Berlinale 2018: Αντέχει η αγάπη στο χρόνο, τα χρέη και τους πειρασμούς;

Μεσήλικο ζευγάρι έρχεται αντιμέτωπο με οικονομικές δυσκολίες στην Παραγουάη του σήμερα, μέσα από τις οποίες μπαίνει μοιραία σε δοκιμασία και η πολύχρονη σχέση τους. Όταν η Τσικίτα οδηγείται στη φυλακή για χρέη προς την τράπεζα (κάτι που οι Αρχές της χώρας βαφτίζουν «απάτη»), η Τσέλα θα βρεθεί απέναντι σε μια μετέωρη πραγματικότητα, ούσα αναγκασμένη να σηκώσει το βάρος του σπιτιού και να αναλάβει πρωτοβουλίες που μέχρι πρότινος βάραιναν τη σύντροφό της. Έτσι, θα ξεκινήσει να δουλεύει το προς πώληση αμάξι τους ως ταξί και μέσα σε όλα, τη βρίσκουμε να μπαίνει σταδιακά σε πειρασμό καθώς γνωρίζει μια γοητευτική σαραντάρα.

Ο Παραγουανός σκηνοθέτης μοιάζει να προδίδεται από την πεποίθηση πως μια καλή ιδέα με ενδιαφέροντα επιμέρους υλικά αρκούν προκειμένου να συνθέσουν μια καλή ταινία.

Έχει θεωρητικά το ενδιαφέρον του να βλέπουμε έναν 45άρη σκηνοθέτη (Μαρκέλο Μαρτινέσι) να καταπιάνεται στο ντεμπούτο του με ένα μονοιασμένο ζευγάρι που διάγει τα δεύτερα «-ήντα», θέτοντάς το υπό την πρέσα μιας συνθήκης ανισορροπίας. Κι αυτό, όχι μόνο εξαιτίας του queer στοιχείου, μα κυρίως λόγω της ηλικίας των δύο ηρωίδων, οι φιγούρες των οποίων προσφέρονται ως καμβάς για μία σπουδή πάνω στην εξέλιξη και την ανθεκτικότητα μιας αγάπης συναρτήσει της παρέλευσης του χρόνου και των εκάστοτε αστάθμητων παραγόντων. Ας μην ξεχνάμε πως σχετικά πρόσφατα, ο Άντριου Χέιγκ είχε θριαμβεύσει - κατά σύμπτωση και πάλι στο διαγωνιστικό της Μπερλινάλε - σε ανάλογο θεματικό πεδίο, με το «45 Χρόνια».

Στην όλη εξίσωση του «Las Herederas» μπαίνει φυσικά σε εμφανές σημείο η άδικη κοινωνική συνθήκη που στέλνει την Τσικίτα πίσω από τα σίδερα. Ξέχωρα όμως από την πολιτικά φορτισμένη χροιά που επιφυλάσσει στην ιστορία του δίχως να την κάνει τελικά κάτι, ο Παραγουανός σκηνοθέτης μοιάζει να προδίδεται από την πεποίθηση πως μια καλή ιδέα με ενδιαφέροντα επιμέρους υλικά (ομόφυλο ζευγάρι, προχωρημένης ηλικίας, με οικονομικά προβλήματα και τη φθορά του γήρατος να πιέζει ποικιλοτρόπως) αρκούν προκειμένου να συνθέσουν μια καλή ταινία. Έτσι, η εσωτερική ερμηνεία της Άνα Μπουν (Τσέλα) πλαισιώνεται μεν επαρκώς από την Μαργκαρίτα Ιρούν (Τσικίτα), όμως καταλήγει να προσκρούει π.χ. στους αρκετά ξερούς και επαναλαμβανόμενους διαλόγους, τους φλύαρους δεύτερους χαρακτήρες και τους συχνούς «νεκρούς» χρόνους μιας ταινίας που επαφίεται περισσότερο απ’ όσο την παίρνει στην επιχειρούμενη εμβάθυνση των βασικών ηρωίδων της.

Το 68ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου θα διαρκέσει από τις 15-25 Φεβρουαρίου 2018 και το ΣΙΝΕΜΑ / cinemagazine.gr σας υπόσχεται καθημερινά τις πιο ζεστές ανταποκρίσεις!

Διαβάστε ακόμη:
Berlinale 2018: Το Φεστιβάλ Βερολίνου άνοιξε αυλαία (κουνώντας την ουρά του)
Berlinale 2018: Who let the dogs out? Μα φυσικά ο Γουές Άντερσον!
Berlinale 2018: Το φεστιβάλ ξεκινά και αυτές είναι οι ταινίες που ανυπομονούμε να δούμε!