Η Τρύπα

Σε μία από τις δεκάδες παραλλαγές του ο μύθος του changeling θέλει τους καλικάντζαρους το βράδυ της γέννησης ενός μωρού να αντικαθιστούν το νεογνό με ένα ανθρωπόμορφο καλλικαντζαράκι, το οποίο μαγεύει  τη μαμά του για να ασχολείται διαρκώς με αυτό και, όταν εκείνη κοιμάται, τρέφεται λίγο λίγο από το μεδούλι της, απομυζώντας την ενέργειά της. Στ’ αλήθεια έχετε ακούσει ωραιότερη και, ταυτόχρονα, κυνικότερη παραβολή για το πώς αλλάζει ένα παιδί τη ζωή της μαμάς του, όταν έρχεται στον κόσμο; Διεκδικεί και καταλαμβάνει την αποκλειστικότητα στο σύνολο των καθημερινών ενεργειών της, μεταβάλλει ριζικά τον βραχύτερο και τον μακροπρόθεσμο προγραμματισμό, εγκαθιστά μια ανεξάντλητη πηγή έγνοιας κι ανησυχίας.

Στην «Τρύπα» ο Λι Κρόνιν αξιοποιεί κάπως αφαιρετικά τον μύθο του changeling -  ποτέ δεν κατονομάζεται μέσα στο φιλμ η απειλή ή οι καταβολές της- για να αφηγηθεί μια ιστορία για τη μητρότητα, συμβολίζοντας την εμμονή και το κόστος που αυτή συνεπάγεται με μια τεράστια τρύπα στο δάσος. Η σεναριακή ιδέα δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, δεκάδες οι ιστορίες μητρικής εμμονής και υστερίας στο σινεμά γενικά και στο σινεμά τρόμου ειδικότερα, αναπτύσσεται όμως στρωτά και δίχως να αφήνει στο τέλος νοηματικά κενά, τουλάχιστον σε επίπεδο διαχείρισης του θέματος.

Ο τόνος του φιλμ είναι ενιαίος από την αρχή ως το τέλος, κινούμενος ανάμεσα στη μελαγχολία και την απειλή, οι αναφορές σε μεγάλες δόξες του είδους όπως «Η Λάμψη» ή «Η Μύγα» του Κρόνενμπεργκ ενσωματώνονται διακριτικά, ο τρόμος παράγεται κυρίως δια του εφιαλτικού ηχοτόπιου και της εικονογραφίας παρά από jump scares, τα απότομα ξαφνιάσματα δηλαδή. Να σημειωθεί εδώ, πως ο υπογράφων δεν θεωρεί αδυναμία τα jump scares σε μια ταινία τρόμου, εκτελεσμένα ευρηματικά και στην κατάλληλη δοσολογία είναι ένα έκτακτο εργαλείο παραγωγής τρόμου στα χέρια του σκηνοθέτη του είδους. Αδυναμία είναι η κατάχρηση τους, αφενός γιατί καλύπτει, συνήθως, την αδυναμία του σκηνοθέτη να τρομάξει δια της ατμόσφαιρας  και της σύνθεσης του κάδρου, αφετέρου γιατί αναιρεί την ίδια τους τη φύση και τη λειτουργία, που είναι συνυφασμένη με το στοιχείο της έκπληξης.   

Δίχως να συνιστά κάτι που δεν έχεις ξαναδεί, δίχως να αποτελεί και κάτι που θα ήθελες απαραίτητα να ξαναδείς, το «Hole in the Ground» είναι μια αξιόλογη, μικρή ταινία τρόμου, που πιστοποιεί πως κάτι ενδιαφέρον συμβαίνει στον χώρο την τελευταία δεκαετία στην Ιρλανδία, από όπου ξεπήδησαν ταινίες όπως το «The Eclipse», το «Grabbers» και το  «A Dark Song».