Εξαφανισμένος - ταινιες , παιζονται τωρα || cinemagazine.gr

Εξαφανισμένος

Madre

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

2019
    ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Γαλλία/Ισπανία
    ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ:Ροντρίγκο Σορογκογιέν
    ΣΕΝΑΡΙΟ:Ροντρίγκο Σορογκογιέν, Ιζαμπέλ Πένια
    ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Μάρτα Νιέτο, Ζιλ Ποριέ, Άλεξ Μπρέντεμουλ, Αν Κονσινί
    ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Αλεχάντρο ντε Πάμπλο
    ΜΟΥΣΙΚΗ: Ολιβιέ Αρσόν
    ΔΙΑΡΚΕΙΑ:128'
    ΔΙΑΝΟΜΗ:Rosebud.21
    Εξαφανισμένος

Έναν χρόνο αφότου γνώρισε διεθνή απήχηση με το πολιτικό θρίλερ «Ο Έκπτωτος», ένας από τους πιο υποσχόμενους δημιουργούς που ξεπήδησαν τα τελευταία χρόνια από το ισπανικό σινεμά οδηγεί δεξιοτεχνικά μια ιστορία μυστηρίου σε απροσδόκητες κατευθύνσεις.

Από τον Λουκά Κατσίκα

Tο 2017 ο Ροντρίγκο Σορογκογιέν διεκδίκησε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας Μικρού Μήκους εικονογραφώντας με το «Madre» τον απόλυτο εφιάλτη κάθε γονιού: Σε 17 λεπτά δυσβάσταχτης αγωνίας, μια νεαρή Ισπανίδα λαμβάνει ένα ανησυχητικό τηλεφώνημα από τον εξάχρονο γιο της, που βρίσκεται με τον πατέρα του για διακοπές στη Γαλλία. Ολομόναχο σε μια έρημη παραλία, το αγόρι ζητάει τη βοήθειά της. Εκείνη, προσπαθώντας να διατηρήσει ψύχραιμους και τους δυο, πασχίζει να το καθησυχάσει και ταυτόχρονα να εντοπίσει εγκαίρως πού βρίσκεται. Ξαφνικά όμως, το παιδί φαίνεται να διατρέχει άμεσο κίνδυνο από την εμφάνιση ενός αγνώστου άντρα. Και το κινητό του ξεμένει από μπαταρία!

Δεξιοτεχνικό σκηνοθετικά, γυρισμένο σε πραγματικό χρόνο ως ένα άψογα σχεδιασμένο και εκτελεσμένο μονοπλάνο, και με μια πανίσχυρη ερμηνεία από τη Μάρτα Νιέτο στο επίκεντρο, το «Madre» ενέπνευσε τον Σορογκογιέν να το μετατρέψει πέρσι σε μεγάλου μήκους ταινία, η οποία ξεκινά με το 17λεπτο φιλμάκι και στη συνέχεια εμπλουτίζει την ιστορία, μεταφέροντάς την δέκα χρόνια μετά. 

Μια δεκαετία έπειτα από το τραυματικό συμβάν, η Ελένα έχει μετακομίσει πλέον στην ευρύτερη παραθαλάσσια περιοχή της Γαλλίας όπου χάθηκε οριστικά ο γιος της. Έχει βρει εκεί δουλειά, έναν γεμάτο κατανόηση σύντροφο και προσπαθεί να συνεχίσει τη ζωή της, παρ' όλο που είναι εμφανές ότι παραμένει ένας στοιχειωμένος άνθρωπος. Κι όλα όσα είχε επιχειρήσει τόσον καιρό να συμφιλιώσει μέσα της, να τα εκλογικεύσει και ίσως να τα απαλύνει, θα έρθουν και πάλι στην επιφάνεια όταν η Ελένα γνωρίσει ένα 16χρονο αγόρι, το οποίο παραθερίζει με την οικογένειά του και φυσιογνωμικά θυμίζει αρκετά τον αγνοούμενο γιο της.

Ο σκηνοθέτης ανοίγει την ταινία σε απροσδόκητες διόδους, χειραγωγώντας ραδιούργα τα συναισθήματα του κοινού του 

Οι δυο θα επιδιώξουν εξαρχής να έρθουν πιο κοντά και πολύ γρήγορα η έλξη που θα δημιουργηθεί μεταξύ τους θα είναι παράδοξα δυνατή και σχεδόν μεταφυσική. Για την Ελένα είναι πιθανόν ένας παρορμητικός και ξεκάθαρα λανθάνων τρόπος να εξερευνήσει τα συναισθήματα μιας βίαια ακυρωμένης μητρότητας και μιας συντριπτικής  απώλειας. Για το αγόρι η έλξη είναι πρωτίστως ερωτική, αλλά και παράξενα ενστικτώδης, με μια τρυφερότητα που ελάχιστα ταιριάζει στη μικρή του ηλικία.

Ξεκινώντας από τη συνάντηση των δυο αυτών ανθρώπων, υπό τα βλέμματα ενός περίγυρου που δεν θα αργήσει να φανερώσει την αποδοκιμασία του, ο Σορογκογιέν πλέκει έναν πυκνό ψυχολογικό ιστό και μέσα του τυλίγει τους βασικούς ήρωές του και τους θεατές. Ζητούμενο δεν είναι πλέον να βρεθεί λύση στο αίνιγμα μιας εξαφάνισης αλλά να κατανοηθεί το ακόμη μεγαλύτερο αίνιγμα μιας τέτοιας έλξης, που κρύβει το δικό της σασπένς έτσι ανεξέλεγκτα όπως τείνει να εκδηλωθεί και όπως σύντομα δοκιμάζει ισορροπίες και προκαταλήψεις.

Με τη βοήθεια της Ίζαμπελ Πένια, σχεδόν μόνιμης συνεργάτη του στο σενάριο, και με τον επιδέξιο διευθυντή φωτογραφίας Άλεξ Ντε Πάμπλο να εργάζεται πυρετωδώς ώστε να αναδεικνύει μοναδικά κάθε πλάνο, ο σκηνοθέτης ανατρέπει τους ξεκάθαρα θριλερικούς όρους του μικρού μήκους φιλμ του και τους τοποθετεί στην υπηρεσία μιας πιο βραδυφλεγούς και ανοιχτής σε ερμηνείες πλοκής, ξεδιπλώνοντας ένα μυστήριο που είναι περισσότερο εσωτερικό και αθέατο και το οποίο δεν επιδέχεται εύκολων απαντήσεων.

Το κάνει όμως διατηρώντας αμείωτο το ενδιαφέρον, δουλεύοντας αδιάκοπα τις υπόγειες εντάσεις του, ανοίγοντας την ταινία σε απροσδόκητες διόδους και χειραγωγώντας ραδιούργα τα συναισθήματα του κοινού του. Και παρά το γεγονός ότι το «Madre» θα είχε ωφεληθεί από ένα πιο σφιχτό μοντάζ στο δεύτερο μέρος του, στο σύνολο φανερώνει έναν μαεστρικό σκηνοθέτη ο οποίος μπορεί να μην εφευρίσκει την ιδανική κατακλείδα στο αριστοτεχνικό δράμα του, εντούτοις αντεπεξέρχεται με θαυμαστό έλεγχο στο ριψοκίνδυνο υλικό του.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
  • Εξαφανισμένος
  • Εξαφανισμένος