Χρόνια πολλά σε Κίρστεν Ντανστ και Λαρς Φον Τρίερ με «Melancholia»

Το βίντεο του The Nerdwriter προβάλει το εξαιρετικό επιχείρημα ότι στην εισαγωγή της ταινίας, ο Λαρς Φον Τρίερ εγγράφει τη φυσική εμπειρία της κατάθλιψης στη φωτογραφία του, στον επώδυνα αργό ρυθμό της και στη συγκλονιστική ερμηνεία της Κίρστεν Ντανστ ως Τζαστίν.

Ο Τρίερ χρησιμοποιεί την αργή κίνηση αρκετά συχνά, αλλά εδώ ειδικά η χρήση αυτής της τεχνικής έχει μια ειδική σημασία και μια καταπληκτική εσωτερική συνάφεια με τον θεματικό πυρήνα του έργου, καθώς αποδίδει επακριβώς το αίσθημα που βιώνουν πολλοί καταθλιπτικοί, ότι το πέρασμα του χρόνου επιβραδύνεται τρομερά, ότι κάθε δευτερόλεπτο μοιάζει με εξήντα και κάθε λεπτό με μια ολόκληρη ζωή.

Για τα άτομα που βιώνουν αυτό το εσωτερικό μαρτύριο, η προοπτική μιας σύγκρουσης του πλανήτη μας με έναν άλλο πλανήτη που θα επέφερε την απόλυτη καταστροφή και θα εξαφάνιζε το ανθρώπινο είδος, δεν είναι και τόσο απευκταία. Η μύχια, ατομική συντριβή θα έβρισκε έτσι το απόλυτο εξωτερικό σύστοιχό της, σε έναν οικουμενικό όλεθρο.

Σπουδαία ταινία για την κατάθλιψη, η «Μελαγχολία» δεν είναι ωστόσο ένα ολοκληρωτικά θλιμμένο και πεισιθάνατο φιλμικό νεύμα που αποχαιρετά τις κοσμικές φροντίδες για να δεξιωθεί το απόλυτο σκοτάδι της παραίτησης. Μαζί με την ηρωίδα του, που βρίσκει την χαμένη της όρεξη για ζωή στο χείλος της επικείμενης εκμηδένισης, ο Τρίερ τολμά να αισιοδοξήσει τη στιγμή που κανείς δεν το περιμένει: όταν όλα φαίνονται χαμένα.

Παρακολουθήστε το βίντεο που εκθέτει τον πραγματικά ιδιοφυή τρόπο με τον οποίο ο Δανός auteur μετατρέπει τα πιο ζοφερά συναισθήματα σε λαμπρά, ιμπρεσσιονιστικά κάδρα, και ξαναδείτε την «Μελαγχολία» προκειμένου να διαπιστώσετε ότι, παρά το θέμα της, παραμένει ένα από τα ωραιότερα παυσίλυπα που μας έχει χαρίσει το μοντέρνο σινεμά.