Επικίνδυνη Ομορφιά

Όταν ανακοινώθηκε το project Ava, η φιλοδοξία του ήταν να συνεχίσει πάνω στη λογική του «Atomic Blonde», έχοντας μια γυναίκα να σηκώνει το μεγαλύτερο μέρος της δράσης σε πλοκή που θα κινείται γύρω από τον υπόκοσμο και την κατασκοπεία. Πέρα από τη Τζέσικα Τσαστέιν ως πρόθυμη πρωταγωνίστρια, η συμμετοχή των Κόλιν Φάρελ και Τζον Μάλκοβιτς έδινε ακόμη περισσότερα όπλα στον σκηνοθέτη Τέιτ Τέιλορ («The Help») για μια διασκεδαστική και απενοχοποιημένη κλωτσοπατινάδα. 

Αυτό που προέκυψε είναι μια ταινία που βγαίνει σε περίοδο όπου τα περισσότερα σινεμά του κόσμου είναι κλειστά γιατί αν περίμενε μάλλον δε θα είχε περισσότερη τύχη τότε. Ο Τέιλορ παραδίδει μια ταινία δράσης σχεδόν από την straight-to-video εποχή, σαν να μη διδάχθηκε τίποτα από τις περιπτώσεις των «John Wick» και «Atomic Blonde», ούτε από τις εντυπωσιακές ηρωίδες που εμπιστεύτηκε ο Λικ Μπεσόν στο παρελθόν. Η εντυπωσιακή χορογραφια των ταινιων αυτών αντικαθίσταται από πολλαπλά cuts που μετατρέπουν τις σκηνές σε διαλείμματα της αφήγησης, ενώ το σενάριο προσπαθεί να συνδέσει αναφορές από το σύμπαν των πληρωμένων δολοφόνων (επάγγελμα της πρωταγωνιστριας) με ένα οικογενειακό δράμα απωθημένων, ώστε να τσακίσει την τέλεια στρατιωτική πειθαρχία που διέπει συνήθως τέτοιους ρόλους με προβλήματα όπως ο αλκοολισμός. 

Η Τσαστέιν μοιάζει να άξιζε περισσότερα, ενώ το ίδιο ισχύει και για τους Κόλιν Φάρελ και Τζον Μάλκοβιτς που δίνουν σχεδόν κόμικ πινελιές στην ταινία (ως θερμόαιμο αφεντικό και μέντορας της ηρωίδας αντίστοιχα) και σε σύνολο είναι ο βασικότερος λόγος για τον οποίο αξίζει να παρακολουθήσει την ταινία ως το τέλος. Η ανέμπνευστη σκηνοθεσία του Τέιλορ, πάνω και σε ένα σενάριο που ψάχνει νέες ιδέες για το είδος αλλά δεν εμβαθύνει ποτέ, κατευθύνουν προς το αντίθετο.