Η δικηγόρος Νασρίν Σοτουντέχ καταδικάστηκε σε 38 χρόνια κάθειρξη και 148 μαστιγώσεις στο Ιράν

H Ιρανή νομικός και ακτιβίστρια Νασρίν Σοτουντέχ, με ειδίκευση στο Δίκαιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που το 2015 εμφανίστηκε στο «Ταξί στην Τεχεράνη» του Τζαφάρ Παναχί (Χρυσή Άρκτος Φεστιβάλ Βερολίνου), καταδικάστηκε σε 38 χρόνια κάθειρξη και 148 μαστιγώσεις, με κατηγορίες τη συνωμοσία κατά του κράτους και την προσβολή του ανώτατου ηγέτη  Αλί Χαμενεΐ.

Η απόφαση προκάλεσε άμεσα την επικριτική αντίδραση των οργανώσεων προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων  με τη Διεθνή Αμνηστία να τη χαρακτηρίζει ως «κατάφωρα καταχρηστική». Πριν ένα χρόνο η Σοτουντέχ υπερασπίστηκε γυναίκες που αφαίρεσαν το χιτζάμπ τους δημοσίως, διαμαρτυρόμενες για τους αυστηρούς ενδυματολογικούς κανόνες του Ιράν, ενώ το 2010 είχε εκφραστεί υπέρ ακτιβιστών της αντιπολίτευσης σε διαδηλώσεις εναντίον του τότε προέδρου Μαχμούτ Αχμαντινετζάντ. 

Το 2012 η Νασρίν Σοτουντέχ και ο σκηνοθέτης Τζαφάρ Παναχί τιμήθηκαν από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με το βραβείο Ζαχάρωφ για την Ελευθερία της Σκέψης. «Η Νασρίν Σοτουντέχ έχει αφιερώσει τη ζωή της στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών στο να μιλά κατά της θανατικής ποινής. Είναι απολύτως εξοργιστικό ότι οι αρχές του Ιράν την τιμωρούν για το έργο της υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», σχολίασε ο Φίλιπ Λούθερ, Διευθυντής Έρευνας και Θεσμικής Πίεσης της Διεθνούς Αμνηστίας στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική.

Να θυμίσουμε πως ο Τζαφάρ Παναχί έχει καταδικαστεί σε έξι χρόνια φυλάκισης, 20ετή απαγόρευση κινηματογράφισης στο Ιράν από το 2010, ενώ δεν μπορεί να ταξιδέψει εκτός συνόρων. Όταν το «Taxi» κέρδισε τη Χρυσή Άρκτο το 2015, «ένα βαθύ γράμμα αγάπης για το σινεμά, που αν και θα μπορούσε να γραφτεί αγανακτισμένα, γράφτηκε με αγάπη» όπως συμπλήρωσε τότε ο Πρόεδρος της κριτικής επιτροπής Ντάρεν Αρονόφσκι, το βραβείο παρέλαβε συγκινημένη η ανηψιά του σκηνοθέτη.

Ο Παναχί (το 2013 είχε κερδίσει στο Βερολίνο το Βραβείο Σεναρίου για την «Κλειστή Κουρτίνα») εμφανίζεται στην ταινία ως οδηγός ταξί που χαρτογραφεί την ίδια του την πόλη. Μία πόλη που αποτελεί πλεον «φυλακή» του, αφού το «Taxi» γυρίστηκε μυστικά. Ο σκηνοθέτης είχε δηλώσει πως «τίποτα δεν μπορεί να με σταματήσει από το να κάνω ταινίες, αφού, από τη στιγμή που οδηγούμαι στο απόλυτο αδιέξοδο, επικοινωνώ με τον βαθύτερο εαυτό μου και σε τόσο προσωπικό χώρο, παρά όλους τους περιορισμούς, η επιθυμία να δημιουργήσω γίνεται περισσότερο ανάγκη».

Η Διεθνής Αμνηστία έχει ήδη αναλάβει την πρωτοβουλία να συγκεντρώσει υπογραφές μέσω online petition.