9:45
8/2

Άρμι Χάμερ & Τιμοτέ Σαλαμέ: Οι πρωταγωνιστές του «Να με Φωνάζεις με τ' Όνομά σου» σε αποκλειστική συνέντευξη

Το να συναντάς τους πρωταγωνιστές μιας ταινίας που λίγες ώρες πριν σε άφησε ήρεμα συντετριμμένο και με δάκρυα στα μάτια έμοιαζε με παράξενη εμπειρία. Μπαίνοντας στο δωμάτιο του ξενοδοχείου όπου είχε προγραμματιστεί η συνέντευξή μας, και βλέποντας τον Άρμι Χάμερ και τον Τιμοτέ Σαλαμέ, τον Όλιβερ και τον Έλιο του φιλμ, να κάθονται δίπλα-δίπλα και να μην απέχουν εμφανισιακά καθόλου από τους χαρακτήρες που υποδύθηκαν, ένιωσα να επιστρέφει στιγμιαία ένα μέρος της συγκίνησης που μου προκάλεσε το κινηματογραφικό τους σμίξιμο.

Επειδή όμως δεν βρισκόμασταν πλέον σε κάποιο σκηνικό από τα γυρίσματα του «Να με Φωνάζεις με τ' Όνομά σου», και το ακαταμάχητο θέρος της ιταλικής επαρχίας που βλέπαμε προ ολίγου στη μεγάλη οθόνη έχει πλέον αντικατασταθεί από το ψύχος του βερολινέζικου χειμώνα, μάλλον ήταν σκόπιμο να συγκεντρωθώ στην κουβέντα μας και να διώξω κάθε συσχετισμό των ηθοποιών με τους ρόλους τους.

Δεν βοήθησε πολύ σε αυτό ο Άρμι Χάμερ, έτσι αφοπλιστικά ευγενικός και χαμογελαστός όπως με καλωσόρισε, ή ο Τιμοτέ Σαλαμέ, καθισμένος απέναντί μου με μια χαριτωμένη αμηχανία που φανέρωνε ότι η εμπειρία του με τους δημοσιογράφους και τις συνεντεύξεις ήταν μέχρι πρότινος άγνωστη για εκείνον. Γι' αυτό τον λόγο και ο σταθερά προστατευτικός συμπρωταγωνιστής του φρόντιζε πάντοτε να παίρνει το προβάδισμα στις απαντήσεις και να καλύπτει τα κενά που άφηνε η έλλειψη άνεσης του νεαρού συνομιλητή του. Στο τέλος της συζήτησης, βέβαια, ο Τιμοτέ αποχαιρέτησε ντροπαλός: «Ελπίζω να βοήθησαν οι απαντήσεις μου, λυπάμαι που δεν ήμουν περισσότερο ομιλητικός».

Διαβάστε ακόμη:
Λούκα Γκουαντανίνο: Ο σκηνοθέτης του «Να με Φωνάζεις με τ' Όνομά σου» σε πανελλήνια αποκλειστική συνέντευξη

photo by Mario Sorrenti, W Magazine

Η ταινία μιλά για τα ανεξίτηλα σημάδια που μπορεί να αφήσει η εμπειρία μιας σφοδρής πρώτης αγάπης. Νομίζετε πως αυτό το αίσθημα μπορεί να επαναληφθεί στη ζωή ενός ανθρώπου;

Άρμι Χάμερ: Νομίζω πως μπορεί να μπεις στη διαδικασία να το επαναφέρεις. Αν είσαι 50 χρόνων και νιώσεις ερωτευμένος για πρώτη ή για δέκατη φορά, παραμένει κάτι ξεχωριστό. Στην πρώτη φορά, όμως, ο πόθος σε συνθλίβει. Δίνεις ένα κομμάτι του εαυτού σου και έπειτα συνεχίζεις με κάτι λιγότερο. Και το ίδιο κάνεις ξανά και ξανά. Η πρώτη φορά είναι μοναδική.

Είχατε ενδοιασμούς που θα συμμετείχατε σε μία γκέι ερωτική ιστορία;

Τιμοτέ Σαλαμέ: Ως νέος ηθοποιός, είναι πολύ σπάνιο να φτάνουν στα χέρια σου σημαντικοί ρόλοι ειδικού βάρους. Διαβάζοντας το βιβλίο του Αντρέ Ασιμάν ήταν ξεκάθαρο άμεσα πως αυτή είναι μία σημαντική ιστορία που αξίζει να ειπωθεί. Ένας εορτασμός της αγάπης, που δεν βασίζεται στην καταπίεση αλλά στην αποδοχή, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες γκέι ιστορίες που έχουμε δει. Και η αλήθεια είναι πως ο Λούκα με έκανε να αισθανθώ πολύ βολικά και ασφαλής κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων.

