Essential Cinema #115: «Ουράνια Πλάσματα» (1994) του Πίτερ Τζάκσον

Είναι αποδεκτό ότι η μυθοπλασία στον κινηματογράφο προσφέρει στον θεατή μια υποτυπώδη ασφάλεια. Εξού και η έκφραση «αυτά γίνονται μόνο στο σινεμά» (sic)­. Σε περιπτώσεις όμως που μια ταινία συνοδεύεται απ’ την πληροφορία ότι τα γεγονότα που αναπαριστά είναι αληθινά, τότε την θέση της μιας κάποιας ασφάλειας καταλαμβάνει το σοκ. 

Στις αρχές των 90s, η Φρανς Γουόλς πείθει τον σύζυγό της, Πίτερ Τζάκσον, να αφήσει για λίγο τις fun ταινίες τρόμου για να επικεντρωθούν στο σενάριο μιας αληθινής ιστορίας που είχε στιγματίσει την Νέα Ζηλανδία των 50s. Μισό αιώνα πριν, η χώρα είναι μια φιλήσυχη αγγλική αποικία με αυστηρούς θρησκευτικούς θεσμούς, σχολεία θηλέων και αρρένων και τον απαιτούμενο σεβασμό στο στέμμα που περιβάλλει την κοινωνική της ζωή. Στη μικρή πόλη Κράιστ Τσερτς, η 14χρονη Πολίν Πάρκερ είναι η κόρη μιας οικογένειας της εργατικής τάξης η οποία παρά τις εξαιρετικές αποδόσεις της στα μαθήματα δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στο σχολικό περιβάλλον.

Μέχρι που στη ζωή της εμφανίζεται η Τζούλιετ Χιουλμ, γόνος αριστοκρατικής οικογένειας και προικισμένη με έμφυτο αυθορμητισμό και στομφώδη υπεροψία, χαρακτηριστικά που γοητεύουν την Πολίν. Τα δύο κορίτσια σύντομα γίνονται αχώριστα, ζωγραφίζουν μαζί, φτιάχνουν φιγούρες από πηλό και επινοούν ένα βασίλειο στο οποίο αποφασίζουν οι ίδιες για το μέλλον του. Σταδιακά όμως βυθίζονται σε μια βαθιά εμμονική σχέση η οποία εξελίσσεται με απροσδόκητο τρόπο. 

Αυτό το ιδιαίτερο δέσιμο επιλέγει ο Τζάκσον να αναδείξει: την ιστορία μιας φιλίας που τελικά πηγαίνει εντελώς στραβά. Επιλέγοντας ως μέσο αφήγησης τα ημερολόγια της Πολίν, υιοθετεί την προσωπική της οπτική γωνία, σκιαγραφώντας μια αλλεπάλληλη παλινδρόμηση των κοριτσιών μεταξύ ρεαλισμού και φαντασίας. Χρησιμοποιεί ψηφιακά μέσα για να ζωντανέψει τους πολύχρωμους κήπους του φανταστικού Τέταρτου Κόσμου, τα κάστρα του βασιλείου της Μπορόβνια καθώς και και τον Ορσον Γουέλς του «Τρίτου Ανθρώπου», εμφυσώντας ζωή στις φανταστικές εικόνες της απόδρασής τους. Προσεγγίζει με ψυχραιμία την ημι-ερωτική τους σχέση, εξερευνώντας μικρά στιγμιότυπα μιας οργισμένης ενηλικίωσης και επιλέγει να γυρίσει το φιλμ στην ίδια πόλη και συχνά στα ίδια μέρη που αφηγείται το ημερολόγιο, επιλέγοντας ταυτόχρονα ηθοποιούς οι οποίοι να παραπέμπουν εμφανισιακά στα πρόσωπα της πραγματικής ιστορίας. Μέσα από ένα άκρως επιτυχημένο κάστινγκ, ο Τζάκσον είχε την ευκαιρία να παρουσιάσει στο ευρύ κοινό τη Μέλανι Λίνσκι και κυρίως την Κέιτ Γουίνσλετ στο κινηματογραφικό τους ντεμπούτο.

Η ταινία ολοκληρώνεται το 1994, κερδίζει το Αργυρό Λιοντάρι Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, μια υποψηφιότητα για Οσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου, ανοίγοντας διάπλατα στον Τζάκσον τις πύλες του Χόλιγουντ. Η επιτυχία της, αναβιώνει το ενδιαφέρον για το τραγικό γεγονός του 1954 και οι δημοσιογράφοι ξεχύνονται προς αναζήτηση των πραγματικών ηρώων.

Η Τζούλιετ Χιουλμ εντοπίζεται στην Σκωτία όπου με το ψευδώνυμο Αν Πέρι, γράφει βιβλία μυστηρίου. Ισχυρίζεται ότι ποτέ δεν είδε την ταινία. Στο βιογραφικό της που βρίσκεται στην προσωπική της ιστοσελίδα www.anneperry.net δεν υπάρχει καμία αναφορά στα παιδικά της χρόνια. Απ’ την άλλη, η Πολίν Πάρκερ βρέθηκε το 1997 στο Κεντ της Μ. Βρετανίας να διατηρεί μια σχολή ιππασίας για παιδιά. Δεν έχει επαφή με τον έξω κόσμο, δηλώνει βαθιά θρησκευόμενη και πλέον ακούει στο όνομα Χίλαρι Νέιθαν.

HEAVENLY CREATURES

Νέα Ζηλανδία, 1994

Σκηνοθεσία: Πίτερ Τζάκσον Σενάριο: Πίτερ Τζάκσον, Φραν Γουόλς Μουσική: Πίτερ Ντάσεντ Φωτογραφία: Άλουν Μπόλιντζερ Πρωταγωνιστούν: Κέιτ Γουίνσλετ, Μέλανι Λίνσκι, Κάιλι Κόσμαν, Γκίλμπερτ Γκόλντι, Άντρια Σάντερς, Ρέι Χένγουντ Διάρκεια: 109'