Έσβησε ο Ρόμπι Μιούλερ: Αντίο σε έναν αριστοτέχνη [photos] - αφιερωματα , photo gallery || cinemagazine.gr
ΒΡΙΣΚΕΣΤΕ ΕΔΩ: ΑΡΧΙΚΗ / ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ / PHOTO GALLERY
13:05
5/7

Έσβησε ο Ρόμπι Μιούλερ: Αντίο σε έναν αριστοτέχνη [photos]

«Παρίσι-Τέξας» («Paris, Texas», 1984)του Βιμ Βέντερς
«Παρίσι-Τέξας» («Paris, Texas», 1984)του Βιμ Βέντερς

Αποχαιρετούμε με συγκίνηση, έναν μάστορα του φωτός, τον Ολλανδό Ρόμπι Μιούλερ, που έσβησε χθες το δικό του φως στα 78 του.

Από τον Ηλία Δημόπουλο

 

Ο Ρόμπι Μιούλερ ξεκίνησε από διεύθυνση σε μικρού μήκους και τηλεοπτικά, συνάντησε στις αρχές του '70 τον Βιμ Βέντερς για να του φωτογραφήσει το «Summer in the City» κι από κει ξεκίνησε μια λαμπρή συνεργασία που συνεχίστηκε για σχεδόν 25 χρόνια. «Παρίσι Τέξας», «Ο Αμερικάνος Φίλος», «Η Αλίκη στις Πόλεις», συνεργασία με γαλλικές και γερμανικές παραγωγές, ταινίες με τον Μπογκντάνοβιτς («Saint Jack», «They All Laughed»), ταινίες-ταινίες-ταινίες. Σ' όλες τους χάριζε με το ελάχιστο το μέγιστο, με άλλοτε σπαρτιάτικη χρήση του φυσικού φωτός κι άλλοτε μπαροκική, εντελώς ζωγραφική χρήση των τεχνητών της νύχτας.

Χωρίς αμφιβολία στο πρόσωπο του Μιούλερ βρήκε όψη το νεότερο ευρωπαϊκό σινεμά (ή, έστω, ευρωπαίων δημιουργών), πάνω του στηρίχθηκε και το Τρίερ («Δαμάζοντας τα Κύματα», «Χορεύοντας στο Σκοτάδι»), μεταγενέστερες δουλειές ξανά του Βέντερς («Μέχρι το Τέλος του Κόσμου»), ενώ και η συνάντησή του με τον Τζιμ Τζάρμους είναι ιστορική από την «Παγίδα του Νόμου» και το «Mystery Train», μέχρι τα «Νεκρός» και «Ghost Dog: Ο Νόμος των Σαμουράϊ». Άλλοι τίτλοι της εκλεκτικής φιλμογραφίας του «Mad Dog and Glory» του Μακ Νότον ,«24 Hour Party People» του Γουΐντερμπότομ, «Barfly» του Σρέντερ και ο «Άνθρωπος απο το Λος Άντζελες» του Φρίντκιν.

Ο Μιούλερ έγινε ο άνθρωπος που έφερε στο τέλος του 20ου αιώνα τον ανοιχτό χώρο της Αμερικής μ' έναν τρόπο που διαφοροποιήθηκε από την όψη του παρηκμασμένου γουέστερν, αυτός που ζωγράφισε το νέον της αμερικάνικης νύχτας των μπαρ, των καταγωγίων, των βενζινάδικων και των diners, αρχιτεκτόνησε το χάος της μοντέρνας αστικής μοναξιάς και μας συντρόφευσε - και πάντα θα μας συντροφεύει - σε όνειρα διαδρομών, εσωτερικών όσο κι εξωτερικών, που το σινεμά πυροδότησε.