7:34
25/2

Λος Άντζελες: Εμπιστευτικό

L.A. Confidential

Λος Άντζελες, δεκαετία του ’50. Πίσω από τη νέα βιομηχανία του Χόλιγουντ, κάτω από τον καυτό ήλιο, μέσα στις υπερπολυτελείς βίλες, ανασαίνει ένας κόσμος διαφθοράς, δολοπλοκίας και φόνου, ένας κόσμος που η τοπική αστυνομία έχει αναλάβει να εξαγνίσει. Ο Κέβιν Σπέισι, ως Τζακ Βινσέν, είναι ο δημοφιλέστερος μπάτσος της περιοχής, μετά από την συνεργασία του με τηλεοπτικό σίριαλ. Μαζί με τον κίτρινο δημοσιογράφο Σιντ Χάτζονς – Ντάνι Ντε Βίτο, στήνει μαζικές συλλήψεις, για να προβάλει τις ικανότητές του L.A.P.D. 

Εκσυγχρονισμένο αυθεντικό noir που τιμά τους συντελεστές του

Ο Εντ Έξλεϊ και ο Μπαντ Γουάιτ, οι δύο Αυστραλοί Γκάι Πιρς και Ράσελ Κρόου, δουλεύουν στο Σώμα. Ο πρώτος είναι διατεθειμένος να πουλήσει τις αρχές του για να γίνει το «χρυσό αγόρι» του τμήματος. Ο δεύτερος αντιμετωπίζει τις υποθέσεις με ακεραιότητα και ωμή βία. Οι δύο ήρωες θα διασταυρωθούν στην έρευνα για μια ομαδική δολοφονία σε κάποιο τοπικό μπαρ και θα αποκτήσουν ένα μοιραίο κοινό στοιχείο: την αποπλάνησή τους από την Λιν Μπράκεν – Κιμ Μπέισινγκερ, μια πόρνη πολυτελείας, αντίγραφο της Βερόνικα Λέικ, χαρακτήρα-κλειδί για την υπόθεση.

Ο λόγος που τα noir μυθιστορήματα του Τζέιμς Ελρόι δεν έχουν ποτέ μεταφερθεί στην οθόνη είναι ακριβώς επειδή οι αρετές τους κρύβονται στην λαβυρινθώδη ιστορία τους και στους σκληρούς χαρακτήρες τους, φιγούρες που μπορεί να παρασύρουν το αναγνωστικό κοινό, δύσκολα όμως θα απορροφούσαν τον θεατή για ένα δίωρο. 

Εκεί βρίσκεται το σημαντικότερο επίτευγμα του Κέρτις Χάνσον, ενός σκηνοθέτη που έχει αποδείξει την ικανότητά του σε ταινίες δράσης και σε θρίλερ, όχι όμως και, ως τώρα τουλάχιστον, σε απαιτητικά έργα ενός πολύ συγκεκριμένου και προκλητικού είδους, με ένα πλήθος μικρότερων χαρακτήρων που πρέπει να δικαιολογήσει και να κρατήσει ζωντανούς.

Απελευθερώνοντας με θάρρος το σενάριο από το βαρύ φορτίο του βιβλίου, κρατώντας όμως τον βασικό σκελετό και τους δυναμικότερους ήρωες, ο Χάνσον παρασκευάζει μια άρτια ιστορία μυστηρίου, με μέτρο και συνέπεια και με τις κατάλληλες δόσεις κινηματογραφικής μαγείας.

Ένα έγχρωμο φιλμ που διατηρεί την αμφισημία του παραδοσιακού μαυρόασπρου χωρίς επιτήδευση

Αν το noir ανατράφηκε από την λογοτεχνία και το σινεμά, χωρίς ένα ακριβές αντίγραφο στην πραγματικότητα, το «Λος Άντζελες: Εμπιστευτικό» εκτυλίσσεται μέσα σε μια ατμόσφαιρα που, όχι μόνο είναι πειστική εικαστικά, αλλά και κρατά σφιχτά μέσα της τον θεατή, αφήνοντάς τον να ζήσει για λίγο στη βιομηχανία του θεάματος και του εγκλήματος της δεκαετίας του ’50. 

Η καταχνιά και τα μπλε φίλτρα της νύχτας, τα βρωμερά αστυνομικά τμήματα, τα γραφειάκια με τις περσίδες και οι μαρμάρινες επαύλεις παίρνουν ζωή σ’ ένα έγχρωμο φιλμ που διατηρεί την αμφισημία του παραδοσιακού μαυρόασπρου χωρίς επιτήδευση. 

Ο Χάνσον κρατά τα προσχήματα της ανασκεύασης της ατμόσφαιρας των noir του ’50, την αναπλάθει με επιμονή και πειθαρχία κι έπειτα την ρίχνει στο φόντο για να φέρει μπροστά στους χαρακτήρες του, μια και στην ουσία, πέρα από τη διαλεύκανση του εγκλήματος και την αναπαράσταση μιας εποχής, το «Λος Άντζελες: Εμπιστευτικό», είναι μια ταινία χαρακτήρων.

Όλοι οι ήρωες της ταινίας, ανεξαιρέτως, είναι διττοί, όλοι γεμάτοι ελαττώματα, στα όρια της αντιπάθειας, και παλεύουν μέσα απ’ αυτά να ανασύρουν το καλό του πρόσωπο – ή να το πετάξουν στα σκουπίδια. Ο καταπιεσμένος Εντ Έξλεϊ, ο φιλόδοξος Τζκ Βινσέν, ο ζωώδης Μπαντ Γουάιτ, ο λιγδερός Σιντ Χάτζονς, η πόρνη Λιν Μπράκεν υποχρεώνονται να κερδίσουν το στοίχημα με τη συμπάθεια των θεατών, και τα καταφέρνουν πολύ γρήγορα, χωρίς να αλλοιώσουν την σκληρότητα και τον ωφελιμισμό τους. Κι όσο το ψηφιδωτό της ιστορίας και των χαρακτήρων σχηματίζεται κι αρχίζει να κλείνει ασφυκτικά, τόσο ο Χάνσον του δίνει ανάσες χιούμορ και τρυφερότητας. 

Μια ταινία ανεξάρτητου χαρακτήρα από ένα μεγάλο στούντιο, το «Λος Άντζελες: Εμπιστευτικό» οδεύει σταθερά για τα βραβεία της Ακαδημίας, αν και το σίγουρο είναι ότι αυτό που δεν πρέπει να μείνει χωρίς έπαινο, είναι το καταπληκτικό καστ της ταινίας. Η Κιμ Μπέισινγκερ, σε μια αναβίωση της καριέρας της, αλλά και ο Ντάνι Ντε Βίτο φέρνουν έναν αέρα του πραγματικού εστέτ του Χόλιγουντ, που συμπληρώνεται από τον ιδιοσυγκρασιακό Κέβιν Σπέισι, τους σχετικά νεοφερμένους Πιρς και Κρόου και τον Τζέιμς Κρόμγουελ. 

Αυτό το ετερογενές επιτελείο των ηθοποιών όχι μόνο προκαλεί με την ανομοιογένειά του, αλλά και λειτουργεί μοναδικά, αποδίδοντας την μυσταγωγία του συγγραφέα, την έμπνευση του σκηνοθέτη και την ουσία της τέχνης του σινεμά, με ευθύτητα και δύναμη.

Η κριτική δημοσιεύτηκε στο τεύχος 85 του περιοδικού ΣΙΝΕΜΑ, τον Δεκέμβριο του 1997.