12:27
8/11

58ο ΦΚΘ: H καλή μέρα (του animation) από το πρωί φαίνεται στο «Have a Nice Day»

Το μικρό σε διάρκεια αλλά μεστό σε νόημα κινέζικο animation του Λιου Τζιαν, εικονογραφεί μια μοντέρνα δυστοπία που θα μπορούσε κάλλιστα να περιγράφεται στα μυθιστορήματα του Φίλιπ Ντικ, αλλά ταυτόχρονα και να αντιπροσωπεύει τόσο γλαφυρά τη σημερινή πραγματικότητα.

Από τον Πάνο Αχτσιόγλου

Μια τσάντα γεμάτη χρήματα πυροδοτεί μια σειρά από απρόσμενες συναντήσεις μεταξύ ετερόκλητων χαρακτήρων, στο πρωτοποριακό νεο-νουάρ ενός από τους πιο εμπνευσμένους σκηνοθέτες του ανεξάρτητου κινέζικου animation, του Λιου Τζιαν, το οποίο προβάλλεται στο 58ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης συμμετέχοντας στο τμήμα «Ανοιχτοί Ορίζοντες». Ένας στερεοτυπικός γκάνγκστερ με τους απαραίτητους λιγομίλητους εκτελεστές του, ένας νεαρός οδηγός που θέλει να ικανοποιήσει τα ματαιόδοξα όνειρα της κοπέλας του, ένα λούμπεν ζευγάρι που ονειρεύεται στιγμές σοσιαλιστικής ευτυχίας και ένας μεσήλικας με σουρεάλ τεχνολογικά γκάτζετς, στροβιλίζονται γύρω από τη φαντασίωση μιας οικονομικής ουτοπίας, οξύμωρα επιβεβλημένης από τα παρηκμασμένα καπιταλιστικά σύμβολα που παρουσιάζονται σχεδόν σε κάθε σκηνή αυτού του πανέξυπνου μικρού φιλμ. Ο λιτός σχεδιασμός των χαρακτήρων, πλαισιωμένος από ζοφερά αστικά ταμπλό που θαρρείς ότι έχουν ένα μόνιμο πρόβλημα ρυθμού καρέ («frame rate»), ισορροπεί ανάμεσα στην δυστοπική επιστημονική φαντασία και την αδιέξοδη κοινωνική πραγματικότητα, ασκώντας παράλληλα οξεία κριτική στο παρελθόν μιας χώρας, που μοιάζει απλά να έχει αντικαταστήσει το παλιό και προπαγανδιστικά καταπιεστικό της καθεστώς, με ένα νέο μοντέλο αντίστοιχης κοινωνικής ισοπέδωσης.

Πάντως, και ίσως πάνω απ’ όλα, το animation του Λιου Τζιαν ( ο οποίος από το 2007 έχει ιδρύσει τη δική του εταιρεία Le-joy Animation Studio και επίσης διδάσκει την «τέχνη της εμψύχωσης» στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Κίνας) αντιμετωπίζεται ως μια προκλητική μαύρη κωμωδία. Το αμοραλιστικό χιούμορ παρουσιάζεται επιδέξια επίκαιρο, περνώντας από το μικροσκόπιο συμπεριφορές, στάσεις ζωής και πρότυπα της βιομηχανίας της κουλτούρας, προσκρούοντας πάνω στους ανήμπορους να αντιδράσουν χαρακτήρες που μοιάζουν πιο γκρίζοι από το τσιμεντένιο και έρημο μπαγκράουντ, πιο άδειοι κι από τις μόνιμα αναμμένες τηλεοράσεις που εκπέμπουν απλά ηλεκτρικό φως χωρίς να δείχνουν τίποτε.

Το εγχείρημα μπορεί και στέκεται ικανοποιητικά, αποτελώντας μια ιδιαίτερα αξιόλογη σινε-πρόταση μη απευθυνόμενη αποκλειστικά τους μυημένους στο είδος, αφενός λόγω της μικρής του διάρκειας (μόλις 75 λεπτά), και αφετέρου εξ αιτίας της εύστοχης μουσικής της επένδυσης, η οποία σε στιγμές συγχρονίζει ευρηματικά την εναλλαγή των εικόνων με τον μινιμαλιστικό ηλεκτρονικό ρυθμό της. Συνεπώς, θα μπορούσε να πει κανείς ότι το «Καλή σας Μέρα» συνιστά ένα ενδιαφέρον και αρκετά πετυχήμενο ψηφιακό πείραμα, δομημένο πάνω στην σημασία της ανθρώπινης απληστίας, που κάνει τον αισιόδοξο τίτλο του -όπως και το εισαγωγικό απόφθεγμα του Τολστόι- να μοιάζουν περισσότερο ως σαρκαστικά σχόλια (όμοια με την εξαίσια ονειρική σεκάνς που παραπέμπει σε μαοϊκή προπαγανδιστική διαφήμιση) παρά ως βαθιές και ειλικρινείς επιθυμίες.