Η Αντιπροσωπεία

Στις αρχές της δεκαετίας του ‘90, σε μια φυλακή στα ορεινά της Αλβανίας, οι κρατούμενοι βλέπουν στον λίγο χρόνο που δικαιούνται να έχουν ανοιχτή τηλεόραση πως το κομμουνιστικό καθεστώς, το οποίο οδεύει προς το τέλος του, υποδέχεται μια αντιπροσωπεία ανθρώπων από τη Δύση που κάτι άκουσαν για καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα. Ένας καθηγητής που βρίσκεται μέσα στη φυλακή, ιδεολόγος και εχθρός του καθεστώτος, θα οδηγηθεί γρήγορα σε ένα αυτοκίνητο συνοδευόμενος από υψηλά ιστάμενο πρόσωπο και αρχίζει να απορεί. 

Στο ταξίδι που γίνεται σε ένα ομιχλώδες και μουντό τοπίο, ο σκηνοθέτης Μπουγιάρ Αλιμανί κρατά την κάμερα (όπως και στις σκηνές μέσα στη φυλακή) κοντά στα πρόσωπα δίνοντας έμφαση στους διαλόγους και την ένταση που προκύπτει από αυτούς. Το ταξίδι προσφέρεται για μαθήματα ιδεολογίας ενώ παρουσιάζεται στο κοινό με την κλιμακούμενη ένταση ενός θρίλερ, με τον πρωταγωνιστή να προσπαθεί να ανακαλύψει τί ακριβώς συμβαίνει και τους συνοδούς του να διακατέχονται από ένα αίσθημα αμηχανίας που αποτελεί και το βασικότερο σχόλιο της ταινίας. Η αμηχανία αυτή προκύπτει από την αναπόφευκτη ιστορική αλλαγή και τη διαχείρισή της από την εξουσία ώστε να υπάρξουν όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες, καθώς και την απαραίτητη μεταποίηση του παρελθόντος και των ιστοριών που το στοιχειώνουν. Μικρή σε διάρκεια και βεληνεκές, η «Αντιπροσωπεία» μοιάζει με μια προσωπική αναμέτρηση του σκηνοθέτη με την ιστορία της χώρας του, σαν ένα τάμα που έπρεπε να ολοκληρωθεί όταν περάσει αρκετός χρόνος.