Α.Χ.: Η ταινία νομίζω πως δεν έχει συγκεκριμένο κοινό, έχει τη δυνατότητα και μιλάει σε όλους τους θεατές. Εδώ πρόκειται για δυο άντρες που ερωτεύονται δυνατά ο ένας τον άλλο, αλλά θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε. Το σημαντικό είναι δυο άνθρωποι να έχουν κοινές επιθυμίες. Αν συμβεί αυτό είναι το τέλειο ζευγάρωμα.

Σε όλες τις ταινίες του Λούκα Γκουαντανίνο δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στους χώρους και το περιβάλλον. Τι επίδραση είχε αυτό στην ερμηνεία σας;

Α.Χ.:  Ειδικά με τον Λούκα υπάρχει αισθησιασμός, χαρά, εκτίμηση της ζωής στο σύνολο, αγάπη για το σινεμά. Αυτή η ευδιαθεσία, που τη νιώθεις ζωντανή την ώρα του γυρίσματος, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον τρόπο που δουλεύουμε εμείς οι ηθοποιοί στην Αμερική. Εκεί είναι «δουλειά, δουλειά, δουλειά!» ενώ εδώ «έφτασε Αύγουστος, θα πάρω το μήνα άδεια για διακοπές». Για λογαριασμό της ταινίας απομονωθήκαμε σε ένα μαγικό, πανέμορφο κόσμο στον οποίο παίρναμε τα ποδήλατά μας και κάναμε βόλτες στους υπέροχους επαρχιακούς δρόμους της Ιταλίας. Το γύρισμα σ’ αυτά τα γοητευτικά μέρη, όπως το Μοντόντινε, αποτέλεσε σημαντικό παράγοντα της ιστορίας και η αίσθηση της πόλης ενσωματώθηκε ως χαρακτήρας, επηρεάζοντας αναπόφευκτα τα πάντα. Η ζέστη, για παράδειγμα, επηρέαζε το πώς ένιωθες, πώς περπατούσες, πώς ίδρωνες. Ήμασταν οργανικό κομμάτι αυτού του κόσμου, χωρίς να παρεμβάλλεται η φαντασία του ηθοποιού. Βρεθήκαμε εκεί ακριβώς που περιγράφει το βιβλίο και που συμβαίνει η ιστορία του.

Τ.Σ.: Στο στάδιο της προετοιμασίας του φιλμ είχα καταλάβει πως ήταν σημαντικό το να βρεθούμε εκεί. Έπειτα το ξέχασα και αργότερα, όταν είδα την ταινία, θυμήθηκα την αίσθηση των γυρισμάτων. Η ζέστη και η ομορφιά του τοπίου είχαν βρει το δρόμο τους μέσα στις σκηνές.

Άρμι Χάμερ: «Μέρος της ενηλικίωσης είναι να ζυγίζεις τους πόθους σου, λαμβάνοντας υπόψη τις συνέπειες  και τις παράπλευρες απώλειες»

Ο Γκουαντανίνο υποστηρίζει πως η ταινία είναι αφιερωμένη στον πόθο.

Α.Χ.: Συμφωνώ εντελώς. Ο πόθος είναι αίσθημα αναφοράς, παρόν σε όλη μας την εξέλιξη. Επιθυμώ αυτό που έχει ένας άλλος άνθρωπος και το διεκδικώ. Είναι μία κινητήριος δύναμη της ανθρώπινης συναισθηματικής ζωής και η ταινία διερωτάται αν είναι κάτι το οποίο μπορείς να αρνηθείς, στο οποίο γίνεται να αντισταθείς. Αν μπορείς να υποταχθείς στον πόθο. Αυτό που βλέπεις τελικά είναι δυο ανθρώπους, που είναι αρκετά τολμηροί να το αποδεχθούν και να βιώσουν την ομορφιά, την αγάπη που περιλαμβάνει η εμπειρία.

Τελικά η αξέχαστη εμπειρία του έρωτα είναι περισσότερο πόνος ή χαρά;

Τ.Σ.: Μακάρι να είχα απάντηση σε αυτό.

Α.Χ.: Και τα δυο. Και αυτή είναι η ομορφιά του μονολόγου που παραδίδει ο Μάικλ Στούλμπαργκ στο φινάλε της ταινίας, υποδυόμενος τον πατέρα του Έλιο. Αν είχες αυτή την εμπειρία, μην πετάς τα θετικά, γιατί υποχρεώνεις τον εαυτό σου να νιώσει άσχημα. Οφείλεις να δεις καθαρά και να αγκαλιάσεις ό,τι αρνητικό, γιατί πολύ απλά αυτό φανερώνει πως το χάρηκες στο μέγιστο. Είναι σπάνιο πράγμα κάτι τέτοιο.

