Μάντεψε Ποιος Ήρθε για τα Γενέθλιά σου; - ταινιες || cinemagazine.gr

Μάντεψε Ποιος Ήρθε για τα Γενέθλιά σου;

Fête de famille

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

2019
    ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Γαλλία, Βέλγιο
    ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Σεντρίκ Καν
    ΣΕΝΑΡΙΟ: Σεντρίκ Καν
    ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Κατρίν Ντενέβ, Εμανουέλ Μπερκό, Σεντρίκ Καν
    ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Υβ Καπ
    ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 101'
    ΔΙΑΝΟΜΗ: Filmtrade
    Μάντεψε Ποιος Ήρθε για τα Γενέθλιά σου;

Γαλλικό (με τα όλα του) οικογενειακό δράμα χαρακτήρων, με στιγμές, εγχώριο Σανσόν, Ντενέβ αλλά και δραματουργική αστάθεια που περιβάλλει -και διαβάλλει- τις καλές προθέσεις.

Από τον Ηλία Δημόπουλο

Με θεματικό σημείο κινηματογραφικής αναφοράς την «Οικογενειακή Γιορτή» του Βίντερμπεργκ, ο Σεντρίκ Καν μαζεύει σ’ ένα προαστιακό σπίτι υψηλής μπουρζουαζίας τη γενεθλιάζουσα μαμά (Κατρίν Ντενέβ) και τα παιδιά μετά συζύγων και τέκνων. Την ατμόσφαιρα της ηλιόλουστης γαλλικής εξοχικής θαλπωρής διακόπτει το τηλεφώνημα της Κλαιρ (Εμανουέλ Μπερκό), της άσωτης και ψυχικά διαταραγμένης κόρης που επιστρέφει για την οικογενειακή γιορτή μετά από τρία χρόνια εθελούσιας φυγής στην Αμερική. Ο Βενσάν (ο ίδιος ο Καν), εν μέσω καταρρακτώδους βροχής πλέον, πηγαίνει να την παραλάβει. Στο μεσημεριανό τραπέζι η συζήτηση περιστρέφεται περί ανέμων και υδάτων. Και μια χιουμοριστική νύξη της είναι το μπέρδεμα ανάμεσα στην ανθρωπολογία και την ανθρωποφαγία. Περί αυτού το έργο.

Ο Καν ακολουθεί μια ομολογουμένως ιδιότυπη, όχι λιγότερο θεμιτή ή αξιοσημείωτη, προσέγγιση στην σκηνοθεσία του τυπικού «μυστικών και ψεμάτων» δράματος που συνέγραψε. Ο διάλογος μπορεί να πολυβολεί με τον γνωστό γαλλικό τρόπο, η κάμερα όμως, λες και σε μια κεκτημένη αδράνεια, προτιμά να στέκει σ’ ένα πρόσωπο αφήνοντας off τις άλλες φωνές, καθυστερώντας σκόπιμα το ντεκουπάζ του. Παρά την φαινομενική αυτή επίδραση στο ρυθμό η επιλογή αυτή δεν τον βλάπτει καθόλου, εξημερώνει όμως με εγκεφαλικό τρόπο τον τόνο του έργου που χάνει την αιχμή του ομιλούντος προσώπου (και διαλόγου) για χάρη ενός νοήματος. Που στην προκειμένη περίπτωση μοιάζει να είναι, με επίκεντρο ειδικά την Μπερκό, η λεπτή γραμμή της συμπεριφοράς που δημιουργεί τον πόνο, την ψυχολογική διαταραχή, την ανοιχτή οικογενειακή πληγή.

Η αστάθεια όμως ξεκινά από το γράψιμο και την ερμηνευτική επιλογή. Οι χαρακτήρες ισορροπούν άτεχνα ανάμεσα στην σάτιρα της μπουρζουαζίας και τη δριμύτητα των συμβάντων. Η Μπερκό ερμηνεύει υψίφωνα και ασύστολα εξωστρεφώς την Κλαιρ, με μια ζωϊκή θρασύτητα που ίσως ανταποκρίνεται σε μια πραγματικότητα αλλά βαραίνει δηκτικά το έργο και σε προσεγγίζει στην (όποια) λογική της ενδοοικογενειακής «ανθρωποφαγίας». Δεν ξέρω αν κάτι τέτοιο μπορεί να ήταν στις προθέσεις του δημιουργού.

Τέλος, ένα διαρκές υπογραμμιστικό σχόλιο ανάμεσα στην πραγματικότητα της ζωής και την «βεριτέ» μιας αληθοφανούς δραματουργίας, λόγω του τεμπελχανά «σκηνοθέτη» γιου, κρατάει ένα ενδιαφέρον αρχικά, δίνει μια αδέξια σκηνή (γαλλικής πάντα) σουρεαλιστικής κωμωδίας και δείχνει να πέφτει σε αδιέξοδο στο φινάλε με την σκηνή-επίλογο, που κρέμεται εκτός δράσης «για τα μάτια μας μόνο» πριν τους τίτλους τέλους.

Η Ντενέβ προεδρεύει με επίκτητη άνεση δεκαετιών, οι εκλεκτικές θεματικές συγγένειες υποβοηθούν, το «L’Amour L’Amour L’Amour» του Μουλουτζί φέρνει έναν τέλεια μελαγχολικό αέρα ένδοξου παρελθόντος και χαμένης νιότης, οι καλές προθέσεις όμως προδίδονται και η μεγάλη αλήθεια παραμένει: Στρωτή δομή, καλό σενάριο και σκηνοθεσία κανόνων, σώζουν.

 

ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
  • Μάντεψε Ποιος Ήρθε για τα Γενέθλιά σου;
  • Μάντεψε Ποιος Ήρθε για τα Γενέθλιά σου;