι τόσο ξεχωριστή (και αληθινή) ώστε αποτελεί παράδοξο, η σκηνοθεσία γνωρίζει από οικονομία και κωμική ακρίβεια και οι βασικές ερμηνείες είναι σχεδόν ακαταμάχητες. Ο Μαχέρσαλα Αλί (Όσκαρ Β' Αντρικού ρόλου για το «Moonlight») υποδύεται τον βιρτουόζο Ντον Σέρλι, έναν Αφροαμερικανό πιανίστα της τζαζ ο οποίος, σε πείσμα των διακρίσεων της εποχής, αποφάσισε το 1962 να πραγματοποιήσει μια ριψοκίνδυνη μουσική περιοδεία σε μερικές από τις πιο ρατσιστικές πολιτείες του αμερικανικού Νότου. 

Για να φέρει εις πέρας ένα τόσο δύσκολο ταξίδι, ο Σέρλι προσέλαβε ως σοφέρ και προστάτη του έναν Ιταλοαμερικανό μπράβο από το Μπρονξ ονόματι Τόνι Βαλελόνγκα. Εκείνος, με τη σειρά του, αναγκάστηκε να παραμερίσει τις φυλετικές προκαταλήψεις του και, προκειμένου να εξασφαλίσει χρήματα για την οικογένειά του, να γίνει ο φτωχός και αγράμματος λευκός που θα υπηρετήσει έναν εύπορο και καλλιεργημένο μαύρο, αναγνωρίζοντάς τον παρ' όλα αυτά ως φίλο στο τέλος της διαδρομής. 

Τον σκληροτράχηλο οδηγό του απροσδόκητου αυτού οδοιπορικού ενσαρκώνει ο Βίγκο Μόρτενσεν. Και το παιχνιδιάρικο αλισβερίσι μεταξύ των δυο ηθοποιών, οι οποίοι χτίζουν ζουμερούς χαρακτήρες, απαλλαγμένους από γραφικότητες και διδακτικά βαρίδια, μετατρέπεται σε ευφορικό θέαμα. Χάρη στην ασταμάτητα ενδιαφέρουσα αντιπαράθεσή τους, στο τρυφερό σκηνοθετικό βλέμμα του Φαρέλι και σε ένα σενάριο που μπορεί να στερείται λεπτότητας και βάθους, όμως ξέρει να απωθεί τους συναισθηματισμούς και τις χοντροκοπιές, το «Πράσινο Βιβλίο» μεταμορφώνει μια προβλέψιμη φόρμουλα σε ένα καλοπροαίρετο και γενναιόδωρο φιλμ. Το οποίο επιθυμεί να σερβίρει τα μηνύματά του με μια γλυκιά κουταλιά ζάχαρης.