Τα Σκυλιά δεν Φοράνε Παντελόνια - ταινιες , παιζονται τωρα || cinemagazine.gr

Τα Σκυλιά δεν Φοράνε Παντελόνια

Dogs Don't Wear Pants

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

2019
    ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Φινλανδία, Λετονία
    ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γ.-Π. Βαλκεαπάα
    ΣΕΝΑΡΙΟ: Γ.-Π. Βαλκεαπάα, Γιουχάνα Λούμε
    ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Πέκα Στρανγκ, Κρίστα Κόσονεν, Ιλόνα Χούχτα
    ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Πιετάρι Πελτόλα
    ΜΟΥΣΙΚΗ: Μίχαλ Νέιτεκ
    ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 105'
    ΔΙΑΝΟΜΗ: AMA Films
    Τα Σκυλιά δεν Φοράνε Παντελόνια

Από την περυσινή σοδειά του 15ημέρου των Σκηνοθετών στο Φεστιβάλ των Καννών, μια φινλανδο-λετονική σπουδή μαύρου χιούμορ πάνω στην θεραπευτική του σαδομαζοχισμού.

Από τον Ηλία Δημόπουλο

Πρακτικά, σχεδόν από την αρχή του έργου (ή τον πρόλογό μας), είσαι προειδοποιημένος για το τι έχεις εμπρός σου. Μια ταινία φεστιβαλικής αισθητικής, που λοξοδρομεί ευχάριστα (και ευτυχώς) από την προκαθορισμένη διαδρομή ενός αμφίβολου art house, αργών ρυθμών και μανιακά υποφωτισμένων κάδρων, προς την μαύρη κωμωδία και την αισιοδοξία της σεξουαλικής θεραπευτικής.

Ο Γιούχα χάνει την γυναίκα του από πνιγμό μπροστά στα μάτια της ανήλικης κόρης του. Δέκα χρόνια μετά, η κόρη του είναι μια έφηβη, αλλά εκείνος βιώνει ακόμα το ανεπούλωτο τραύμα του. Η είσοδος στη ζωή του μιας dominatrix, της Μόνα, που του απευθύνει και τον τίτλο του έργου, θα του ανοίξει μπροστά του (ή και από πάνω του…) την οδό του BDSM, την θα ‘λεγε κανείς σεξουαλικά δραματοποιημένη αναπαράσταση των συνθηκών του θανάτου της γυναίκας του: Μέσω του σαδιστικού πνιγμού, βιώνεται μια, έστω πρόσκαιρη, μαζοχιστική λύτρωση, που τον κάνει κιόλας να θέλει να πλησιάσει την Μόνα.

Το προβλήματα ελλοχεύουν υπό την αρχική εντύπωση που δίνει ο πολύ αργός ρυθμός και το υπερβολικά χαμηλό φως της φωτογραφίας ή, για ένα απροετοίμαστο κοινό τουλάχιστον, της σαδομαζοχιστικής θεματολογίας, που ενίοτε χαριτολογεί με το torture αλλά και το καθαρό σοκ. Χαρακτήρες και σχέσεις δεν αναπτύσσονται (δύο είναι όλες κι όλες – του ζεύγους και του πατέρα με την κόρη), πράγμα που ναι μεν διασφαλίζεται από τον βραδύ ρυθμό (και την λογική του «έργου ατμόσφαιρας»), αλλά δεν δικαιολογείται από την προσήλωση στον μαζοχιστικό ανδρικό χαρακτήρα και την δραματουργική περιφρόνηση του σαδιστικού γυναικείου. Θα υπάρξουν διαμαρτυρίες.

Σωτήρια, το σύνολο εμβαπτίζεται – για ένα ειδικό κοινό μιλάμε πάντα – σε ένα σκανδιναβικής κλινικότητας χιούμορ, το οποίο εξανθρωπίζει τα δρώμενα, δείχνει να αντιλαμβάνεται το τραβηγμένο του πράγματος (τι άλλο θα σκαρφιστεί κανείς για να πει μια ιστορία απώλειας και τραύματος;) και γεννά μερικές στιγμές τόσο υποδηλωτικού χιούμορ που μπορεί από κάποιους να περάσει απαρατήρητο, όμως άλλοι θα διασκεδάσουν ιδιαίτερα. Χάρη σε αυτό το χιούμορ, η ταινία κρατά το ενδιαφέρον της και απαγκιστρώνεται και από μια neon νεοντίσκο προβοκατόρικη αλά Ρεφν παραπομπή που θα το χαντάκωνε χειρότερα.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
  • Τα Σκυλιά δεν Φοράνε Παντελόνια
  • Τα Σκυλιά δεν Φοράνε Παντελόνια