Μάχη γιγάντων αναμεσα στο «σκοτεινό» Χόλιγουντ και το «φωτεινό» Μπόλιγουντ του Ντάνι Μπόιλ, στήθος με στήθος μονομαχία ανάμεσα σε Σον Πεν και Μίκι Ρουρκ, σχεδόν σίγουρη νίκη για Λέτζερ και Γουίνσλετ και μερικές ακόμη συμβουλές για όσους θέλουν να στοιχηματίσουν άφοβα στα φετινά βραβεία.

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ
Την τελευταία πενταετία, με μια μόνο εξαίρεση (του 2006) όταν τo απλά αξιοπρεπές «Crash» υπερίσχυσε του εξαιρετικού «Το Μυστικό Του Brokeback Μountain»), η Ακαδημία φρόντισε να μας κακομάθει, τιμώντας μια ταινία του φανταστικού («Ο Αρχοντας Των Δαχτυλιδιών»), ένα αμφιλεγόμενο, μελαγχολικό δράμα («Μillion Dollar Βaby»), την πρώτη μεγάλη στιγμή του Μάρτιν Σκορσέζε για τον καινούργιο αιώνα («Ο Πληροφοριοδότης») κι ένα απαισιόδοξο Κοενικό μετα-γουέστερν («Καμία Πατρίδα Για Τους Μελλοθάνατους»). Ετσι φέτος, οι όχι ακριβώς άστοχες ή κακές, αλλά αναμφίβολα ασφαλείς επιλογές της πάτησαν απότομα φρένο στον ενθουσιασμό μας.

Ως αδιαφιλονίκητο φαβορί αυτής, της μεγαλύτερης κατηγορίας, προβάλλει το ινδοκατέβατο «Slumdog Μillionaire» (ή, αλλιώς, «το πιο feel good φιλμ της δεκαετίας» όπως αποθεώνεται από κριτικούς ανά τον πλανήτη), που σάρωσε τις Χρυσές Σφαίρες, τα βραβεία των Σωματείων Παραγωγών, Ηθοποιών και Σκηνοθετών, καθώς και ουκ ολίγες διακρίσεις από τις Ενώσεις Κριτικών. Οι εννέα (!) λοιπές υποψηφιότητες του (συμπεριλαμβανομένων αυτών στη Σκηνοθεσία και στο Διασκευασμένο Σενάριο), η πρόσφατη τρομοκρατική επίθεση στη Βομβάη και η, εν εξελίξει, σοβαρή οικονομική κρίση το χρίζουν ανυπέρβλητο αντίπαλο για τις τέσσερις συνυποψήφιές του ταινίες. Από αυτές, πιο κοντά στην απίθανη έκπληξη βρίσκεται το θεμελιωμένο στην ασύλληπτη ερμηνεία του Σον Πεν «Μilk», που ήρθε στον κόσμο την ιδανικότερη στιγμή: στις Η.Π.Α. του Ομπάμα (της ανοχής, της αλλαγής και της ελπίδας).

Αντίθετα, «Η Απίστευτη Ιστορία Του Μπέντζαμιν Μπάτον», που έφυγε με άδεια χέρια από όλες τις προηγούμενες απονομές βραβείων, μπορεί να ελπίζει μόνο σε ένα θαύμα ή σε κάποιο από τα δευτερεύοντα Οσκαρ (εκείνα του μέικ απ και των ειδικών εφέ του ανήκουν δικαιωματικά) παρά τις 13 συνολικά υποψηφιότητες του, ενώ το «Frost/Νixon: Η Αναμέτρηση» οφείλει να αρκεστεί στον χαρακτηρισμό «η καλύτερη στιγμή στην καριέρα του Ρον Χάουαρντ». Τα «Σφραγισμένα Χείλη» τέλος, που «έκλεψαν» στο νήμα την είσοδο στην πεντάδα από τον «Δρόμο Της Επανάστασης», την «Αμφιβολία» και τον «Σκοτεινό Ιππότη», παραμένουν αστάθμητος παράγοντας, αφού την καμπάνια του διαχειρίζονται οι δαιμόνιοι αδερφοί Γουάινστιν, οι οποίοι, καλώς ή κακώς, έχουν αναδειχθεί ουκ ολίγες φορές σε αναπάντεχους πρωταθλητές («Ερωτευμένος Σαίξπηρ», «Η Ζωή Είναι Ωραία» κ.λπ.).

ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΗΤΑΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟ: «Σκοτεινός Ιππότης», του Κρίστοφερ Νόλαν
Τουτέστιν, μια από τις μεγαλύτερες, αν και πιο σκοτεινές (κυριολεκτικά και μεταφορικά) εμπορικές επιτυχίες όλων των εποχών, η πιο γενναία ταινία του 2008, ίσως η καλύτερη κινηματογραφική μεταφορά κόμικ που έγινε ποτέ και μια επίκαιρη και τολμηρή αντανάκλαση της σύγχρονης πραγματικότητας. Η οποία, φόβισε μάλλον υπερβολικά την Ακαδημία.

ΙΩΑΝΝΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Α' ΑΝΔΡΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ
Με την καλύτερη σύνθεση της πρόσφατης μνήμης έρχεται φέτος η κατηγορία των ανδρικών ερμηνειών, τόσο μάλιστα δυνατή που είχε την άνεση να μην αναγνωρίσει με μια υποψηφιότητα τον τελευταίο ενδεχομένως ρόλο του θρύλου (και αγαπημένου της Ακαδημίας) Κλιντ Ιστγουντ για το «Gran Τorino». Υποθέτει κανείς πως οι ψηφοφόροι του γερόλυκου Κλιντ θα στραφούν περισσότερο προς τον έξοχο βετεράνο ηθοποιό Φρανκ Λαντζέλα («Frost/Νixon»), ο οποίος σημείωσε φέτος στα 70 του χρόνια την πρώτη του υποψηφιότητα στον ρόλο του καλύτερου Ρίτσαρντ Νίξον της κινηματογραφικής ιστορίας. Η ταινία του Ρον Χάουαρντ, στην οποία πρωταγωνιστεί, θεωρείται φιλμ ερμηνείας και το γεγονός ότι έχει διατηρηθεί για μήνες μέσα σε όλα τα βραβεία μεταφράζεται σε ελπίδες για τον πρωταγωνιστή της. Και, ναι μεν, ο Λαντζέλα είναι ο μόνος που θα μπορούσε να σπάσει το δίπολο Μίκι Ρουρκ - Σον Πεν, το πιθανότερο, όμως, είναι πως κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί.

Ο Σον Πεν («Μilk») εμφανίζεται ως το φαβορί για έναν αριθμό λόγων, από τις βραβεύσεις του εκ της πλειοψηφίας των ενώσεων κριτικών μέχρι την εμφανή αδυναμία της Ακαδημίας απέναντι σε μια ταινία που πολύ δύσκολα θα πάρει το μεγάλο βραβείο, άρα θα πρέπει να φύγει νικήτρια σε κάποια άλλη μεγάλη κατηγορία. Κυριότερα όμως, σε μια εποχή όπου τα ζητήματα που πραγματεύεται του φιλμ του Γκας βαν Σαντ είναι και πάλι καίρια (χάρη στην υπερψήφιση από τους κατοίκους της Καλιφόρνια ενός διατάγματος που απαγορεύει τον γάμο μεταξύ των γκέι) το Χόλιγουντ θα δει μια νίκη του Σον Πεν ως μεγάλη πολιτική δήλωση. Ο πλήρης αποκλεισμός του ηθοποιού από τις Χρυσές Σφαίρες λίγο θα επηρεάσει τα μέλη της Ακαδημίας (η σχέση του Πεν με τους ψηφοφόρους του συγκεκριμένου θεσμού είναι ιδιαίτερα ψυχρή), αλλά από την άλλη ο εκεί νικητής Μίκι Ρουρκ («Ο Παλαιστής») έχει κι εκείνος πετύχει μια σειρά σημαντικών προ-οσκαρικών νικών, βασικά κερδίζοντας ό,τι άφησε ο Σον Πεν.

