Ταινία της Εβδομάδας: «Η Ανιές με τα Λόγια της Βαρντά» είναι το γλυκό «αντίο» μιας εξαίρετης δημιουργού - cinemagazine.gr
10:36
28/11

Ταινία της Εβδομάδας: «Η Ανιές με τα Λόγια της Βαρντά» είναι το γλυκό «αντίο» μιας εξαίρετης δημιουργού

Η τελευταία ταινία που υπέγραψε η Ανιές Βαρντά λίγο πριν μας αποχαιρετήσει οριστικά τον περασμένο Μάρτιο δεν είναι ένα συμβατικό ντοκιμαντέρ αλλά μια απολαυστική σύνοψη ζωής και καριέρας, ένα πολύτιμο κινηματογραφικό ενθύμιο και ένα τρυφερό «αντίο».

Από τον Λουκά Κατσίκα

Μπορεί ο θάνατος της Ανιές Βαρντά, τον περασμένο Μάρτιο και σε ηλικία 90 ετών, να στέρησε στο σινεμά μια από τις κορυφαίες δημιουργούς του, στις περιπτώσεις αυτές όμως πολυτιμή κληρονομιά και παρηγορία μένουν οι ταινίες της. Ασχέτως του αν η ίδια το υπολόγιζε ως έναν διακριτικό αποχαιρετισμό ή ως μια άτυπη εισαγωγή στο έργο της, για όσους θεατές δεν είχαν ποτέ μέχρι τώρα την ευκαιρία να το ανακαλύψουν, το τελευταίο φιλμ που έμελλε να υπογράψει ποτέ αντιπροσωπεύει και τα δύο.

Είναι εξομολογητικό, με εκείνη την αφοπλιστική αμεσότητα που επιστράτευε η Βαρντά όταν απαριθμούσε προσωπικές της στιγμές. Ανεπιτήδευτο, διότι η σκηνοθέτις ανέκαθεν είχε έναν προσγειωμένο και φιλικό τρόπο να επικοινωνεί με το κοινό της. Κατατοπιστικό, καθώς ανασύρει χαριτωμένα στιγμιότυπα από το μεγαλύτερο μέρος της φιλμογραφίας της. Και φυσικά πολύτιμο, γιατί η ζωή της Ανιές Βαρντά έβριθε εμπειριών και αποσταγμάτων.

Ένα ανορθόδοξο και απολύτως ειλικρινές masterclass, σαν μικρή παρακαταθήκη και σαν μεγάλο αντίο

Δεν υπάρχει τίποτα στενάχωρο στο ύστατο φιλμ της Βαρντά. Μόνο οι τρυφερές αναμνήσεις μιας γυναίκας που είχε μέχρι το τέλος της να περηφανεύεται ότι δεν άφησε καμιά στιγμή της να πάει χαμένη. Καθισμένη άνετα στη σκηνή μιας κινηματογραφικής αίθουσας, ντυμένη στα αγαπημένα της βυσσινί χρώματα, με ένα νεανικό ακροατήριο αντίκρυ και, όπως συνήθιζε, ορεξάτη και μπριόζα όποτε διάλεγε να ξεφυλλίσει το παρελθόν της, η Βαρντά πραγματοποιεί μικρά ταξίδια με τη μνήμη της, ρίχνει κλεφτές ματιές στο βιογραφικό της, περνά με άνεση από τις ταινίες μυθοπλασίας στα ντοκιμαντέρ κι από εκεί στην πολύ ενδιαφέρουσα θητεία της στον κόσμο της φωτογραφίας και των εικαστικών τεχνών και ανοίγει δρόμο μέσα από πλήθος περιστατικών, με εκείνη την ιδιότυπη συνειρμική λογική που την διέκρινε. 

Καθεμιά από τις νοητικές της περιπλανήσεις η Βαρντά την στολίζει με μπρίο και συγκρατημένο συναισθηματισμό. Ακόμη περισσότερο, τις υπογραμμίζει με την γενναιοδωρία και την αγάπη που επιφύλασσε για τα μικρά πράγματα, τις ανεπαίσθητες λεπτομέρειες της καθημερινότητας στις οποίες αργότερα έδινε μέγεθος και υπόσταση με την κάμερά της. Και πίσω από τα όσα απολαυστικά διηγείται αναδύεται ένα ανορθόδοξο και απολύτως ειλικρινές masterclass, σαν μικρή παρακαταθήκη και σαν μεγάλο αντίο.