10:47
22/12

Ανασκόπηση 2017: Οι σκηνές της χρονιάς

Άνδρας προς άνδρα 
«Νερούδα» (Neruda) του Πάμπλο Λαραΐν 

Ένας συνταρακτικός μονόλογος ανέλπιστης και αυθεντικά ισχυρής συναισθηματικότητας, όπου ένας τρανσέξουαλ (ξεκινώντας φοβισμένα και καταλήγοντας στεντόρεια) εξηγεί με δάκρυα στα μάτια πώς τα ποιήματα του σπουδαίου Πάμπλο Νερούδα βρίσκουν και χτυπούν μια βαθιά φλέβα αυτοεκτίμησης και χαμένης περηφάνιας. Π.Αχ.

Η παλίρροια»
«Σιωπή» (Silence) του Μάρτιν Σκορσέζε 

Δεμένοι πάνω σε ξύλινους σταυρούς που βρίσκονται στερεωμένοι σε βράχια μπροστά από την θάλασσα, τρεις Ιάπωνες χριστιανοί περιμένουν καρτερικά το τέλος τους. Ένας φρουρός στάζει στο στόμα τους σάκε, οι συγχωριανοί παρατηρούν από την άλλη πλευρά βουβοί και οι δύο ιεραπόστολοι παρακολουθούν κρυμμένοι πίσω από θάμνους. Λίγα πλάνα μετά, ο Σκορσέζε φιλμάρει την ανταριασμένη θάλασσα και ακολουθεί με την κάμερά του ένα πελώριο κύμα καθώς αυτό προσκρούει στα πρόσωπα των σταυρωμένων, οι οποίοι πλέον έχουν σχεδόν καλυφθεί από την παλίρροια. Σοκαριστική, ανατριχιαστική, κινηματογραφική μαγεία από τον σπουδαίο Αμερικανό δημιουργό. Κ.Θ.

Η μάχη του προφυλακτικού
«Το Τετράγωνο» (The Square) του Ρούμπεν Έστλουντ

Ο Κρίστιαν (Κλάες Μπανγκ) και η Αν (Ελίζαμπεθ Μος) παίρνουν τις πρώτες ανάσες μετά το σεξ. Όμως ξαφνικά το δωμάτιο τιγκάρει από αμηχανία, όταν εκείνη ζητά το χρησιμοποιημένο προφυλακτικό για να το πετάξει (τι, όχι;), ένα αίτημα που ο εκείνος το αντιμετωπίζει με ολοένα και μεγαλύτερη (παρανοϊκή; ναρκισσιστική;) καχυποψία. Σύμφωνα με τον Έστλουντ, η σκηνή βασίζεται σε αληθινό περιστατικό. Ν.Σ.

Μια ξανθιά Furiosa
«Atomic Blonde» του Ντέιβιντ Λιτς

Περίπου στα μισά της ταινίας η πράκτορας της Σαρλίζ Θερόν πρέπει να μεταφέρει τον πληροφοριοδότη Έντι Μάρσαν σώο και αβλαβή στο Δυτικό Βερολίνο. Ακολουθεί ένα μονοπλάνο περίπου 11 λεπτών έξοχα χορογραφημένης δράσης , όπου η Θερόν εκτελεί δύσκολα stunts μόνη της. Θα άξιζε να πληρώσετε εισιτήριο και μόνο για να παρακολουθήσετε αυτή την σεκάνς, μέρος της οποίας μπορείτε να δείτε στο παρακάτω βίντεο . Γ.Β.

Το ερωτικό «τρίο»
«Blade Runner 2049» του Ντενί Βιλνέβ

Η πνευματική ταύτιση, η σαρκική ανάγκη, η αγωνία του αισθήματος, η εκπλήρωση του πόθου, η αυταπάτη της αιωνιότητας. Όλα όσα είμαστε οργανικά και όλα όσα νιώθουμε ανόργανα, βρίσκουν την «επαφή» τους σε μία πανέξυπνη σκηνή που ενορχηστρώθηκε στην εντέλεια από όλους τους εμπλεκόμενους στο «Blade Runner 2049». Από το σενάριο και τις ερμηνείες, μέχρι τη σκηνοθεσία και τα οπτικά εφέ, ο Κ (Ράιαν Γκόσλινγκ) και η ψηφιακή Joi (Άνα Ντε Αρμάς) μέσα από μία ανθρώπινη γέφυρα αποδεικνύουν πως ρέπλικες και άνθρωποι, ζωντανοί και ολογράμματα, έχουν επιθυμίες. Και όταν τις πραγματοποιούν, γίνονται «ένα». Π.Γ.

Ο Μιγκέλ τραγουδά στην Κόκο
«Coco» των Λι Άνκριτς, Άντριαν Μολίνα 

Εφόσον το «Coco» σε πιάσει σε συναισθηματικό επίπεδο, από ένα σημείο και έπειτα γίνεται ανελέητο. Και ειδικά όταν ο Μιγκέλ φεύγει από τον κόσμο των νεκρών για να πει το σωστό τραγούδι στο σωστό άτομο, τα δάκρυα περισσεύουν. Τ.Μ.

Από τους Πάνο Αχτσιόγλου, Γιάννη Βασιλείου, Πάνο Γκένα, Κωστή Θεοδοσόπουλο, Τάσο Μελεμενίδη και Νεκτάριο Σάκκα

Διαβάστε ακόμη
Ανασκόπηση 2017: Ψηφίστε την καλύτερη ταινία της χρονιάς!
Ανασκόπηση 2017: Οι ατάκες της χρονιάς
Ανασκόπηση 2017: Οι αφίσες της χρονιάς
Ανασκόπηση 2017: Τα viral βίντεο της χρονιάς