Η μάχη δεν πρέπει να θεωρείται τελειωμένη: το Χόλιγουντ αγαπάει μια μεγάλη επιστροφή -ακόμη κι αν αυτή είναι τόσο σαρωτική όσο του πάλαι πότε εραστή των «9 1/2 Εβδομάδων»- εξίσου με μια μεγάλη πολιτική δήλωση, αν και ο Ρουρκ προκρίνεται επιπρόσθετα από το γεγονός ότι ο Πεν διαθέτει στη συλλογή του ήδη ένα Οσκαρ (για το «Σκοτεινό Ποτάμι»). Στη σκιά των δύο αυτών φαβορί, ο Μπραντ Πιτ («Μπέντζαμιν Μπάτον») στην δεύτερη συνολικά υποψηφιότητα του (μετά από αυτή για δεύτερο ρόλο στους «12 Πιθήκους» του Τέρι Γκίλιαμ) θα είναι εκεί για το σταριλίκι αλλά και ως επιβράβευση μιας γενναιόδωρης ερμηνείας, χωρίς όμως ελπίδες νίκης.

Οσο για τον υπέροχο καρατερίστα Ρίτσαρντ Τζένκινς («Ο Επισκέπτης») που τιμά ολόκληρη την κατηγορία με το όνομά του, βρίσκεται εδώ μόνο για να γιορτάσει τη δικαίωση μιας μικρής ανεξάρτητης ταινίας και μιας σπουδαίας εσωτερικής ερμηνείας. Από αυτές που συνήθως έχουν τύχη βράβευσης μόνο στις κατηγορίες των Β Ρόλων.

ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΗΤΑΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ: Κλιντ Ιστγουντ
Στο «Gran Τorino» υποδύεται έναν Βρώμικο Χάρι για τα 00s, αλλά με τη σοφία και την αξιοπρέπεια ενός ηθοποιού που είναι τόσο σοφός για να γνωρίζει πως αυτή μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βρίσκεται μπροστά από την οθόνη. Αλλά και με τη μεγαλοσύνη να χαρίζει εδώ, σε μια μικρή (αλλά μεγάλη) ταινία, την καλύτερη ίσως ερμηνεία της καριέρας του. Πράγμα για το οποίο η Ακαδημία μπορεί πια να κατηγορείται ανοιχτά εις τους αιώνες.

ΘΟΔΩΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

Α' ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΡΟΛΟΣ
Αρκετά ανοιχτή κατηγορία, βοηθούμενη και από την απουσία και των δύο βραβευμένων ερμηνειών στις Χρυσές Σφαίρες, δηλαδή της Σάλι Χόκινς ("Τυχερή Και Ευτυχισμένη") και της Κέιτ Γουίνσλετ για το « Ο Δρόμος Της Επανάστασης». Για ένα σημαντικό διάστημα στις αρχές του χειμώνα, η Αν Χάθαγουεϊ («Η Ρέιτσελ Παντρεύεται») έμοιαζε εκείνη ως η σίγουρη υποψήφια που όλες οι υπόλοιπες συμμετέχουσες της κατηγορίας θα έτρεχαν να προλάβουν. Τα αρκετά βραβεία από ενώσεις κριτικών τη διατηρούν, φυσικά, στην κούρσα ως μια ρεαλιστική περίπτωση νικήτριας, όμως τις τελευταίες εβδομάδες τα πράγματα άλλαξαν. Αρχικά, με την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων, ήρθαν τα πάνω κάτω χάρη στην τοποθέτηση της Κέιτ Γουίνσλετ στην κατηγορία για τα «Σφραγισμένα Χείλη», ερμηνεία για την οποία έχει ήδη πάρει μια σειρά σημαντικών βραβείων στην κατηγορία όμως του Β Γυναικείου Ρόλου. Πώς θα μετρήσουν όλες αυτές οι νίκες της τώρα που κονταροχτυπιέται με διαφορετικούς αντιπάλους;

Από την άλλη, τη Γουίνσλετ τη λατρεύουν στην Ακαδημία: όχι μόνο έχει ήδη στα 33 να επιδείξει έξι υποψηφιότητες για Οσκαρ (καμία νίκη, όμως), αλλά είναι και η νεότερη ηθοποιός που το έχει κατορθώσει. Επιπλέον, η συγκέντρωση των πιθανών ψηφοφόρων της σε μία μόνο υποψηφιότητα (αντί δύο) θα περιορίσει την όποια διασπορά και λογικά πρέπει να αρκεί για να τη χρίσει φαβορί της κατηγορίας-ερωτηματικό.