Σε κάποιο σημείο της ταινίας λες «αν μου επιτρεπόταν, θα ήθελα να σε φιλήσω» στη μέση ενός δρόμου. Η αληθινή αγάπη μπορεί να ξεπεράσει το εμπόδιο της κοινωνικής αποδοχής;

Α.Χ.: Το ελπίζω. Δεν έχω όμως βρεθεί σε ανάλογη περίσταση. Πρέπει να βρεις την ισορροπία των επιθυμιών σου και να έχεις την ευθύνη. Μέρος της ενηλικίωσης είναι να ζυγίζεις τους πόθους σου, λαμβάνοντας υπόψη τις συνέπειες  και τις παράπλευρες απώλειες.

Τιμοτέ Σαλαμέ: « Η ταινία είναι ένας εορτασμός της αγάπης, που δεν βασίζεται στην καταπίεση αλλά στην αποδοχή»

Τώρα που βρισκόμαστε στην εποχή Ντόναλντ Τραμπ…

Α.Χ.: Σε παρακαλώ μην την ονοματίζεις έτσι... (γέλια)

Ωραία, στην εποχή ενός «συγκεκριμένου κυρίου» λοιπόν, το να κάνεις ταινίες όπως η δική σας, πάνω στην ελευθερία και την αποδοχή της  διαφορετικότητας, πιστεύεις πως είναι ένα είδος πολιτικής πράξης;

Α.Χ.: Δεν έμοιαζε έτσι όταν ξεκινήσαμε, αλλά οι καιροί αλλάζουν. Το πιο σημαντικό πράγμα που μπορεί να κάνει η τέχνη είναι να αντιδρά ευθέως και άμεσα. Να συνδιαλέγεται με όσα συμβαίνουν στον κόσμο. Αν δεν ίσχυε αυτό που είπες σχετικά με την εποχή, η ανάγνωση της ταινίας θα ήταν διαφορετική.

Τιμοτέ, μιλάς τρεις γλώσσες στην ταινία...

Τ.Σ.: Ο πατέρας μου είναι Γάλλος και μιλώ τη γλώσσα πολύ καλά, οπότε με βοήθησε πολύ στα ιταλικά που χρειάστηκε να μάθω, καθώς το συντακτικό είναι κοντά. Έκανα βέβαια και μαθήματα ιταλικών για 6 εβδομάδες...

Α.Χ.:  Βρήκες φυσικά και κάποιους τοπικούς συνδέσμους για να σε κυκλοφορήσουν…

Τ.Σ.: Πρόσεχε τι λες! (γέλια)

Πότε αποφάσισες να γίνεις ηθοποιός;

Τ.Σ.: Στα 13, όταν πήγα σε δραματική σχολή, αν και όταν είσαι μικρός δεν αντιμετωπίζεις την υποκριτική σοβαρά. Θυμάμαι πόσο σουρεαλιστική ήταν η πρώτη μου φορά σε κινηματογραφικό σετ. Υπάρχει τόσος κόσμος που δεν το φαντάζεσαι. Όλοι σας έχετε δει τα ονόματα στους τίτλους τέλους!

Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου να μεγαλώνει μέσα στην κινηματογραφική  βιομηχανία;

Τ.Σ.: Είναι πρόκληση και ταυτόχρονα δώρο. Μεγάλωσα στη Νέα Υόρκη και έχω δει πόσο δύσκολο είναι τόσοι πολλοί ηθοποιοί να βρουν δουλειά. Δεν έχω πάρει τίποτα ως δεδομένο. Πριν δυο χρόνια δεν θα πίστευα πως θα συμμετείχα σε μία ταινία όπως το «Να με Φωνάζεις με τ’ Όνομά σου». Το σίγουρο είναι πως είναι μια υπέροχη δουλειά για να έχεις.

photo by Pal Hansen, New Observer

Μιλούσαμε πριν για τη σκηνή με τον μονόλογο του πατέρα, κοντά στο τέλος της ταινίας, και αναρωτιέμαι: υπάρχει κάποια συμβουλή που έλαβες από τον δικό σου πατέρα και θα ήθελες με τη σειρά σου να τη μεταφέρεις στα παιδιά σου;

Α.Χ.: Δύσκολη ερώτηση, πρέπει να τη σκεφτώ. Πιθανότατα να χαρείς τη ζωή. Να αφοσιωθείς σε ό,τι κάνεις και να δουλέψεις σκληρά για να πετύχεις το καλύτερο, αλλά να παραμένεις σίγουρος πως χαίρεσαι τη ζωή σου, γιατί στην τελική τι άλλο μένει;

INFO Η ταινία προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες από σήμερα, σε διανομή από την Feelgood Entertainment.