Ο Γουές Άντερσον αποκαλύπτει μια δική του 11άδα ταινιών για την καραντίνα - cinemagazine.gr
10:20
14/5

Ο Γουές Άντερσον αποκαλύπτει μια δική του 11άδα ταινιών για την καραντίνα

Και είναι όλες τους μία-μία!

Από τον Ηλία Δημόπουλο

Από εκείνους που έχουν σιωπήσει αυτό το διάστημα ο αγαπητός σε ευρύ κοινό σκηνοθέτης του «Grand Budapest Hotel», ακούστηκε τελικά λαμβάνοντας μέρος στο αφιέρωμα των New York Times για τις Κάννες, στο οποίο προσκλήθηκαν προοσωπικότητες του σινεμά να καταθέσουν την ωραιότερή τους ανάμνηση από το φεστιβάλ.

Ο Γουές Άντερσον είχε ένα πιο εύκολο έργο καθώς έχει επισκεφθεί μία και μόνη φορά το φεστιβάλ, πίσω στο 2012, όταν είχε ταξιδέψει με το «Moonrise Kingdom» του. «Ο Τιερί Φρεμό ξέρει πώς να κάνει ένα φεστιβάλ. Υπήρχαν ωραίες ταινίες απ' όλο τον κόσμο αλλά τί ωραιότερο από το να βλέπεις μια τέλεια αποκατεστημένη κόπια 251 λεπτών του «Κάποτε στην Αμερική» στις ακτές της Μεσογείου;», θυμήθηκε ο σκηνοθέτης.

Σε ότι αφορά την περίοδο της εν οίκω ζωής ο Άντερσον είπε ότι καθώς έχει μια 4χρονη κόρη είναι όπως πολλοί στη θέση του ερασιτέχνης δάσκαλος. «Τα περισσότερα από τα πράγματα που διαβάζω σχετίζονται με την Αρχαία Αίγυπτο, τους δεινόσαυρους, τα έντομα και το δάσος του Αμαζονίου. Διαβάζω όμως και Πατρίτσια Χάισμιθ, Τζέιμς Μπάλντγουϊν, Έλμορ Λέοναρντ κι ένα βιβλίο για επιδημίες», συμπληρώνει. 

Για κυρίως πιάτο ο Γουές έριξε στο τραπέζι και 11 ταινίες της καραντίνας του - βλέπει μια ταινία κάθε βράδυ. Αυτές τις διαλέγει ως μερικές από τις αγαπημένες του - και για να προετοιμάσουμε τους λάτρεις της επικαιρότητας και τους μανιώδεις του καινούργιου, η πιο πρόσφατη ταινία της 11άδας είναι 31 ετών - το «Κάνε το Σωστό» του Σπάικ Λι.

Οι υπόλοιπες περιλαμβάνουν Κιούκορ με το «Τίμημα για το Χόλιγουντ» (1932), Στίβενς («Alice Adams», 1935 με την Κάθριν Χέπμπορν), Γουέλμαν («Ούτε Ιερό, Ούτε Όσιο», 1937), Φορντ («Long Voyage Home», 1940 - εύγε Γουές!), Λιν με το «Φθινόπωρο Μιας Αγάπης» (εκλεκτική επιλογή), Χιούστον («Πιο Δυνατός απ' τον Διάβολο», 1953 - Χιούστον, Καπότε, Μπόγκαρτ, πόσο πιο πάνω να πας!), Μιζογκούτσι με τους (απαραίτητους) «Σταυρωμένους Εραστές» (1954), «Station Six Sahara» (1963 και ο Ταραντίνο πανηγυρίζει),  Φερέρι με το «Μεγάλο Φαγοπότι» (1973) και για να έρθουμε στο...σήμερα το «Winter Kills» (1979) του Γουίλιαμ Ρίτσερτ με Τζεφ Μπρίτζες, Τζον Χιούστον, Άντονι Πέρκινς, Τοσίρο Μιφούνε και δεν συμμαζεύεται.

Ωραίες, άφοβες κι εκλεκτικές επιλογές, μακάρι η πλειοψηφία των αναρίθμητων φίλων του σινεμά του να είχαν τον ορίζοντα των κινηματογραφικών γούστων του, η δουλειά του κριτικού θα ήταν, κάπως, αγαπητότερη.