Αναμνήσεις από τις Κάννες: Μεγάλοι σκηνοθέτες θυμούνται τις πρώτες εμπειρίες από την Κρουαζέτ - νεα , ειδησεις || cinemagazine.gr
13:52
15/5

Αναμνήσεις από τις Κάννες: Μεγάλοι σκηνοθέτες θυμούνται τις πρώτες εμπειρίες από την Κρουαζέτ

Οι New York Times ανατρέχουν στην ιστορία του μεγαλύτερου κινηματογραφικού φεστιβάλ μέσα από τα λόγια των πραγματικών πρωταγωνιστών του, των δημιουργών.

Από τον Τάσο Μελεμενίδη

Σε έναν κόσμο χωρίς πανδημίες, αυτές τις ημέρες θα είχαμε καθημερινές ανταποκρίσεις από τις Κάννες για τις ταινίες που θα έκαναν την πρεμιέρα τους εκεί και θα απασχολούσαν το κινηματογραφικό σύμπαν τους επόμενους μήνες. Η ματαίωση της φετινής διοργάνωσης άφησε, πέρα από προβλήματα στην κινηματογραφική αγορά, ένα συναισθηματικό κενό σε αρκετό κόσμό του χώρου που είχε συνδυάσει το Μάιο με το φεστιβάλ.

Οι New York Times ετοίμασαν ένα μεγάλο αφιέρωμα στο φεστιβάλ γεμάτο αναμνήσεις, απευθυνόμενοι σε 23 συνολικά δημιουργούς που περιέγραψαν (οι περισσότεροι τουλάχιστον) την εμπειρία της πρώτης φοράς στην Κρουαζέτ. Επιλέξαμε τις πιο χαρακτηριστικές περιγραφές ανθρώπων που έχουν επισκεφθεί πολλές φορές το φεστιβάλ και έχουν τιμηθεί από αυτό και τις παρουσιάζουμε συνοδευόμενες από μια σειρά φωτογραφιών από την ιστορία του φεστιβάλ.

O Ζαν Λικ Γκοντάρ ελέγχει την προβολή της ταινίας του «Detective» το 1985

Ο Αλεχάντρο Ινιαριτού περιέγραψε τα πάντα αναλυτικότερ από τους υπόλοιπους: «Πήγα για πρώτη φορά στις Κάννες για το "Amores Perros" το 2000 και ήταν η πρώτη φορά που πήγαινα γενικότερα σε κινηματογραφικό φεστιβάλ. Το budget μας ήταν πολύ μικρό και έτσι μέναμε σε πόλη 25 λεπτά μακριά από τις Κάννες γιατί ήταν φθηνότερα τα δωμάτια. Μια μέρα, με κάλεσαν για φωτογράφηση μαζί με άλλους σκηνοθέτες στις 7 το βράδυ, λίγο πριν την προβολή της ταινίας του Γουόνγκ Καρ Γουάι "Ερωτική Επιθυμία". Εγώ και η σύντροφός μου Μαρία σκεφτήκαμε πως αν παίρναμε ταξί στις 6:15 θα προλαβαίναμε άνετα και δεν είχαμε ιδέα ούτε για την κίνηση και ούτε ότι δε θα βρίσκαμε την τελευταία στιγμή ελεύθερο ταξί.

Παρά το ότι εγώ το ότι εγώ φορούσα κοστούμι και η σύντροφός μου βραδυνό φόρεμα και ψηλά τακούνια αρχίσαμε να τρέχουμε. Κάποια στιγμή η Μαρία έβγαλε τα παπούτσια της, εγώ το σακάκι, τη γραβάτα και είχα ξεκουμπώσει τα πάνω κουμπιά του πουκάμισου. Φτάσαμε 7:01, πρόλαβα να ξαναβάλω τα ρούχα μου, φωτογραφήθηκα, μπήκαμε μέσα στο Παλέ και είδαμε την ταινία καθισμένοι πίσω σε μια οθόνη 40 φορές μεγαλύτερη από μας. Βγαίνοντας περπατούσαμε για 10 λεπτά χωρίς να μιλάμε. Σταματήσαμε στη θάλασσα και κλάψαμε ο ένας στον ώμο του άλλου. Ήταν η στιγμή που μου θύμισε όλους τους λόγους για τους οποίους ήθελα να γίνω σκηνοθέτης.»

Ο, συνήθως μπερλιναλικός, Γουές Άντερσον θυμήθηκε τη χρονιά που βρέθηκε στην Κρουαζέτ με το «Moonrise Kingdom»: «Έχω πάει μια φορά. Ο Τιερί Φρεμό ξέρει πραγματικά πως να τρέχει ένα τέτοιο φεστιβάλ, φέρνει καλές ταινίες από όλο τον πλανήτη και παράλληλα προσφέρει εμπειρίες όπως τότε που είδα το "Κάποτε στην Αμερική" αποκατεστημένο, με διάρκεια 251 λεπτά μπροστά στην ακτή».

