Ο Τζον Κάρπεντερ μιλά για την συνεργασία του με τον Ένιο Μορικόνε στην «Απειλή» - cinemagazine.gr
10:24
8/7

Ο Τζον Κάρπεντερ μιλά για την συνεργασία του με τον Ένιο Μορικόνε στην «Απειλή»

«Είχε αισθητήριο σαν κινηματογραφικές ακτίνες Χ. Έβγαζε το θέμα που χρειαζόταν η ταινία, το θέμα που κανείς πριν δεν είχε σκεφτεί». Τάδε έφη Τζον Κάρπεντερ. Ωφελημένος σκηνοθέτης.

Από τον Ηλία Δημόπουλο

Για τον Ένιο ήταν απλώς μια ταινία. Μια από τις 500 μιας ζωής, μία μόλις από τις οκτώ (!) του 1982. Ο Ένιο δεν μπήκε ποτέ στον κόπο να μάθει αγγλικά - προφανώς δεν έμενε χρόνος - ούτε τα βασικά για την παραλαβή του Όσκαρ του, ούτε βέβαια για τους αγγλόφωνους σκηνοθέτες που θα χρειάζονταν τα μουσικά του φώτα. Όταν είσαι καλός και το ξέρεις, όταν το καλό αναγνωρίζεται επίσης, πολλά φαινομενικά βασικά δεν είναι παρά διαδικασίες και χαμένος χρόνος. Ο Ένιο είχε μουσική να γράψει.

Ο Κάρπεντερ δεν είχε την συγκατάθεση του στούντιο για να συνθέσει το σάουντρακ της «Απειλής» κι όταν έπεσε η ιδέα «να πούμε στον Μορικόνε», πήρε τα μπαγκάζια (και τον διερμηνέα) του και πήγε στη Ρώμη να βρει τον Μαέστρο. Ο Ένιο έπαιξε μερικές συνθέσεις που είχε σκεφτεί - έμφαση στο 'μερικές', άλλοι κάνουν καιρό να βγάλουν μία. Ο Κάρπεντερ διαφώνησε στο περίτεχνο, «παίξε λιγότερες νότες» του είπε. Αμέσως μετά το κεντρικό θέμα του έργου ήταν έτοιμο.

Αργότερα ο συνθέτης ήρθε στο Λος Άντζελες να δει υλικό από το έργο. Ηχογράφησε τμήματα της σύνθεσης, «χρησιμοποίησέ τα όπως νομίζεις», είπε στον Κάρπεντερ. «Τον έβλεπα να διευθύνει τα sessions στην Universal», θυμάται ο Κάρπεντερ. «Ήταν κάτι θαυμάσιο. Πρόσθετε κάτι, που δεν συνειδητοποιούσα εκείνη τη στιγμή, δεν είχα καν δηλώσει μια ανάγκη κι εκείνος το 'απαντούσε' από πριν. Έφερνε μια βαθιά, τραγική αίσθηση, κάτι εσχατολογικό. Και Θεέ μου πόσο τέλειο και αρμοστό ήταν».

«Έκανε τόσο διαφορετικά scores», συνεχίζει ο σκηνοθέτης της «Απειλής». «Ήταν παραδοασιακός συνθέτης αλλά με μια προσθήκη απερίγραπτη. Είχε το 'κάτι'. Η μουσική βάθαινε κι έφερνε κάτι από τα βάθη, ένα μοτίβο, ένα αίσθημα. Ήταν σαν να είχε ακτίνες Χ. Έβγαζε κάτι από ένα έργο που κανείς δεν είχε πριν από αυτόν σκεφτεί».

Και κανείς μετά δεν μπορούσε να φανταστεί πια την ταινία χωρίς αυτό, ας συμπληρώσουμε.