17:14
8/2

Ο Κλούνι μιλά για τα μάρμαρα του Παρθενώνα

Αυτή ήταν η ξεκάθαρη απάντηση του Τζορτζ Κλούνι σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου αναφορικά με τα μάρμαρα του Παρθενώνα που βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο.

Ο σκηνοθέτης, σεναριογράφος, παραγωγός και πρωταγωνιστής της ταινίας «Μνημείων Άνδρες», αφηγείται την αληθινή περιπέτεια μιας ομάδας παράτολμων ιστορικών τέχνης να ανακτήσουν από τους Ναζί χιλιάδες κλεμμένα έργα τέχνης λίγο πριν το τέλος του 2ου παγκοσμίου πολέμου.

Η ταινία μπορεί να μην είναι αριστούργημα, όπως το «Καληνύχτα και Καλή Τύχη», μιλά όμως για τη διάσωση της παγκόσμιας ιστορικής κληρονομιάς, δείχνοντας πώς μια χούφτα ανθρώπων αρκούν για να περισώσουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τη συλλογική μνήμη.

Ως εκ τούτου, η άποψη του αμερικανού σταρ αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα σε ένα φλέγον ζήτημα το οποίο, η αλήθεια είναι, λίγοι έχουν τολμήσει να πάρουν τόσο σαφή θέση.

Όπως ήταν φυσικό, ο Τζορτζ Κλούνι μονοπώλησε το ενδιαφέρον στη συνέντευξη τύπου της ταινίας «Μνημείων Άνδρες». Κι όμως, δίπλα του ήταν οι περισσότεροι από τους λαμπερούς συνεργάτες του σε μία ταινία που σκηνοθετεί, συνυπογράφει το σενάριο, συμμετέχει στην παραγωγή και ασφαλώς πρωταγωνιστεί: μεταξύ αυτών οι Ματ Ντέιμον, Μπιλ Μάρεϊ, Τζον Γκούντμαν και Ζαν Ντιζαρντάν.

Ας μην ξεχνάμε βέβαια πως στην παραγωγή υπάρχει ισχυρή ελληνική παρουσία: πρόκειται για τον ελληνικής καταγωγής ηθοποιό Δημήτρη Λεωνίδα, το διευθυντή φωτογραφίας Φαίδωνα Παπαμιχαήλ αλλά και τον έξι φορές υποψήφιο για Όσκαρ μουσικοσυνθέτη, Αλεξάντρ Ντεσπλά, η μητέρα του οποίου είναι Ελληνίδα. Μάλιστα, ο τελευταίος κάνει καμέο στο φιλμ.

Όπως υπογράμμισε ο Κλούνι στη συνέντευξη τύπου, «ενθουσιαστήκαμε με το βιβλίο (σ.σ. η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Ρόμπερτ Έντσελ), το οποίο αφηγείται μια άγνωστη πτυχή του 2ου παγκοσμίου πολέμου». Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε, ωστόσο, η παρατήρησή του πως «είναι η πρώτη φορά στην Ιστορία που οι νικητές δεν κράτησαν για τον εαυτό τους τα λάφυρα αλλά τα επέστρεψαν στους νόμιμους κατόχους τους».

Ο ίδιος ο Κλούνι ερμηνεύει τον επικεφαλής της ομάδας των θαρραλέων ιστορικών τέχνης, οι οποίοι επιστρατεύθηκαν παρά την πλήρη πολεμική απειρία τους. Η αλήθεια είναι δυστυχώς, πως το φιλμ δεν είναι τόσο συναρπαστικό όσο η πραγματικά απίστευτη ιστορία που αφηγείται. Ελάχιστες είναι οι δυνατές στιγμές, οι ανατροπές απουσιάζουν, ενώ κάνει και πολύ συχνές αφηγηματικές κοιλιές.

Ίσως το βασικό πρόβλημα της ταινίας να είναι πως ο Κλούνι δεν τόλμησε να αφήσει τον εαυτό του να πάει προς την κωμωδία. Έτσι, οι αρκετές κωμικές σκηνές (οι οποίες υποστηρίζονται άψογα από σπουδαίους κωμικούς όπως οι Γκούντμαν, Μάρεϊ και Ντιζαρντάν) μένουν μετέωρες μέσα σε ένα φιλμικό περιβάλλον χωρίς σαφήνεια στην ατμόσφαιρά του.

Σε κάθε περίπτωση, η ομάδα της ταινίας έδειξε εξ αρχής την καλή της διάθεση, αφήνοντας το photo call (σ.σ. το άχαρο σημείο της επίσημης φωτογράφισης) σε διάταξη-τρενάκι.

Δεν έλειψαν μάλιστα, όπως ήταν αναμενόμενο, οι ξεκαρδιστικές στιγμές στη συνέντευξη τύπου, με κορυφαία εκείνη όπου ο Τζον Γκούντμαν βροντοφώναξε σοκαρισμένος «όχι!!», προτού μείνει άναυδος στην «αποκάλυψη» του Ματ Ντέιμον πως τη κινηματογραφική βιομηχανία έχει ως κίνητρο το χρήμα (σ.σ. «money driven» όπως είπε χαρακτηριστικά).

Δείτε εδώ περισσότερες ανταποκρίσεις από το Φεστιβάλ Βερολίνου