Η Κέιτ Μπλάνσετ αποκαλύπτει την ταινία-καταφύγιο της ζωής της - cinemagazine.gr
12:03
16/4

Η Κέιτ Μπλάνσετ αποκαλύπτει την ταινία-καταφύγιο της ζωής της

Δεν είναι άλλο από το «Μακρύ Ταξίδι της Μέρας Μέσα στη Νύχτα», του Γκαν Μπι. Και έχει τους λόγους της.

Από τον Ηλία Δημόπουλο

Οι περισσότεροι άνθρωποι με την έννοια του comfort movie, μια ταινία ας πούμε που καταφεύγεις σ' αυτήν νοιώθοντάς την «σπίτι» σου, έχουν συνήθως κάτι που είδαν μικροί, σε εποχές ανέφελες. Ίσως είναι ο ψυχολογικός μηχανισμός που συνδυάζει την ταινία με την εποχή που την είδες, το κάθε ερέθισμα με μια ψυχολογική στιγμή μέσα στον χρόνο.

Η Κέιτ Μπλάνσετ όμως δεν είναι «περισσότεροι άνθρωποι» και προτιμά μια ταινία που πρωτοείδε πριν δύο χρόνια στις Κάννες, όταν ήταν και πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής. Το «Μακρύ Ταξίδι της Μέρας Μέσα στη Νύχτα» (ουδεμία σχέση με τον Ο' Νιλ, αλλά δάνειο του τίτλου) του Γκαν Μπι, μια ταινία που προβλήθηκε στο Ένα Κάποιο Βλέμμα αφήνοντας θαυμάσιες κριτικές εντυπώσεις.

«Ο γιος μου είναι σινεφίλ, κι έτσι έχει ένα φοβερό γούστο», συμπεραίνει η Κέιτ Μπλάνσετ. «Είδαμε το comfort movie μου τις προάλλες, εκείνος το πρότεινε. Είμαι οπαδός του σινεμά του Ταρκόφσκι, της Άκερμαν και του Καρ Βάι και η ταινία του Γκαν Μπι είναι σα να τα ενσωματώνει όλα σε ένα, σαν μια αναφορά εκλεκτής, επώδυνης ομορφιάς. Είναι τόσο σύνθετο, πολυεπίπεδο, σε απορροφά. Πραγματεύεται τον χρόνο, την αγάπη τη μνήμη, πράγματα που όλοι σκεφτόμαστε νομίζω αυτή την περίοδο. Είναι σαν διαλογισμός, είναι προφανώς ονειρικό και συνάμα βαθιά χαλαρωτικό. Είναι από αυτά τα έργα που παρότι πρόσφατο μου τα βγάζει όλα αυτά και δε προτείνω ας πούμε μια επιλογή σαν το «Στάλκερ».

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός συνεχίζει τον έπαινο της ταινίας του 30χρονου σκηνοθέτη λέγοντας πως «αντιπροσωπεύει μια σύνθεση και της αγάπης μου για το θέατρο, της αίσθησης της παρουσίας σε αυτά  μακριά, αργά πλάνα (σ.σ. η τελευταία ώρα του έργου είναι μονοπλάνο) που διαθέτουν μια πολυπρισματική έννοια. Το σινεμά μπορεί να είναι ένα πολύ κυριολεκτικό μέσο αλλά όταν βλέπεις έργα σαν αυτό αλλάζεις διάσταση, εμβαπτίζεσαι σ΄αυτά, δεν τα παρακολουθείς απλώς. Είμαστε φοβερά επίμονοι με την 'λογική' νομίζω σήμερα και έργα σαν αυτό σε ελευθερώνουν, η αφήγησή τους είναι σα να σου επιβραδύνει το αίμα».

Εύγε Κέιτ μας, ωραιότατη η γραφή σου, ευχαριστούμε και για την πρόταση.