Αρπακτικά Πτηνά και η Φαντασμαγορική Χειραφέτηση της Χάρλεϊ Κουίν

Στην παρεξηγημένη «Ομάδα Αυτοκτονίας», η Μάργκο Ρόμπι δήλωνε πόσο χαρούμενη ήταν για το γεγονός πως σε ένα φιλμ που βασίζονταν σε σύνολο χαρακτήρων, αυτή είχε τις καλύτερες ατάκες. Όντως ο χαρακτήρας της Harley Quinn ήταν ο πιο προβεβλημένος, αυτός που φώναζε ότι, ανεξάρτητα από την επιτυχία της ταινίας, θα απομονωθεί κάποια στιγμή από την ομάδα, σε μια εποχή άλλωστε που τα spin-offs γίνονται για πλάκα. 

Τέσσερα χρόνια διήρκεσε τελικά η απόπειρα χειραφέτησης της Harley (την ώρα που στο μεσοδιάστημα ξαναγυρίζεται νέα «Ομάδα Αυτοκτονίας»), η οποία τοποθετείται χρονικά στο κομβικό σημείο του χωρισμού της ηρωίδας από τον Joker και την ανάγκη της να βρει μια νέα συναισθηματική και ηθική πυξίδα στη ζωή της. Παράλληλα πρέπει να σώσει το τομάρι της, καθώς εκνεύρισε πολύ κόσμο ως κορίτσι του Joker και τώρα που ασυλία της έχει λάβει τέλος, πρέπει να φροντίσει μόνη της για την ασφάλειά της. Κάπου εκεί γνωρίζει μια μικρή κλέφτρα και το νέο κεφάλαιο ξεκινά. 

Η ανάληψη της σκηνοθεσία από την Κάθι Γιαν («Dead Pigs») συνοδεύτηκε από τη θεωρία του αφθαρτου δημιουργού, καθώς η μικρή προϋπηρεσία της αποκλειστικά στον ανεξάρτητο χώρο έφερνε την αίσθηση του φρέσκου αέρα. Όπως γίνεται όμως συνήθως, το franchise είναι ισχυρότερο από τον δημιουργό και εδώ η Γιαν διαχειρίζεται ένα πολύχρωμο, φλύαρο και στις βάσεις του συντηρητικό (σε ό,τι αφορά το είδος) φιλμ, κοπιάζοντας για να κάνει την αφήγησή του λίγο πιο ενδιαφέρουσα με flashbacks και οπτικά ευρήματα. Ο χαρακτήρας της Ρόμπι όμως δε μπαίνει σε κανένα χαλινάρι, η ίδια μιλά ακατάπαυστα (σκεφτείτε κάτι σαν τον «Deadpool» με ακόμη λιγότερη έμπνευση) και από ένα σημείο και έπειτα ηγείται μιας κουραστικής φασαρίας που επιστρατεύεται για να αναπληρώσει τη φτωχή γραφή πίσω από το χτίσιμο των ηρωίδων αλλά και τους λόγους για τους οποίους μετατρέπονται σε συμμορία. 

Το αποτέλεσμα είναι μια ταινία που φωνάζει για τη γυναικεία χειραφέτηση σε pop σύμπαν, με παλιά όμως υλικά που την κάνουν ψεύτικη και επιδερμική. Ο Joker από τον οποίο φεύγει η Harley Quinn είναι απών, ο «κακός» της ιστορίας που απειλεί τις υπόλοιπες είναι μια γελοία καρικατούρα την οποία αδυνατεί να βελτιώσει ο Γιούαν ΜακΓκρέγκορ, η κόμικ πολυχρωμία μας επιτίθεται χωρίς κάποιο όριο και κυρίως οι ηρωίδες που θα αποτελέσουν τα πτηνά του τίτλου χειραφετούνται μόνο στη φαντασία των παραγωγών.