Αλλά τη Μέριλ Στριπ (στην 15η υποψηφιότητα της - περισσότερες από οποιοδήποτε άλλο ηθοποιό στην ιστορία των βραβείων) από την άλλη, δεν την ξεγράφεις εύκολα. Ειδικά σε μια χρονιά που την είδε να γίνεται εμπορικότερη σταρ από ποτέ (λόγω «Μamma Μia») και να κερδίζει κιόλας σημαντικές προ-οσκαρικές βραβεύσεις για την «τερατώδη» ερμηνεία της στην «Αμφιβολία». Για όποιον ακούει, βέβαια, στο νικητήριο λόγο της για το Σωματείο Ηθοποιών είπε λίγο ως πολύ ότι τα βραβεία δεν έχουν πλέον να προσθέσουν κάτι γι αυτήν, οπότε ας ψηφιστεί κάποια άλλη από τις «υπέροχες συνυποψήφιές» της. Στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και η Μελίσα Λίο («Παγωμένο Ποτάμι») με την Αντζελίνα Τζολί («Η Ανταλλαγή»), αμφότερες δίχως κάποια σημαντική νίκη στην καμπάνια τους.

Η κυρία Πιτ (η οποία θυμηθείτε πως ξεκίνησε κάποτε την καριέρα της με ένα Οσκαρ β γυναικείου ρόλου για το «Κορίτσι Που Αφησα Πίσω») θα πρέπει να αρκεστεί στον ρόλο του γκλαμουράτου κράχτη για το -σε συνεχιζόμενη αριθμητική ελεύθερη πτώση- τηλεοπτικό κοινό της τελετής που περιμένει ήδη την άφιξη στο κόκκινο χαλί του υποψήφιου, φέτος, ζεύγους. Ενώ για τη Λίο, η υποψηφιότητα με ένα τόσο χαμηλού προφίλ ανεξάρτητο φιλμ (το οποίο βέβαια έχει ακόμη μια υποψηφιότητα στο σενάριο) είναι η ίδια της η νίκη. Αυτή η κούρσα - παραδοσιακή σε εκπλήξεις και ανατροπές της τελευταίας στιγμής - δείχνει να είναι για δύο άλογα, συγκεκριμένα για τις δύο βραβευθείσες από το Σωματείο Ηθοποιών, Γουίνσλετ και Στριπ.

ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΗΤΑΝ ΥΠΟΨΗΦΙΑ: Σάλι Χόκινς
Αδικαιολόγητα απούσα από την πεντάδα, η πρωταγωνίστρια του «Τυχερή Και Ευτυχισμένη» έμοιαζε ικανή να πετύχει το ακατόρθωτο ήδη από τον περσινό Φεβρουάριο, όπου η ταινία του Μάικ Λι έκανε την πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ του Βερολίνου. Σε μια Ακαδημία που επιμένει να θεωρεί τις κωμικές ερμηνείες ελαφρές, η Χόκινς πρέπει να νιώθει απλά «τυχερή» που το όνομα της φιγουράρει πρώτο στις φετινές αδικίες των υποψηφιοτήτων.

ΘΟΔΩΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

Β' ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΡΟΛΟΣ
Τριπλός θρίαμβος φέτος στις κατηγορίες δεύτερων ρόλων για την «Αμφιβολία», καθώς μετά τον Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν έχει και δύο υποψήφιες στο Β Γυναικείο. Η 34χρονη Εϊμι Ανταμς (υποψήφια στην ίδια κατηγορία το 2005 για το «Junebug») παίζει την αδελφή Τζέιμς στο φιλμ του Τζον Πάτρικ Σάνλεϊ, η οποία υποπτεύεται τις βλέψεις του ιερέα Φλιν για έναν νεαρό μαθητή του σχολείου. Παραγκωνισμένη ανάμεσα στα ιερά τέρατα Μέριλ Στριπ-Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν και την καταιγίδα που ονομάζεται Βαϊόλα Ντέιβις, η Ανταμς μπορεί να ελπίζει μόνο σε θαύμα για την κατάκτηση του Οσκαρ.

