Ο Δρόμος της Επιστροφής - ταινιες || cinemagazine.gr

Ο Δρόμος της Επιστροφής

The Way Back

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

2020
    ΠΑΡΑΓΩΓΗ:ΗΠΑ
    ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γκάβιν Ο' Κόνορ
    ΣΕΝΑΡΙΟ:Μπραντ Ίνγκελσμπι
    ΗΘΟΠΟΙΟΙ:Μπεν Άφλεκ, Αλ Μαντριγκάλ, Μικαέλα Γουάτκινς, Τζανίνα Γκαβανκάρ
    ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ:Έντουαρντ Γκράου
    ΜΟΥΣΙΚΗ:Ρομπ Σίμονσεν
    ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 108'
    ΔΙΑΝΟΜΗ: Tanweer
    Ο Δρόμος της Επιστροφής

By the book ανάλυση της θεραπευτικής ιδιότητας των ομαδικών σπόρ προς αυτούς που αναζητούν μια δεύτερη ευκαιρία και προφανής αφηγηματική σύνδεση με την ανάγκη του Μπεν Άφλεκ για επανεκκίνηση καριέρας. 

Από τον Τάσο Μελεμενίδη

Σε όλη την κατασκευή του «Δρόμου της Επιστροφής» υπάρχει η αύρα ενός σινεμά που τα αμερικανικά στούντιο φαίνεται πως ξέχασαν να κάνουν. Η ανθρωποκεντρική ταινία μεσαίου προϋπολογισμού, βασισμένη σε κάποιον σταρ ο οποίος αναλαμβάνει για λίγο έναν εντελώς γήινο ρόλο, είναι ένα μοντέλο που στην πορεία αντικαταστάθηκε από τις ανεξάρτητες ταινίες που δεν είχαν τόσο ξεκάθαρους κανόνες στην αφήγησή τους και μπορούσαν να γίνουν από πολύ πιο ενδιαφέροντες ως καταστροφικές. 

Στο στουντιακό φιλμ αυτής της κοπής τα πράγματα ήταν πιο ξεκάθαρα συνήθως, ειδικότερα αν μέσα σε αυτό έμπαινε ο αθλητισμός, ο ανταγωνιστικός όπως εννοείται στις ΗΠΑ, η προσφορά του οποίου έγκειται στο ότι μπορεί να πάρει στη μεγάλη αγκαλιά του ανθρώπους που δεν τα κατάφεραν τόσο καλά στη ζωή. Ακόμη πιο ειδικά για το μπάσκετ υπάρχει το παράδειγμα του «Hoosiers», με τον Τζιν Χάκμαν στο ρόλο ενός τοπικού μέθυσου που γίνεται θρύλος, ενώ λίγα χρόνια μετά το «Blue Chips» (του Ουίλιαμ Φρίντκιν παρακαλώ) έβαζε τον Νικ Νόλτε σε μια αντίστοιχη θέση, με τον χαρακτήρα του να έχει την αποστολή να αντιμετωπίσει τη διαφθορά στο πανεπιστημιακό πρωτάθλημα της χώρας. 

Ο Γκάβιν Ο’Κόνορ δεν έχει τη φρεσκάδα και το νεύρο που έδωσε στο «Warrior» πριν 10 χρόνια

Κοινό σημείο το μη επαγγελματικό μπάσκετ, η συνύπαρξη δηλαδή κάποιου με ομάδες νέων που ακόμη πλάθονται, κάτι που φαίνεται να αποτελεί το ισχυρότερο κίνητρο του χαρακτήρα που υποδύεται εδώ ο Μπεν Άφλεκ, ενός μεγάλου αστεριού στα νιάτα του που αναλαμβάνει την ομάδα του λυκείου μετά από καταστροφικές επιλογές στη ζωή του και μια οικογενειακή τραγωδία που μοιάζει με ταφόπλακα για το μέλλον του. Η αφήγηση της ιστορίας του δεν ξεφεύγει ούτε λεπτό από αυστηρούς κανόνες, στην αρχή ο ίδιος μοιάζει τελειωμένη ιστορία, λοιδορείται και αποφασίζει να ασχοληθεί σοβαρότερα, οι ήττες γίνονται νίκες, τα παιδιά τον βλέπουν ως πατέρα, ο ίδιος ξανακυλά δίνοντας την τελική του μάχη. Ο Γκάβιν Ο’Κόνορ δεν έχει τη φρεσκάδα και το νεύρο που έδωσε στο «Warrior» πριν 10 χρόνια, μοιάζει και αυτός να κρύβεται πίσω από τους κανόνες και να ενδιαφέρεται περισσότερο για το πειστικό μοντάζ των αγώνων αλλά και τη συναισθηματική φόρτιση που προκαλούν οι εκτός παρκέ συγκρούσεις.

Βέβαια η μορφή του Μπεν Άφλεκ λειτουργεί και εκτός κάδρου. Με την παραδοχή του ίδιου πως στράφηκε στον αλκοολισμό και έμεινε για λίγο εκτός χώρου, διεκδικεί τη δική του επιστροφή παίζοντας με επιτυχία τον καταπονημένο που καλείται να αντιληφθεί ότι η ζωή δεν τελειώνει εδώ, βοηθούμενος από την πρώην σύζυγό του - επίσης κάτι που συνέβη στην πραγματικότητα. Η σύνδεση είναι τόσο προφανής που αντιλαμβάνεται κάποιος και τη βασική αιτία της ύπαρξης της ταινίας, λαμβάνοντας υπόψη ότι ο ίδιος ο Άφλεκ προσπάθησε τα προηγούμενα χρόνια να πείσει τη Warner να επαναφέρει υποείδη που είχαν εξαφανιστεί. Όλα καλά στην επαναφορά αυτή, ακόμη καλύτερα αν την επόμενη φορά δεν υπάρχει η αίσθηση ότι ξαναβλέπουμε κάτι τόσο εμφανώς ίδιο με το παρελθόν. 

ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
  • Ο Δρόμος της Επιστροφής
  • Ο Δρόμος της Επιστροφής