Το «Happy as Lazzaro» θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για κάποιο από τα μεγάλα βραβεία του φετινού φεστιβάλ - αφιερωματα , καννες , καννες 2018 || cinemagazine.gr
17:23
15/5

Το «Happy as Lazzaro» θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για κάποιο από τα μεγάλα βραβεία του φετινού φεστιβάλ

Τέσσερα χρόνια μετά τα «Θαύματα» (Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής, 2014) η Αλίτσε Ρορβάκερ επιστρέφει στο Επίσημο Διαγωνιστικό Τμήμα των Καννών με μία βραδυφλεγή πολιτική αλληγορία η οποία εντυπωσιάζει μέχρι την στιγμή που προσγειώνεται απότομα εξαιτίας του άγαρμπου φινάλε της.

Αποστολή στις Κάννες: Κωστής Θεοδοσόπουλος

Αποτελεί πραγματική πρόκληση να μιλήσεις επαρκώς για την καινούρια ταινία της Αλίτσε Ρορβάκερ («Θαύματα», «Corpo Celeste») χωρίς να αποκαλύψεις το plot twist που κυριολεκτικά κόβει την ταινία στην μέση, δίνοντας στο φιλμ μια εντελώς αναπάντεχη τροπή. Το γεγονός ότι η Ιταλίδα σκηνοθέτρια σου έχει αποκαλύψει το βασικό στοιχείο του ήδη πριν την προβολή, το αντιλαμβάνεσαι -ευτυχώς- σε δεύτερο χρόνο.

Γυρισμένο σε φιλμ 16mm, το «Happy as Lazzaro» μας μεταφέρει σε ένα απομονωμένο αγρόκτημα της ιταλικής επαρχίας εκεί που γυναίκες, άντρες και παιδιά εργάζονται σκληρά στις καλλιέργειες καπνού βιώνοντας την μουντή επανάληψη της αγροτικής καθημερινότητας. Ανάμεσά τους βρίσκεται και ο Λάζαρος, ένα αγόρι με ευγενική φυσιογνωμία του οποίου οι αλτρουιστικές προθέσεις γίνονται πεδίο εκμετάλλευσης από τον περίγυρο. Ιδιοκτήτρια της τεράστιας έκτασης που ονομάζεται Ινβιολάτα είναι η Μαρκησία Αλφονσίνα ντε Λούνα, μια αδίστακτη γυναίκα που έχει επιβάλλει συνθήκες δουλείας στους αγρότες μέσω ενός επιστάτη που φροντίζει όχι μόνο να τους κρατά απλήρωτους αλλά και να τους πείθει ότι χρωστάνε στη επιχείρηση χρήματα.

Καθώς νομίζεις ότι η ιστορία διαδραματίζεται πριν από αρκετές δεκαετίες, η εμφάνιση του Τακρέντι, του γιου της Μαρκησίας που ασχολείται συνεχώς με το κινητό τηλέφωνο και το walkman του, έρχεται για να σε σοκάρει και να τοποθετήσει τα γεγονότα κάπου στις αρχές των 90s. Ο κακομαθημένος Τακρέντι σύντομα ψυλλιάζεται την καλοπροαίρετη φύση του Λάζαρου και τον εγκλωβίζει σε μια σχέση λυκοφιλίας. Σύντομα, ο Τακρέντι βρίσκει καταφύγιο στο βουνό πάνω απ’ το αγρόκτημα και καθώς ο Λάζαρος τον ανεφοδιάζει με προμήθειες, ο νεαρός σκηνοθετεί την απαγωγή του για να ζητήσει λύτρα από την μητέρα του.  

Η Ροβάρκερ πιστή στις ντοκιμενταρίστικες ρίζες της και στην ρεαλιστική παράδοση του ιταλικού σινεμά, επενδύει χρονικά σε μια λεπτομερή παρατήρηση του τοπίου αλλά κυρίως των ανθρώπων μιας κοινότητας ξεχασμένης από τον χρόνο και εντελώς αποκομμένης από την πραγματικότητα. Για αρκετή ώρα νιώθεις ότι παρακολουθείς μια χαμένη ταινία που γύρισε Παζολίνι, μια αίσθηση που ενισχύεται από το αρμονικά πλασαρισμένο ταξικό σχόλιο της δημιουργού πάνω στις εργασιακές συνθήκες που θυμίζουν φεουδαρχία και καθόλου τον 20ο αιώνα.

Αυτό που συμβαίνει στη συνέχεια της ταινίας ξεφεύγει από την σφαίρα του ρεαλιστικού και επιτρέπει στην ταλαντούχα σκηνοθέτρια να ταξιδέψει στον χρόνο για να παραδώσει μια πολιτική αλληγορία φτιαγμένη από το υλικό των ονείρων. Αυτό το άγγιγμα μαγικού ρεαλισμού πριμοδοτεί το «Happy as Lazzaro» με κάποιες φανταστικές σκηνές, με αποκορύφωμα την σεκάνς με την μουσική από το εκκλησιαστικό όργανο, η οποία και όφειλε να είναι και η τελευταία της ταινίας. Δυστυχώς, η Ροβάρκερ επιλέγει να υπεραναλύσει με τρόπο ρηχό και επιφανειακό ένα θέμα που είχε ήδη καλύψει επαρκώς στο προηγούμενο κομμάτι του φιλμ υποκύπτοντας σε ένα συναισθηματικά εκβιαστικό φινάλε που ζημιώνει το τελικό αποτέλεσμα. 

Διαβάστε ακόμη:
Ο Τρίερ βυθίζεται στον ωκεανό της αλαζονείας του με το «The House That Jack Built»

«Τρία Πρόσωπα»: Καινούρια ταινία απ’ τον Παναχί, κακά μαντάτα για την πατριαρχία
Χορός μέχρι θανάτου και ομαδικά freak out στο «Climax» του Γκασπάρ Νοέ
Ο Γιώργος Ζώης μας προσκαλεί σε στενές επαφές «Tρίτου Eίδους»
Το καθηλωτικό «Girl» είναι η ταινία-έκπληξη του φετινού φεστιβάλ

Ο Γκοντάρ επιμένει, επανάσταση τώρα!
Ο Μαντς Μίκελσεν δίνει αγώνα ζωής στην «Αρκτική»
Σοκ στις Κάννες: 10 αμφιλεγόμενες ταινίες στην ιστορία του Φεστιβάλ [photos]
Με το «Sorry Angel» ο Κριστόφ Ονορέ υπογράφει την πιο αυτοβιογραφική- και καλύτερη- ταινία του
Ο «Ψυχρός Πόλεμος» του Παβλικόφσκι είναι ένα αθεράπευτα ρομαντικό οδοιπορικό στα χαρακώματα του έρωτα
Ο Σερεμπρένικοφ με το γλυκόπικρο «Leto» μας υπενθυμίζει ότι κάθε καλοκαίρι κάποια στιγμή τελειώνει
Το «Birds of Passage» είναι η πιο ασυνήθιστη γκανγκστερική ταινία που έγινε ποτέ
«Wildlife» και Κάρεϊ Μάλιγκαν δικαιώνουν απόλυτα το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Πολ Ντέινο 
Λευτεριά στον Κίριλ Σερεμπρένικοφ

Το «Everybody Knows» είναι ένας διεκπεραιωτικός Φαρχαντί που λειτουργεί με άνεση στο ρελαντί
Κάννες 2018: Κέιτ, Πενέλοπε και Τζούλιαν στο λαμπερό κόκκινο χαλί της πρεμιέρας
Κάννες 2018: Αυτές είναι οι ταινίες που ανυπομονούμε να δούμε στο φεστιβάλ