Αντίθετα, αρκετές πιθανότητες έχει να κερδίσει το αγαλματίδιο η συμπρωταγωνίστρια της στην «Αμφιβολία» Βαϊόλα Ντέιβις, η οποία βρέθηκε από το πουθενά υποψήφια για Οσκαρ. Γνωστότερη ως θεατρική ηθοποιός, η Ντέιβις έχει στο παρελθόν δοκιμαστεί σε μικρούς ρόλους σε φιλμ όπως τα «Τraffic» και «Σολάρις» του Στίβεν Σόντερμπεργκ. Αν κερδίσει το Οσκαρ της ως η μητέρα του παιδιού που ο Χόφμαν κατηγορείται ότι παρενόχλησε, θα έχει αξιοποιήσει κάθε δευτερόλεπτο ερμηνείας της, καθώς η εμφάνισή της στην «Αμφιβολία» δεν ξεπερνά τα 10 λεπτά διάρκεια.

Πρώτη φορά υποψήφια κι η Ταράζι Π. Χένσον για την «Απίστευτη Ιστορία Του Μπέντζαμιν Μπάτον», στο φιλμ υποδύεται τη θετή μητέρα του Μπραντ Πιτ. Χαρακτήρας που έρχεται σε αντιδιαστολή με προηγούμενους ρόλους της, (όπως για παράδειγμα η πόρνη στο «Ηustle & Flow» του Κρεγκ Μπρούερ). Μπορεί να ελπίζει σε νίκη μόνο αν το «Μπέντζαμιν Μπάτον» σαρώσει στα βραβεία. Αλλά αυτό μοιάζει σχεδόν απίθανο.

Στις ίδιες ακριβώς κατηγορίες είναι και φέτος υποψήφια η Πενέλοπε Κρουζ, αυτή τη φορά για το «Vicky Cristina Βarcelona» του Γούντι Αλεν. Ο ρόλος της στο «Volver» του Πέδρο Αλμοδόβαρ της χάρισε τη δόξα κι εκτός Ευρώπης, την έφερε υποψήφια για Οσκαρ, Χρυσή Σφαίρα και βραβείο του Σωματείου των Ηθοποιών Αμερικής. Ωριμη πλεόν ως ηθοποιός, η Ισπανίδα κλέβει την παράσταση στο φιλμ από τη Σκάρλετ Γιόχανσον και δείχνει να καταξιώνεται παγκοσμίως. Ο ιντριγκαδόρικος ρόλος που της έδωσε ο Αλεν θα μπορούσε υπό άλλες συνθήκες να τη χρίσει βέβαιη νικήτρια, αν κι αυτό φαντάζει αμφίβολο, μια και δεν είναι από τις περιπτώσεις ρόλων που τα Οσκαρ επιβραβεύουν.

Αν είχα αρκετά λεφτά να ποντάρω για νικητή στη συγκεκριμένη κατηγορία, θα πόνταρα ως ελαφρύ αουτσάιντερ τη Ντέιβις και φαβορί (με διαφορά στήθους...) τη Μαρίσα Τομέι. Νικήτρια στην κατηγορία για το «Ξαδερφάκι Μου Ο Βίνι», ως η μεγάλη έκπληξη των Οσκαρ του 1992, και υποψήφια άλλη μια φορά για τα «Μυστικά Της Κρεβατοκάμαρας» του Τοντ Φιλντ, η Τομέι υποδύεται φέτος στον «Παλαιστή» μια στρίπερ. Σε τέλεια αντίθεση με τον ξεπεσμένο ήρωα Μίκι Ρουρκ, ο χαρακτήρας της στο φιλμ του Ντάρεν Αρονόφσκι μπορεί να της χαρίσει το δεύτερο βραβείο της καριέρας της. Κάτι που μπορεί να γίνει πραγματικότητα στην περίπτωση που κι ο Ρουρκ κατακτήσει το Α Ανδρικό, χαρίζοντας στον «Παλαιστή» το δίδυμο των ερμηνειών.

ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΗΤΑΝ ΥΠΟΨΗΦΙΑ: Ρόζμαρι Ντε Γουιτ («Η Ρέιτσελ Παντρεύεται»)
Στον ρόλο της Ρέιτσελ του τίτλου, η Ντε Γουιτ («Μad Μen») έκλεψε για πολλούς την παράσταση από την ευνοημένη των βραβείων Αν Χάθαγουεϊ. Ιδανική στην ενσάρκωση του κοριτσιού της διπλανής πόρτας που πρέπει να επιβιώσει ενός γάμου - βατερλό, η Ντε Γουιτ αντιτάσσει στη νευρική ερμηνεία της Χάθαγουεϊ τη δύναμη της σιωπής και μια εκφραστικότητα που την τοποθετεί ανάμεσα στις παρουσίες της χρονιάς.

ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΟΡΕΛΗΣ

Β' ΑΝΔΡΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ
Κατηγορία με μεγάλο φαβορί και τέσσερα αουτσάιντερ, συγκεντρώνει φέτος πέντε ξεχωριστούς ηθοποιούς που έχουν διαπρέψει ως καρατερίστες. Χαρακτηριστικότερη περίπτωση όλων, ο Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν, ο μεγαλύτερος ρολίστας του σύγχρονου σινεμά, ο οποίος για φέτος ντύθηκε καθολικός ιερέας με ένοχα μυστικά στην «Αμφιβολία» του Τζον Πάτρικ Σάνλεϊ.

Θριαμβευτής στον Α Ανδρικό με το «Τρούμαν Καπότε», ήταν και πέρσι υποψήφιος για Β Ανδρικό Ρόλο για τα «Παιχνίδια Εξουσίας» του Μάικ Νίκολς. Παρά το εντυπωσιακό των μεταμορφώσεών του (βλέπε «Ξέφρενες Νύχτες», «Ταλαντούχος Κύριος Ρίπλεϊ», «Μανόλια»), μοιάζει δύσκολο φέτος να καταλήξει στα χέρια του το χρυσό αγαλματίδιο. Το ίδιο δύσκολο είναι και για τον Τζος Μπρόλιν που φαίνεται να επιβραβεύεται φέτος για τον ρόλο του (ως πολιτικός αντίπαλος του Σον Πεν) στο «Μilk», σαν αντιστάθμισμα στην αδιαφορία που έδειξαν τα Οσκαρ για την ερμηνεία του στο «Καμια Πατρίδα Για Τους Μελλοθάνατους» που θριάμβευσε στα περσινά βραβεία. Πρώτη του υποψηφιότητα στον θεσμό, ο δημοτικός σύμβουλος που καταλήγει δολοφόνος στο φιλμ του Γκας Βαν Σαντ έχει μικρό αλλά αβανταδόρικο ρόλο.

Πρωτάρης στις υποψηφιότητες κι ο Μάικλ Σάνον που, αν κι έχει ακόμα μικρότερο ρόλο από τον Μπρόλιν, κατάφερε μέσω του χαρακτήρα του Τζον Γκίβινγκς που υποδύεται στο « Ο Δρόμος Της Επανάστασης» του Σαμ Μέντες να μπει ασθμαίνοντας στην κατηγορία. Γνωστότερος για τον ρόλο του στο «Βug» του Γουίλιαμ Φρίντκιν, δείχνει απίθανο να φτάσει κοντά στο βραβείο. Είναι ο μόνος άλλωστε της πεντάδας που δεν είχε υποψηφιότητα ούτε στις Χρυσές Σφαίρες αλλά ούτε και στο Σωματείο των Ηθοποιών.

Ο πλέον απίθανος χαρακτήρας των πέντε, ο Κερκ Λαζάρους της «Τροπικής Καταιγίδας» χαρίζει στον Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ άλλη μια υποψηφιότητα, ως πολυβραβευμένος ηθοποιός που για χάρη της καριέρας του καταλήγει Αφροαμερικανός! Υποψήφιος στην κατηγορία Α Ανδρικού για το «Τσάπλιν» και κάτοχος Χρυσής Σφαίρας στο παρελθόν, ο Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ πλάθει στο φιλμ του Μπεν Στίλερ έναν απολαυστικό ρόλο πλείστων επιρροών. Αν πάρει το βραβείο θα είναι ο δεύτερος λευκός που υποδύεται μαύρο, μετά τον Λόρενς Ολίβιε στον «Οθέλλο» του 1965.

