Αντίο Μπρούνο Γκαντς (1941-2019): Με τα φτερά μίας σπουδαίας καριέρας - cinemagazine.gr
14:24
16/2

Αντίο Μπρούνο Γκαντς (1941-2019): Με τα φτερά μίας σπουδαίας καριέρας

Ο Μπρούνο Γκαντς, ένας από τους σπουδαιότερους ηθοποιούς του γερμανικού και όχι μόνο κινηματογράφου με συμμετοχές σε κορυφαίες ταινίες, πέθανε σε ηλικία 77 ετών στη Ζυρίχη.

Από τον Πάνο Γκένα

Ο ηθοποιός που κατάφερε να χωρέσει μέσα σε μία φιλμογραφία το ρόλο ενός Αγγέλου («Τα Φτερά του Έρωτα», 1987), αλλά και του Αδόλφου Χίτλερ («Η Πτώση», 2004), ο άνθρωπος που μπορούσε να υπερηφανεύεται για τις σπουδαίες συνεργασίες του με ονόματα όπως οι Βιμ Βέντερς, Βέρνερ Χέρτζογκ, Ερίκ Ρομέρ, Θόδωρος Αγγελόπουλος μεταξύ άλλων, άφησε την τελευταία του πνοή στη Ζυρίχη. Τον θάνατό του επιβεβαίωσε η ατζέντισά του Πατρίσια Μπάουμπάουερ. Ο Γκαντς είχε διαγνωστεί με καρκίνο παχέος εντέρου το προηγούμενο καλοκαίρι.

Ο Γκαντς γεννήθηκε στην Ελβετία το 1941 και στην εφηβεία παράτησε το σχολείο για χάρη της υποκριτικής. Το 1960 πραγματοποίησε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο στο «Der Herr mit der schwarzen Melone» του Καρλ Σούτερ και στη συνέχεια επικεντρώθηκε στο θέατρο ιδρύοντας με τον Πέτερ Στάιν τη θρυλική θεατρική ομάδα Schaubuehne στο Βερολίνο. Από τις πλέον ξεχωριστές εμφανίσεις του, αυτή στην ανατρεπτική, κωμικά ανατέμνουσα παράσταση του έργου του Τόμας Μπέρνχαρντ «Ο Αδαής και ο Παράφρων» του 1972 σε σκηνοθεσία Κλάους Πέιμαν.

Στην κινηματογραφική οθόνη επέστρεψε το 1976 με το πνευματώδες «Summer Guests» του Πέτερ Στάιν, βασισμένο στο θεατρικό του Μαξίμ Γκόρκι, ταινία που σήμανε την αφετηρία μιας σειράς εκπληκτικών συναντήσεων με διακεκριμένους σκηνοθέτες σε Ευρώπη και Αμερική, όπως εκείνη με τον Ερίκ Ρομέρ στη «Μαρκησία του Ο...» («Die Marquise von O...», 1976).

Το 1977 πρωταγωνιστεί στον «Αμερικανό Φίλο», το μελαγχολικό κινηματογραφικό οδοιπορικό του Βιμ Βέντερς στο αμοραλιστικό σύμπαν της Πατρίσια Χάισμιθ, λίγα χρόνια μετά γίνεται ο Τζόναθαν Χάρκερ στο «Νοσφεράτου: Ο Δράκουλας της Νύχτας» («Nosferatu: Phantom der Nacht»», 1979) για λογαριασμό του σινεφιλικού, βαμπιρικού φόρου τιμής του Βέρνερ Χέρτζογκ, ενώ στο μεταξύ έχει ήδη παρουσίες σε τίτλους όπως «Η Αριστερόχειρη Γυναίκα» (1978) του συγγραφέα Πίτερ Χάντκε σε παραγωγή Βέντερς, το «Ανθρωποκυνηγητό σε Δυο Ηπείρους» του Φράνκλιν Σάφνερ («Πάττον, ο Θρύλος της Νορμανδίας») και το τηλεοπτικό «Black and White Like Day and Night» του Βόλφγκανγκ Πίτερσεν («Το Υποβρύχιο»).

Ο ρόλος όμως που σφράγισε την καριέρα του ήταν αυτός του Αγγέλου Ντάμιελ στα «Φτερά του Έρωτα» (1987) του Βιμ Βέντερς, ένα γλυκόπικρο φιλμικό ποίημα για τις μικρές, αόρατες ανθρώπινες στιγμές. Ακολούθησαν «Η Θρυλική ζωή του Έρνεστ Χέμινγουεϊ» (1989), το «The Absence» (1992) του Χάντκε με την Ζαν Μορό και το «Τόσο Μακριά, Τόσο Κοντά!» (1993) του Βιμ Βέντερς. Το 1998 συνεργάστηκε με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο για το «Μία Αιωνιότητα και Μία Μέρα», την ταινία που χάρισε τον πολυπόθητο Χρυσό Φοίνικα στον Έλληνα σκηνοθέτη, με τον οποίο βρέθηκε ξανά και στη «Σκόνη του Χρόνου» το 2008.

Το 2000 έλαβε μέρος στο «μεγαλύτερο θεατρικό εγχείρημα στο οποίο έχω πάρει ποτέ μέρος», τη συνολική, παρουσίαση του «Φάουστ» σε σκηνοθεσία του Πέτερ Στάιν, μία μεγαλειώδη παράσταση 15 ωρών, ενώ την ίδια χρονιά κέρδισε το βραβείο Νταβίντ ντι Ντονατέλλο Α΄ Ανδρικού Ρόλου για το «Ψωμί και Τουλίπες» του Σίλβιο Σολντίνι.

Η ερμηνεία του ως Αδόλφου Χίτλερ στην υποψήφια για Όσκαρ «Πτώση» («Downfall», 2004) του Όλιβερ Χιρσμπίγκελ συζητήθηκε έντονα, απέσπασε διθυραμβικά σχόλια και εκτόξευσε τη δημοφιλία του. Ο ίδιος προετοιμάστηκε τέσσερις μήνες για τον ρόλο και σχολίασε δηκτικά «Στην τελική, δεν μπόρεσα να βρω την καρδιά του Χίτλερ γιατί απλά δεν υπήρχε». 

Τη χρονιά που μας πέρασε αποτέλεσε τον «σύντροφο» του Ματ Ντίλον στον Άδη για «Το Σπίτι που Έχτισε ο Τζακ» του Λαρς Φον Τρίερ, ενώ οι τελευταίες του κινηματογραφικές εμφανίσεις είναι στο «Golem» του Ντόμινκ Γκραφ και στο πολυαναμενόμενο «Radegund» του Τέρενς Μάλικ.