Ο Χορός της Ζωής μου

Ο Πολ Λάβερτι (μόνιμος σεναριογράφος του Κεν Λόουτς) και Ιθιάρ Μπολαΐν («Ακόμα και η Βροχή», «Η Ελιά») ζουν μαζί και συνεργάζονται για την παραγωγή ανθρωποκεντρικών ιστοριών, κάτι που προκύπτει και από το πολιτικοποιημένο background και των δύο. Αυτή τη φορά ανέπτυξαν μια προσωπική ιστορία, αυτή του κουβανού χορευτή Κάρλος Ακόστα με την άμεση εμπλοκή του ίδιου που συμμετέχει όχι μόνο στο σενάριο αλλά και στα ίδια τα γεγονότα της ζωής του παρεμβαίνοντας με χορευτικά ιντερλούδια που εξηγούν τα επεισόδια της ζωής του με τον τρόπο έκφρασης που έπελεξε αυτός, τον χορό. 

Ο «Χορός της Ζωής του» τον ακολουθεί από τα παιδικά του χρόνια, όταν και ήθελε να γίνει ποδοσφαιριστής και τη χρόνια επιμονή του πατέρα του, που διέκρινε το ξεχωριστό ταλέντο του στο χορό και επέμεινε να τον στείλει στην εθνική σχολή μπαλέτου της χώρας. Από εκεί ακολουθούν χρόνια προπονήσεων και εντάσεων, μέχρι θριάμβους στο εξωτερικό και τελικά μια μεγάλη καριέρα σε διακεκριμένες παραστάσεις, αλλά και μια σχέση πατέρα-γιου που δε θα εξομαλυνθεί ποτέ, αν και το ίδιο το φιλμ μοιάζει αρκετά με το ύστατο ευχαριστώ του Κάρλος για την εκτός ορίων επιμονή του πατέρα του. 

Κρατώντας το τελευταίο ως βάση και με δεδομένη τη μεγάλη εμπλοκή του ίδιου του Ακόστα στο περιεχόμενο, η ταινία δυσκολεύεται να ξεφύγει από την προσωπική του ιστορία. Η κοινωνία και η πολιτική κατάσταση της Κούβας υπάρχουν στο περιθώριο ως επιπρόσθετη θεματολογία και ο Ακόστα παίρνει κάπως το προσωπείο του επαναστάτη καθώς θέλει να επιστρέψει στην πατρίδα του την ίδια στιγμή που όλοι θέλουν να φύγουν, όμως παρά τις παρεμβάσεις αυτές, το συνολικό αποτέλεσμα παραπέμπει σε ακαδημαϊκή βιογραφία.