Στίβεν Σπίλμπεργκ: «Οι ταινίες του Netflix πρέπει να διαγωνίζονται για EMMY, όχι για Όσκαρ»

Το debate στην βιομηχανία του θεάματος σχετικά με το Netflix ειδικά, αλλά και με τις υπόλοιπες πλατφόρμες streaming ταινιών γενικότερα, που πλέον σηκώνουν δικές τους παραγωγές για να παρουσιάσουν ως επί το πλείστον πρωτότυπο περιεχόμενο, φαίνεται πως θα συνεχιστεί για καιρό. Η τεχνολογία έφερε πιο κοντά από ποτέ τη μεγάλη με τη μικρή οθόνη, η κάλυψη πλέον έχει γίνει ισομερής για τα 2 μέσα και οι ταινίες που φτιάχνουν οι πλατφόρμες διεκδικούν το χώρο τους, φλερτάροντας και με τα 2 παραδοσιακά είδη διανομής. 

Μάλλον θα κρατήσει για αρκετό καιρό αυτή η προσπάθεια για διάκριση ανάμεσα στις ταινίες που προορίζονται για το κινηματογραφικό κύκλωμα και τις υπόλοιπες, καθώς εξέχουσες προσωπικότητες του χώρου προσπαθούν με δηλώσεις τους να καθορίσουν κάποιου είδους πολιτική. Η πιο πρόσφατη από όλες, ήταν η τοποθέτηση του Στίβεν Σπίλμπεργκ, ο οποίος παρουσιάζει αυτές τις μέρες την καινούρια του ταινία, «Ready Player One», τρεις μήνες μόλις μετά το «The Post». 

«Όταν δουλεύεις πάνω στο τηλεοπτικό format, τότε κάνεις τηλεταινία. Αν φυσικά έχεις κάνει καλή δουλειά, αξίζεις βραβείο, αλλά το EMMY που είναι για τηλεοπτικές παραγωγές, και όχι το Όσκαρ. Δεν πιστεύω πως ταινίες που δεσμεύουν απλά λίγες αίθουσες για ελάχιστο καιρό ώστε να μπορούν να διεκδικήσουν Όσκαρ, θα έπρεπε να φτάνουν ως αυτά» είπε ο βετεράνος σκηνοθέτης.

Ο Σπίλμπεργκ αναφέρθηκε στην περίπτωση του «Mudbound», που κυκλοφόρησε για μια εβδομάδα σε κινηματογράφους της Ν. Υόρκης και του Λος Άντζελες, πριν «μετακομίσει» στο Netflix, έτσι ώστε να μπορεί σύμφωνα με τους κανόνες να ψηφισθεί για Όσκαρ, αλλά και το ντοκιμαντέρ «13th» της Άβα Ντιβερνέ που ήταν υποψήφιο για καλύτερο ντοκιμαντέρ στα Όσκαρ του 2016, χωρίς να κυκλοφορήσει στους κινηματογράφους.

Αυτό βέβαια είναι η μισή αλήθεια, καθώς δεν ισχύει για παραγωγές που ξεκίνησαν να γυρίζονται με σκοπό να βγουν στον κινηματογράφο, αλλά εγκαταλείφθηκαν στην πορεία από το στούντιό τους και κατέληξαν στο Netflix, με χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό του «The Cloverfield Paradox». Παρόμοια θέση με τον Σπίλμπεργκ έχουν εκφράσει και άλλοι επιφανείς σκηνοθέτες, όπως ο Κρίστοφερ Νόλαν που χαρακτήρισε την πολιτική του Netflix «περίεργη και χωρίς σχέδιο», αν και αργότερα παραδέχτηκε στο αφεντικό της εταιρίας, Τεντ Σαράντος, πως θα έπρεπε να είναι πιο διπλωματικός. 

Κομβικό σημείο του συγκεκριμένου debate θα είναι αναμφίβολα το «The Irishman» του Μάρτιν Σκορσέζε, καθώς αν και θα κυκλοφορήσει σε λιγότερο από έναν χρόνο, δεν έχει ξεκαθαριστεί ακόμη αν τελικά θα πάρει κινηματογραφική διανομή ή θα αποτελέσει το οπλοστάσιο του Netflix σε μια προσπάθεια περαιτέρω αλλαγής του τρόπου διανομής (και βράβευσης) ταινιών.