Από τις πέντε συνολικά ταινίες του που φιλοξενήθηκαν στο φεστιβάλ, ο Κλιντ ΄Ιστγουντ θυμήθηκε την πρώτη και την τελευταία: «Έχω πάει πολλές φορές, η τελευταία ήταν με αφορμή τα 25 χρόνια και την επετειακή προβολή των "Ασυγχώρητων". Είχα χρόνια να το δω και σκέφτηκα πως ήταν καλή ευκαιρία. Ακόμη κρατούσε καλά. Είναι πάντα εντυπωσιακό την πρώτη φορά που πηγαίνεις (εγώ πήγα με το Pale Rider το 1985) γιατί έχεις τόσα πολλά να κάνεις σε λίγο χρόνο. Όταν ξαναπάς καταλαβαίνεις πως είναι πολύ πιο εύκολο.»

Ο Ολιβιέ Ασαγιάς πήγε πολλά χρόνια πίσω: «Πήγα για πρώτη φορά εκεί το 1977 μαζί με τον φίλο μου σκηνοθέτη Λορέν Περίν. Μέναμε στο σπίτι της μητέρας του που ήταν περίπου 20 μίλια μακριά από τις Κάννες. Συνήθως κάναμε οτοστόπ το πρωί όπως και αργά το βράδυ όταν γυρνούσαμε. Θυμάμαι ότι είδα τον Φασμπίντερ ντυμένο με δερμάτινα ρούχα σε ένα καφέ, ήμουν μεγάλος fan του τότε αλλά δεν τόλμησα να του μιλήσω.»

Ο πάντα ευγενέστατος Χιροκάζου Κόρε-Εντα ανέφερε: «Δε θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που περπάτησα το κόκκινο χαλί. Ήταν το 2001 και ήμουν 38 χρονών. Δεν είχα ούτε κάποιου είδους περηφάνεια ούτε είχε ανέβει η αυτοεκτίμησή μου. Ήμουν κυριευμένος από δέος έπειδη ένιωθα από πρώτο χέρι το μεγαλείο και το βάθος της ιστορίας του φεστιβάλ και έχοντας αποδεχτεί την ασήμαντη παρουσία μου εκεί, το χάρηκα πολύ.»

Τέλος, η Κλερ Ντενί ήταν σύντομη αλλά πολύ ουσιαστική, θεωρώντας πως Μάιος σημαίνει Κάνεες είτε βρίσκεσαι εκεί είτε όχι: «Οι Κάννες για μένα αντιπροσωπεύουν, τουλάχιστον πριν τη φετινή πανδημία, μια ξεχωριστή ανοιξιάτικη στιγμή, είτε είμαι εκεί είτε όχι. Ακόμη και όταν δεν πάω στο φεστιβάλ, παρακολουθώ καθημερινά τις εφημερίδες, διαβάζω όλα τα σχετικά άρθρα. Δε θυμάμαι κάποιον Μάιο χωρίς να ασχολούμαι με το φεστιβάλ.»

Μπορείτε να διαβάσετε όλο το άρθρο εδώ

ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
  • Αναμνήσεις από τις Κάννες: Μεγάλοι σκηνοθέτες θυμούνται τις πρώτες εμπειρίες από την Κρουαζέτ
  • Αναμνήσεις από τις Κάννες: Μεγάλοι σκηνοθέτες θυμούνται τις πρώτες εμπειρίες από την Κρουαζέτ
  • Αναμνήσεις από τις Κάννες: Μεγάλοι σκηνοθέτες θυμούνται τις πρώτες εμπειρίες από την Κρουαζέτ
  • Αναμνήσεις από τις Κάννες: Μεγάλοι σκηνοθέτες θυμούνται τις πρώτες εμπειρίες από την Κρουαζέτ
  • Αναμνήσεις από τις Κάννες: Μεγάλοι σκηνοθέτες θυμούνται τις πρώτες εμπειρίες από την Κρουαζέτ
  • Αναμνήσεις από τις Κάννες: Μεγάλοι σκηνοθέτες θυμούνται τις πρώτες εμπειρίες από την Κρουαζέτ
  • Αναμνήσεις από τις Κάννες: Μεγάλοι σκηνοθέτες θυμούνται τις πρώτες εμπειρίες από την Κρουαζέτ
  • Αναμνήσεις από τις Κάννες: Μεγάλοι σκηνοθέτες θυμούνται τις πρώτες εμπειρίες από την Κρουαζέτ
  • Αναμνήσεις από τις Κάννες: Μεγάλοι σκηνοθέτες θυμούνται τις πρώτες εμπειρίες από την Κρουαζέτ
  • Αναμνήσεις από τις Κάννες: Μεγάλοι σκηνοθέτες θυμούνται τις πρώτες εμπειρίες από την Κρουαζέτ
  • Αναμνήσεις από τις Κάννες: Μεγάλοι σκηνοθέτες θυμούνται τις πρώτες εμπειρίες από την Κρουαζέτ
  • Αναμνήσεις από τις Κάννες: Μεγάλοι σκηνοθέτες θυμούνται τις πρώτες εμπειρίες από την Κρουαζέτ