10:47
22/12

Ανασκόπηση 2017: Οι σκηνές της χρονιάς

To κλάμα στο μπάνιο
«Χωρίς Αγάπη» (Loveless) του Αντρέι Σβιάγκιντσεφ

Βυθισμένο σε έναν κόσμο αμοραλιστικό, παγωμένο και στεγνό από συναίσθημα, η κάμερα του Αντρέι Σβιάγκιντσεφ αποτυπώνει σε μια μικρή, αλλά συγκλονιστική σκηνή την εκτόνωση μιας τοξικής οικογενειακής πραγματικότητας, με τον μικρό Αλιόσα να λύνεται σε ένα βουβό, απελπισμένο κλάμα που κόβει βαθιά μέσα σου. Π.Αχ.

Χιμπαντζής σε δείπνο επισήμων
«Το Τετράγωνο» (The Square) του Ρούμπεν Έστλουντ

Η ησυχία ενός επίσημου καλλιτεχνικού σουαρέ διαταράσσεται όταν στην αίθουσα εισβάλλει ένας ημίγυμνος άντρας ο οποίος κινείται και βγάζει ήχους που παραπέμπουν σε χιμπαντζή. Οι παρευρισκόμενοι θεωρούν πως πρόκειται για κάποια performance και παρατηρούν με ενδιαφέρον τον άνδρα να ανεβοκατεβαίνει τραπέζια, να τους περιεργάζεται και να βγάζει άναρθρες κραυγές. Όταν όμως αυτός αποφασίσει να αποδείξει ποιο είναι το κυρίαρχο αρσενικό στην αίθουσα, η κατάσταση ξεφεύγει από κάθε έλεγχο. Ο Τέρι Νόταρι του «Πλανήτη των Πιθήκων» παραδίδει σεμινάριο υποκριτικής ακολουθώντας τις τρεις απλές οδηγίες του σκηνοθέτη του: «Μπες στην αίθουσα, κυνήγησε το πιο δυνατό αρσενικό και ζευγάρωσε με το πιο όμορφο θηλυκό.»  Κ.Θ.

Μία  (εντελώς άβολη) πόζα μπροστά στη φωτιά
«The Florida Project» του Σον Μπέικερ

Η ανεκτίμητη έκφραση της 6χρονης Μούνι (εκπληκτική η πρωτοεμφανιζόμενη Μπρούκλιν Πρινς), τη στιγμή που η μητέρα της της ζητά να ποζάρει μπροστά από ένα εγκαταλελειμμένο συγκρότημα κατοικιών που έχει πάρει φωτιά. Μία φωτιά που ξεκίνησε από ένα ακόμα ρεσιτάλ σκανταλιάς της Μούνι και της συνομήλικης «συμμορίας» της. Ν.Σ.

Μία γυναίκα στο No Man’s Land
«Wonder Woman» της Πάτι Τζένκινς

Μπορεί η DC να έχει κάνει πολλά λάθη στις κινηματογραφικές εξορμήσεις της, αλλά θα έχει να υπερηφανεύεται πάντα για το «Wonder Woman». Η ταινία της Πάτι Τζένκινς έσπασε πολλά αρσενικά  ρεκόρ, η εκθαμβωτική Γκαλ Γκαντότ εντυπώθηκε στη συνείδησή μας ως θηλυκό… θαύμα και η «Wonder Woman» πέτυχε συγκυριακά την καταλληλότερη χρονική στιγμή για να βγει στις αίθουσες ετοιμοπόλεμη. Γιατί με την αγνότητα της Νταιάνα από τη Θεμισκύρα, που δεν καταλαβαίνει σχεδόν εμμονικά γιατί οι άνθρωποι πολεμούν ο ένας τον άλλο, η ταινία πέτυχε μία εντυπωσιακά θεαματική και ταυτόχρονα λιτή σημειολογία σε μία σκηνή: ένα πρότυπο αγνότητας αψήφησε με «σχεδόν» γυμνό κορμί τα τεθωρακισμένα. Βγήκε από τα χαρακώματα για να αντιμετωπίσει το παράλογο με όπλο μία ασπίδα. Ασθενές φύλο; Θα αστειεύεστε… Π.Γ.

H ποίηση είναι παντου
«Paterson» του Τζιμ Τζάρμους

Για να παραφράσουμε το Ratatouille δεν μπορούν να γράψουν όλοι ωραία ποίηση, αλλά η ωραία ποίηση μπορεί να προέρχεται από οποιονδήποτε. Αυτό πιστοποιεί ο ήρωας που υποδύεται ο Άνταμ Ντράιβερ, αυτό διαπιστώνει και ο ίδιος όταν συναντά ένα κοριτσάκι έξω από τον κεντρικό σταθμό των λεωφορείων σε αυτή την υπέροχη σκηνή από το Paterson του Τζιμ Τζάρμους. Γ.Β.

Αυτοί είναι τίτλοι αρχής!
«Baby Driver» του Έντγκαρ Ράιτ

Για τρία λεπτά, τα χρώματα των graffiti, οι ψίθυροι των περαστικών, οι ήχοι της πόλης και το «Harlem Shuffle» ενώνονται υπέροχα, συστήνοντάς μας τον κόσμο του Baby, εκεί όπου βασιλεύει η μουσική. Τ.Μ.