Μια Απίθανη Σχέση

Από τη στιγμή που ξεκίνησαν τα γυρίσματα μέχρι και αυτές τις ημέρες, στην προώθηση της ταινίας, οι πρωταγωνιστές της «Απίθανης Σχέσης» παίζουν ακριβώς με αυτή την απιθανότητα που βασίζεται στην παρουσία τους. Ο «χυμαδιό» (συμπτωματικά και ο τίτλος της ταινίας που πρωτογνωρίσαμε τον σκηνοθέτη Τζόναθαν Λεβίν) Σεθ Ρόγκεν, ασυγκράτητος σε κίνηση και ατάκες δίπλα στην απαστράπτουσα, too-good-to-be-true Σαρλίζ Θερόν, δημιουργούν άμεσα ένα παράδοξο εντός και εκτός φιλμ. Η προσπάθειά τους να υποδύονται πρωταγωνιστές στο ίδιο φιλμ είναι το ίδιο αστεία με όσα συμβαίνουν στους ρόλους τους, όπου ένας δημοσιογράφος που δρα εκτός συστήματος και προσπαθεί να τα βάλει με όλους και με όλα, συνδέεται με την υπουργό εξωτερικών των ΗΠΑ, την πιο ισχυρή και φιλόδοξη γυναίκα της χώρας καθώς ετοιμάζεται να αναλάβει την προεδρία της.

Τα όσα κωμικοτραγικά προκύπτουν από αυτό το ταίριασμα έχουν ως βάση πολλές αντίστοιχες ρομαντικές κομεντί του παρελθόντος, με μια απλή αντιστροφή στο ρόλο των φύλων, αφού η γυναίκα είναι η ισχυρή παρουσία και ο άντρας η κρυφή σχέση. Όσα πηγάζουν από την αντιστροφή αυτή είναι αρκετές φορές χιουμοριστικά και στοχευμένα, όμως η ταινία χάνει το μέτρο από ένα σημείο και έπειτα. Σε μια διάρκεια σχεδόν απαγορευτική για το είδος και την ιστορία που αφηγείται (λίγο πάνω από 2 ώρες) ένα ειρωνικό αστείο για τους σεξιστές, ακόμη και το καλύτερο που μπορεί να σκεφτεί κάποιον αυτόν το καιρό, παύει να είναι αστείο όταν επαναλαβάνεται τουλάχιστον 10 φορές. Αυτή η επανάληψη γίνεται ρουτίνα, και τα σπαρταριστά περιστατικά που όντως υπάρχουν χάνονται μέσα σε ένα δημιουργικό χάος όπου πρέπει να χωρέσουν με το ζόρι το άναρχο χιούμορ και οι πολύ πυκνές δόσεις πολιτικής ορθότητας, μια σχέση που είναι σε στιγμές πιο awkward και από αυτή των 2 πρωταγωνιστών.