Οσες πιθανότητες μαζί έχουν οι προηγούμενοι 4 υποψήφιοι, τις συγκεντρώνει μόνος του προκειμένου να κερδίσει φέτος ο Χιθ Λέτζερ για την ταινία «Σκοτεινός Ιππότης». Ο πρόσφατα αδικοχαμένος Αυστραλός ηθοποιός έχει ήδη κερδίσει τη Χρυσή Σφαίρα και έχει σαρώσει όποιο άλλο βραβείο βρέθηκε στον δρόμο του, για τον ρόλο του ως Τζόκερ. Αξέχαστος «κακός» στο φιλμ του Κρίστοφερ Νόλαν, ο Λέτζερ είχε δείξει και στο «Μυστικό Του Brokeback Μountain» πόσο σπουδαίος ηθοποιός είναι. Δυστυχώς δεν θα προλάβει να χαρεί τη σχεδόν βέβαιη κατάκτηση του Οσκαρ, που θα τον κάνει τον δεύτερο κάτοχο του βραβείου που το κερδίζει μετά θάνατον, μετά τον Πίτερ Φιντς για το «Δίκτυο».

ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΗΤΑΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ: Εμιλ Χιρς («Μilk»)
Στον ρόλο του έμπιστου συνεργάτη του Χάρβεϊ Μιλκ, Κλιβ Τζόουνς, ο Εμίλ Χιρς επιβεβαιώνει πως ο συμπρωταγωνιστής του, Σον Πεν, δεν τον εμπιστεύτηκε άδικα πέρσι ως σκηνοθέτης στην επίσης αγνοημένη από τις βραβεύσεις ερμηνεία του στο «Ταξίδι Στην Αγρια Φύση». Χαρισματικός όσο λίγοι ηθοποιοί της γενιάς του, ο Χιρς ολοκληρώνει μαζί με τον Πεν και τον Μπρόλιν την τριάδα αξιώσεων της ταινίας.

ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΟΡΕΛΗΣ

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
13 υποψηφιότητες (μία λιγότερη δηλαδή από τον «Τιτανικό» και το «Ολα Για την Εύα») έχει φέτος ο Ντέιβιντ Φίντσερ με την «Απίστευτη Ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον» και στην πρώτη του υποψηφιότητα -κάτι που έπρεπε να είχε γίνει από καιρό- θα καταφέρει να νικήσει την προκατάληψη του Χόλιγουντ και της Ακαδημίας εναντίον του (που τον θεωρούν πολύ σκοτεινό, πολύ εγωμανή, πολύ επικίνδυνο) μόνο αν ο «Μπάτον» καταφέρει να κλέψει το Οσκαρ Καλύτερης Ταινίας από το «Slumdog Μillionaire».

Το Σωματείο των Σκηνοθετών, όμως, έχει ήδη προκαταβάλει το ρεύμα υπέρ του βρετανού Ντάνι Μπόιλ που δείχνει να είναι πλέον το αδιαφιλονίκητο φαβορί της χρονιάς, όπως ακριβώς και η ταινία του. Το ίδιο σενάριο φαίνεται να ισχύει και για το «Μilk» του Γκας Βαν Σαντ (στη δεύτερη υποψηφιότητα του μετά τον «Ξεχωριστό Γουιλ Χάντινγκ»), που θα πάρει Οσκαρ μόνο αν κερδίσει και το βραβείο Καλύτερης Ταινίας, πράγμα που πολλοί θα εύχονταν αλλά μάλλον κανένας δεν θα ζήσει για να το δει.

