Τι Συνέβη Στη Δευτέρα

Σε ένα δυστοπικό μέλλον όπου ο πλανήτης υποφέρει από ένα υπαρκτό πρόβλημα της εποχής μας, τον υπερπληθυσμό, μια στιβαρή πολιτικός απαγορεύει στις οικογένειες να γεννούν πάνω από ένα παιδί και σκοπεύει να φτιάξει μια ελιτίστικη κοινωνία όπου για να γίνει κάποιος γονιός πρέπει να ανταποκρίνεται σε συγκεκριμένα οικονομικά κριτήρια. Φυσικά δε θα μπορούσε κάτι τέτοιο να συμβεί χωρίς παρενέργειες, οπότε ένα ολόκληρο αστυνομικό σύστημα περιφρουρεί αυτή την απόφαση και κυνηγά τα παράνομα παιδιά, οδηγώντας τα κυριολεκτικά στην κατάψυξη, με στόχο να ξυπνήσουν μετά από χρόνια όταν οι συνθήκες ζωής θα είναι καλύτερες.

Στο άλλο άκρο αυτής της λογικής, επτά πανομοιότυπες αδερφές ζουν κρυφά από τη στιγμή της γέννησής τους με κάθε μια να έχει το όνομα μιας ημέρας και να υποδύεται έναν κοινό χαρακτήρα ώστε να μπορέσουν να επιβιώσουν. Το κινηματογραφικά δύσκολο αυτό εγχείρημα αναλαμβάνει η Νούμι Ραπάς που παίζει όλους τους ρόλους, βουτηγμένη στη γενικότερη υπερβολή που χαρακτηρίζει την ταινία, με στόχο να προσδώσει στον κάθε χαρακτήρα από ένα διαφορετικό χαρακτηριστικό και να προβάλει την ατομικότητα ως αντίβαρο ενός ολοκληρωτικού συστήματος που στοχεύει στη μαζοποίηση.

Ο Τόμι Βίρκολα τα πήγε μια χαρά όταν ασχολήθηκε με ναζιστικά ζόμπι στα δύο «Dead Snow» που έχει υπογράψει, όμως εδώ μοιάζει αγχωμένος και υποχρεωμένος να κόψει κάθε σχέση με το χιούμορ, παρότι η απίθανη ιστορία που έχει θα του έδινε την ευκαιρία για κάτι τέτοιο. Ξεχνά ότι γυρίζει κατά βάση ένα περιπετειώδες φιλμ και αφήνει τους ηθοποιούς να αναλώνονται στον στόμφο, με χειρότερη περίπτωση αυτή της Γκλεν Γκλόουζ και τη villainess που ενσαρκώνει και εξαίρεση τον Γουίλεμ Νταφόε και την πιο συγκρατημένη παρουσία του. Όλη αυτή η αμετροέπεια όμως που υπάρχει απλά και μόνο για να δίνει στην ιστορία έναν βαρύτερο τόνο, διακόπτει μόνιμα τη δράση, δημιουργεί ανούσιες υποπλοκές και συμβάλει στην παράδοση ενός μπερδεμένου αποτελέσματος που στις κρίσιμες στιγμές του φλερτάρει με τη γελοιότητα. Και αυτό είναι σκηνοθετική ήττα, σε μια ταινία που ξεκίνησε με τη λογική να παίξει η Ραπάς επτά ρόλους και θα μπορούσε εύκολα αυτή να έχει αυτή το στίγμα του γελοίου.