Το Αριστούργημά μου
Mi obra maestra
Σάτιρα των συνθηκών που περιβάλλουν το εμπόριο τέχνης που διατηρεί το χιούμορ της ως το τέλος αν και κυλά περισσότερο ως φιλμ μυστηρίου, χωρίς να διαθέτει το απαραίτητο σασπένς.
Ένας ιδιοκτήτης γκαλερί και ένας γνωστός ζωγράφος συνθέτουν ένα κωμικό κατά βάση δίδυμο χαρακτήρων που έχουν ανάγκη ο ένας τον άλλον, είτε για υλικούς είτε για υπαρξιακούς λόγους. Άλλωστε μόνοι τους συνθέτουν τη μικρή αλυσίδα της οικονομίας της Τέχνης, ως δημιουργός και έμπορος, και η περιπέτειά τους χρησιμοποιείται ως δίδαγμα για το πως ακριβώς ορίζονται οι κανόνες αυτής της οικονομίας.
Ο Γκαστόν Ντουπράτ είχε συνσκηνοθετήσει πριν 3 χρόνια το «Ο Επιφανής Πολίτης» εκεί όπου ένας διάσημος συγγραφέας επέστρεφε μετά από χρόνια στον τόπο καταγωγής του, κίνηση που γεννούσε μια σειρά από κωμικοτραγικά αποτελέσματα. Με ένα ελεύθερο στυλ αλλά και αρκετά προφανή περιστατικά, η ταινία επιβίωνε ως σάτιρα γιατί τραβούσε στα άκρα επεισόδια που περιμένει κάποιος να συμβούν, αδιαφορώντας για την όποια προβλεψιμότητα τους. Εδώ παρουσιάζει μια πιο τυποποιημένη αφήγηση που όμως αποδεικνύεται προβληματική από ένα σημείο και έπειτα, καθώς η ταινία φλερτάρει με το μυστήριο, λόγως μιας εξαφάνισης, όμως πρακτικά δε μπορεί να προσφέρει αυτό το μυστήριο λόγω της προβλεψιμότητας που υπάρχει και εδώ.
Τουλάχιστον μένει το χιούμορ, οι απολαυστικές συζητήσεις γύρω τη σχέση τέχνης και κοινού, η εκκεντρικότητα του ζωγράφου και η ανεξάντλητη πονηριά του γκαλερίστα, στοιχεία που δίνουν στο φιλμ μια κωμική χροιά, κάτι που είναι και το δυνατότερο σημείο του.