Ο Στίβεν Ντάλντρι με την υποψηφιότητά του φέτος για τα «Σφραγισμένα Χείλη» (που τρύπωσαν τελευταία στιγμή στις υποψηφιότητες) μπορεί να διαθέτει τις λιγότερες πιθανότητες και από τους παραπάνω τρεις, κατορθώνει ωστόσο να είναι ο πρώτος στην ιστορία σκηνοθέτης που είναι υποψήφιος για Οσκαρ σκηνοθεσία με τις τρεις πρώτες του ταινίες («Μπίλι Ελιοτ», «Οι Ωρες»). Διόλου αμελητέο. Οσο για τον Ρον Χάουαρντ και το «Frost/Νixon: Η Αναμέτρηση» του, παρά τη στιβαρή του σκηνοθεσία και την εν γένει ροπή που έχει για ταινίες οσκαρικών προδιαγραφών («Ενας Υπέροχος Ανθρωπος», «Απόλλων 13»), φέτος φαντάζει ως ακλόνητο αουτσάιντερ.

ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΗΤΑΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ: Ματέο Γκαρόνε (Γόμορρα)
Από τις σπάνιες φορές που η εν λόγω κατηγορία θα έβλεπε έναν ξενόγλωσσο σκηνοθέτη να εισβάλει ανάμεσα στην πλήρη επικράτηση των αγγλόφωνων συναδέλφων του (βλ. Φερνάντο Μεϊρέλες για την «Πόλη Του Θεού», Πέδρο Αλμοδόβαρ για το «Μίλα Της», οι πιο πρόσφατες περιπτώσεις). Η φετινή επιλογή θα μπορούσε να πριμοδοτήσει τον Ιταλό που με τα «Γόμορρα» του κατάφερε να συζητηθεί όσο κανείς άλλος με μια ταινία - καταπέλτη για την ιταλική μαφία.

ΙΩΑΝΝΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

ΣΕΝΑΡΙΑ
Τρία ξεχωριστά πλάσματα αναμετρώνται φέτος στην αρένα του Πρωτότυπου Σεναρίου: Το δια χειρός Αντριου Στάντον (δις υποψήφιου στο παρελθόν στη συγκεκριμένη κατηγορία, για τα «Ψάχνοντας Τον Νέμο» και «Τoy Story») και Πιτ Ντόκτερ (υποψήφιου για το «Τoy Story») ρομποτάκι «Γουολ-Υ», ο πρωτάρης στην κατηγορία-αλλά μοναδικός που δηλώνει παρών στην πεντάδα του Σωματείου των Σεναριογράφων- Ντάστιν Λανς Μπλακ για το «Μilk» και η «Τυχερή Και Ευτυχισμένη» του τρεις φορές υποψήφιου («Μυστικά Και Ψέματα», «Η Παράσταση Μιας Ζωής», «Βέρα Ντρέικ») σεναριογράφου Μάικ Λι. Ο οσκαρούχος μικρομηκάς («Six Shooter») και σεναριογράφος του «Αποστολή Στην Μπριζ», Μάρτιν ΜακΝτόνα και η πρωτοεμφανιζόμενη, σεναριογράφος και σκηνοθέτις του «Παγωμένου Ποταμιού» οφείλουν να αρκεστούν στην τιμή της υποψηφιότητας.

Στην αρένα του Διασκευασμένου σεναρίου ο (υποψήφιος για το «Αντρες Με Τα Ολα Τους») Σάιμον Μποφόι ελπίζει σε νίκη αν το «Slumdog Μillionaire» σαρώσει τα πάντα, ενώ ο (υποψήφιος για τη «Βασίλισσα») Πίτερ Μόργκαν προσδοκά να αποσπάσει το Οσκαρ της παρηγοριάς για το «Frost / Nixon: Η Αναμέτρηση». Την έκπληξη μπορεί να κάνει ο αβράβευτος για τις «Ωρες» Ντέιβιντ Χέαρ του «Σφραγισμένα Χείλη», καθώς με άδεια τα χέρια θα μείνουν οι ήδη οσκαρούχοι Τζον Πάτρικ Σάνλεϊ («Κάτω Από Τη Λάμψη Του Φεγγαριού») για την «Αμφιβολία» και Ερικ Ροθ («Φόρεστ Γκαμπ») μαζί με την Ρόμπιν Σουίκορντ για την «Απίστευτη Ιστορία Του Μπέντζαμιν Μπάτον».

ΙΩΑΝΝΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