Ταξίδι στην Ελλάδα - ταινιες , παιζονται τωρα || cinemagazine.gr

Ταξίδι στην Ελλάδα

The Trip to Greece

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

2020
    ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Μ.Βρετανία
    ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μάικλ Γουιντερμποτομ
    ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Στιβ Κούγκαν, Ρομπ Μπράιντον, Τζάστιν Έντουαρντς
    ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Τζέιμς Κλαρκ
    ΔΙΑΡΚΕΙΑ:103'
    ΔΙΑΝΟΜΗ: Tanweer
    Ταξίδι στην Ελλάδα

Φαγητό, μιμήσεις και συζητήσεις κάτω από τον ελληνικό ήλιο στο τέταρτο «Ταξίδι» των δύο ηρώων που ακολουθούν την πετυχημένη συνταγή των προηγούμενων, ενσωματώνοντας τους μύθους και το δράμα που κληροδότησε η χώρα μας. 

Από τον Τάσο Μελεμενίδη

Κάτι λιγότερο από 10 χρόνια έχουν περάσει από τον Οκτώβριο του 2010 όταν στο πρόγραμμα του φεστιβάλ του Λονδίνου μπήκε την τελευταία στιγμή μια ταινία με σύνοψη «ο Στιβ Κούγκαν και ο Ρομπ Μπράιντον επισκέπτονται εστιατόρια της Β. Αγγλίας, όπου τρώνε και συζητούν για την ζωή και την καριέρα τους». Ο Μάικλ Γουιντερμπότομ που σκηνοθετούσε, ήταν άσος ως τότε στο να εναλλάσσεται σε διαφορετικά είδη, είχε ξαναδουλέψει και με τους δύο και το όλο project έμοιαζε με ένα ξεκούραστο ντοκιμαντέρ για όλους. Ήταν όμως και κάτι διαφορετικό. 

Οι τρεις συνέχειες που δημιουργήθηκαν, ενσωμάτωσαν αναφορές των τόπων όπου οι δυο ήρωες βρίσκονται πάνω σε έναν κορμό που στήθηκε από την πρώτη στιγμή. Περισσότερο και από τους αμερικανούς, οι βρετανοί είχαν καταφέρει ήδη να δουλέψουν καλύτερα στον 21ο αιώνα την ένωση του reality με τον κινηματογραφικό και τηλεοπτικό μύθο, παραγοντας ψευδοντοκιμαντέρ και λοιπά υβρίδια με χαρακτηριστική ευκολία και έτσι κι εδώ οι Κούγκαν και Μπράιντον παίζουν κάπου στη μέση. Δημιουργούν εκδοχές του εαυτού τους, κρατώντας πολλές φορές τα στραβά τους, χτισμένες πάνω-κάτω στην αντίληψη που έχει το κοινό για την εκτός φακού ζωή τους, και εμβαθύνουν στην πορεία σε αυτές (όσο μεγαλώνουν και ηλικιακά) με πυρήνα μια πολύ συγκεκριμένη κοσμοθεωρία: τη χρησιμοποίηση του χιούμορ ως αυτοάμυνα. 

Το τελευταίο κυριαρχεί και στο «Ταξίδι στην Ελλάδα» που λαμβάνει από τη χώρα μας από την Οδύσσεια, κάποια σκόρπια ρητά που λέγονται ως επίδειξη γνώσεων μέχρι και σύγχρονους προβληματισμούς για το προσφυγικό. Το έπος του Ομήρου δίνει τον οδικό χάρτη των δυο φίλων που αντιμετωπίζουν την πρόκληση κάπου ανάμεσα στην τραγωδία και την κωμωδία, εκεί ακριβώς όπου ακροβατούν οι ζωές τους. Στα 50κάτι πλέον, η «Ιθάκη» αρχίζει να φαντάζει ως κάτι ονειρώδες αλλά αταξινόμητο ακόμη στο μυαλό τους και η ταινία  λειτουργεί ως διαδικασία σχηματοποίησής της, χωρίς να είναι απαραίτητο ότι είναι κοινή και για τους δυο. Η μοντέρνα Οδύσσεια των δύο περιλαμβάνει αρκετό Τζέιμς Μποντ, αφρόκρεμα γενικά της βρετανικής σύγχρονης κουλτούρας, περισσότερη από τη συνηθισμένη διάδραση με το τοπικό στοιχείο, αλλά και όπως πάντα ακαταμάχητη μελαγχολία στη μοναχική ώρα της χώνευσης, εκεί όπου όνειρα, στόχοι, απογοητεύσεις, αγωνίες και τύψεις γίνονται ένα ξεχωριστό δράμα, όπως αρμόζει στους σύγχρονους απογόνους του Θέσπη. 

ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
  • Ταξίδι στην Ελλάδα
  • Ταξίδι στην Ελλάδα