Η Universal αντεπιτίθεται: Συστήνει νέα, πρωτοφανή, εκδοτική σειρά ιστορικών της soundtracks

Είναι κάποια κινηματογραφικά νέα που σου φτιάχουν τη μέρα. Όχι γιατί ο κόσμος αλλάζει. Απλά γιατί μέσω της οικονομικής αντιπαροχής (πάντα), το σινεμά ενίοτε ανατρέχει και τιμά την σπονδυλική του στήλη, την ιστορία που το έκανε μέρος της ζωής μας.

Τα καλά μαντάτα λοιπόν αυτή τη φορά έρχονται από την Universal, το αρχαιότερο αμερικανικό στούντιο και το πέμπτο αρχαιότερο εν λειτουργία γενικώς που διαθέτει έναν από τους μακρύτερους και συναρπαστικότερους καταλόγους τίτλων. Συνεπακόλουθα έχει κι έναν από τους ωραιότερους καταλόγους πρωτότυπης κινηματογραφικής μουσικής. Και κάπως τους ήρθε η επιφοίτηση να τον θυμηθούν - και να βγάλουν και χρήματα από αυτόν.

Έτσι λοιπόν η νέα σειρά θα λέγεται Univrsal Pictures Heritage Collection, μια σειρά δηλαδή αφιερωμένη στην μουσική κληρονομιά του στούντιο. Το πρώτο...θύμα της αποκατάστασης είναι η μουσική από τη «Νύφη του Φρανκενστάιν» (1935) του Τζέιμς Γουέιλ, γραμμένη από τον Γερμανό Φραντς Γουάξμαν στο ντεμπούτο του στο Χόλιγουντ.

Ο Γουάξμαν είναι θρυλικός συνθέτης μιας θρυλικής εποχής, στη συνέχεια θα έγραφε αξέχαστα πράγματα για ταινίες όπως η «Ρεβέκκα», οι «Υποψίες», το «Δρ. Τζέκιλ και Κύριος Χάιντ», η «Λεωφόρος της Δύσεως», «Μια Θέση στον Ήλιο» και περίπου 200 ακόμα έργα! Όπως σημειώνουν ιστορικοί της κινηματογραφικής μουσικής η «Νύφη» κατέχει εκλεκτή θέση στα κιτάπια ως ένα από τα πρώτα soundtracks που εννόησε το θέμα για κάθε χαρακτήρα, τα cues, το σύγχορδο σοκ (που έκτοτε υπάρχει στο σινεμά είδους) και άλλα πολλά κι ωραία.

Η ευτυχής ανακοίνωση έγινε την Δευτέρα το βράδυ, σε ένα από εκείνα τα επίζηλα γκαλά, όπου προβλήθηκε η 84χρονη εξοχότητα έργου του Γουέιλ εμπρός σ' ένα αγαπητικό κοινό προσκεκλημένων και ακολούθησε η δεξίωση για την έκδοση του πρώτου σάουντρακ της σειράς. Ο Μάικ Ματεσίνο, υπεύθυνος αποκατάστασης και παραγωγός της έκδοσης, δήλωσε πως «είναι είναι ιερό καθήκον το να δουλεύεις κάθε μέρα με κλασική κινηματογραφική μουσική. Οι μεγάλες εταιρείες μπορεί να αντιπροσωπεύουν το επιχειρηματικό τους συμφέρον, είναι όμως και κηδεμόνες μιας πολιτισμικής ιστορίας».

Αυτό ακριβώς.