10:12
25/4

Επιστροφή στη «Σκυλίσια Μέρα» (1975) του Σίντνεϊ Λουμέτ

Η ληστεία έπρεπε να διαρκέσει 10 λεπτά.
4 ώρες μετά, η τράπεζα ήταν σαν θέαμα τσίρκου.
8 ώρες μετά, ήταν το πιο καυτό πράγμα για την ζωντανή τηλεόραση.
12 ώρες μετά, όλα ήταν ιστορία. Και είναι όλα αληθινά.
Από την αφίσα της ταινίας

Η «Σκυλίσια Μέρα» του Σίντνεϊ Λουμέτ βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία που συνέβη στη Νέα Υόρκη το καλοκαίρι του 1972. Δυο νεαροί, ερασιτέχνες ληστές, επιχείρησαν να κλέψουν μία τράπεζα του Μπρούκλιν, και φυσικά όλα πήγαν λάθος. Βραβευμένη με Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου, η ταινία επιλέχτηκε από την Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου το 2009, για να ενταχτεί στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου «για την πολιτισμική, ιστορική και αισθητική σημασία της».

Ο Λουμέτ κινηματογραφεί στη «Σκυλίσια Μέρα» ένα καθηλωτικό δράμα με απίστευτη αμεσότητα. Ο αμερόληπτος και αναπάντεχα συγκινητικός φακός του, ακολουθεί τον Αλ Πατσίνο σε μία από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του και καταθέτει μία από τις σπουδαιότερες ταινίες των ΄70s. Η ληστεία της τράπεζας αποτελεί αφορμή για τον Λουμέτ ώστε να ενορχηστρώσει ένα τολμηρό, παλλόμενο πορτρέτο προσωπικής επανάστασης και του δίνει την ευκαιρία να συμπεριλάβει φιλόδοξα τη διαλεκτική όλων των κοινωνικών ζητημάτων, που αποκτούσαν βάθος και «φωνή» τη συγκεκριμένη δεκαετία. Βρισκόμαστε άλλωστε στα μέσα της δεκαετίας του '70, και το New Hollywood βρίσκεται πλέον στην ακμή του.

Στη «Σκυλίσια Μέρα» ο εξαγριωμένος Σόνι του  Αλ Πατσίνο μάχεται μόνος απέναντι στην ηθική του νόμου και το λυσσαλέο ενδιαφέρον των media. Ο Λουμέτ συστήνει αρχικά τους χαρακτήρες και τον χώρο δημιουργώντας μία οικεία βάση στον θεατή και στη συνέχεια μεταβάλλει μεθοδικά την πρώτη εντύπωση σε μία απρόσμενη ανάγνωση.

Χωρίς να αποκαλύψουμε τον ανατρεπτικό, συναισθηματικό πυρήνα της ταινίας, φτάνει να πούμε πως ο Σόνι τελικά άγεται από το πλέον τρυφερό κίνητρο-έκπληξη, απέναντι σε μία αστυνομία που εξυπηρετεί διεφθαρμένα συμφέροντα και στους δημοσιογράφους που εκδηλώνουν απροκάλυπτα την ηδονοβλεπτική τους θέση. Ο Λουμέτ εγκλωβίζει στον ασφυκτικό χώρο της τράπεζας, τα πολυπρόσωπα διλήμματα που ορίζουν (ή μήπως περιορίζουν;) την κοινωνική τοποθέτηση κι αποζητούν πρωτίστως έκφραση και έπειτα δικαιώματα.

Αντιπαραβάλλοντας το δράμα, την κωμωδία και το σασπένς στήνει έξοχα μια λιτή αλληγορία που κατακρυμνίζει την κοινωνική συνοχή και θυμίζει πως οι συλλογικές επαναστάσεις, έχουν αφετηρία ατομική. Οι προκαταλήψεις τις προετοιμάζουν και στη συνέχεια γίνονται απεγνωσμένες εξεγέρσεις.

Το σενάριο της ταινίας (από τον Φρανκ Πίρσον) βασίστηκε στο άρθρο των Κλουγκ και Μουρ «The boys in the bank», το οποίο περιγράφει λεπτομερώς τη ληστεία και τα γεγονότα που ακολούθησαν και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό LIFE στις 22 Σεπτεμβρίου 1972. Το σύνθημα-κραυγή του Αλ Πατσίνο «Άτικα! Άτικα!» θεωρείται μία από τις πιο εμβληματικές ατάκες στην ιστορία του κινηματογράφου, ενώ το περιοδικό Premiere κατέταξε την ερμηνεία του Πατσίνο στην τέταρτη θέση των καλύτερων ερμηνειών όλων των εποχών.

Σκυλίσια Μέρα (1975)
1 βραβείο Όσκαρ (Σεναρίου) και 5 ακόμα υποψηφιότητες: Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας, Α' Αντρικού ρόλου (Αλ Πατσίνο), Β' Αντρικού ρόλου (Κρις Σαράντον) και Μοντάζ.