13:50
11/11

Ξαναβλέπουμε όλα τα Τζέιμς Μποντ: Από το «Καζίνο Ρουαγιάλ» στο «Spectre»

Καζίνο Ρουαγιάλ (Casino Royale, 2006) του Μάρτιν Κάμπελ
Box office: 596,4 εκατ. δολλάρια
Τραγούδι τίτλων: Κρις Κορνέλ («You Know my Name»)
Πόσα μαρτίνι; 3,5/4

Στην πρώτη του αποστολή ως 007, ο Τζέιμς Μποντ αντιμετωπίζει έναν τραπεζίτη με τρομοκρατικές διασυνδέσεις (ένας επιβλητικός Μαντς Μίκελσεν), ερωτεύεται μια εντεταλμένη των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών (η πανέμορφη Εύα Γκριν) και γυρίζει ως επί το πλείστον πλάτη στις εξώφθαλμες κασκάντες, τις εκατόμβες πυροτεχνικών εφέ, τις εξυπνακίστικες ατάκες και τα κοσμοπολίτικα πηγαινέλα που με τα χρόνια φόρτωσαν την σειρά με μια πληκτικά οικεία γραφικότητα.

Το «Casino Royale» πατά σωστά το κουμπί της επανεκκίνησης σε μια κουρασμένη μυθολογία για να μας συστήσει έναν Μποντ τραχύ και αμείλικτο στην πρακτορική σταυροφορία του, τρωτό εντούτοις μπροστά σε μια σειρά από προσωπικά διλήμματα που καλείται να αντιμετωπίσει. Εισδύοντας σε έναν ρόλο που με τον καιρό έγινε ένα μοδάτο, υπερρεαλιστικό σύμβολο, ο Ντάνιελ Κρεγκ αφήνει, πίσω από το σχεδόν ανέκφραστο προσωπείο και την ατσαλένια σωματική κατατομή, να φανεί για πρώτη φορά ένας πραγματικός χαρακτήρας.

Ο Μποντ του βρίσκεται πολύ κοντά στο ψυχρό, κυνικό μοντέλο που είχε οραματιστεί ο Ίαν Φλέμινγκ, ταυτόχρονα όμως μας αποκαλύπτεται ως ένας δραματικός ήρωας που συνειδητοποιεί σταδιακά ότι για να περάσει στα εδάφη του μύθου θα πρέπει προηγουμένως να θυσιάσει κάθε ανθρώπινη ιδιότητά του. Κάπως έτσι, το εξαιρετικό φινάλε της ταινίας δεν προσφέρει κατακλείδα σε μια ακόμη κεφάτη υπερπεριπέτεια του δημοφιλούς κατασκόπου.

Γίνεται δήλωση μιας χειρονομίας πλήρους αυταπάρνησης, κατά την οποία ο ήρωας συνθλίβει κάθε γήινη υπόσταση για να εγείρει πάνω της ένα αμοραλιστικό είδωλο, μια αλάνθαστη μηχανή που σκοτώνει. Αυτό που δευτερόλεπτα πριν τους τίτλους του τέλους θα μας συστηθεί μια για πάντα ως «Μποντ…Τζέιμς Μποντ!».

Quantum of Solace του Μαρκ Φόρστερ
Box office: 591,7 εκατ. δολλάρια
Τραγούδι τίτλων: Τζακ Γουάιτ και Αλίσια Κιζ («Another Way to Die»)
Πόσα μαρτίνι; 2,5/4

Δίνοντας περισσότερο την εντύπωση μακροσκελούς επίλογου στην προηγούμενη ταινία, η δεύτερη εμφάνιση του Ντάνιελ Κρεγκ με το κοστούμι του Μποντ προκύπτει μερικώς απογοητευτική κι αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην σκηνοθεσία του Μαρκ Φόρστερ.

Ο δημιουργός του «Χορού των Τεράτων» και του «Ψάχνοντας τη Χώρα του Ποτέ» φανερώνει ικανότητα στο να χειρίζεται τις πιο ανθρώπινες και ψυχολογικές πλευρές της ιστορίας, όταν φτάνει, εντούτοις, ώρα να κινηματογραφήσει σκηνές δράσης αποδεικνύεται εντελώς ανεπαρκής, παραδίδοντας ένα ζαλιστικό, θολό και ασυνάρτητο θέαμα που δεν προσφέρει ευχαρίστηση σε κανέναν.

Αν κανείς θέλει να προσθέσει σε αυτό το γεγονός ότι ο Ματιέ Αμαλρίκ φαντάζει εντελώς αμελητέος σε ρόλο κακού, το σενάριο έχει ενδιαφέρουσες παραμέτρους αλλά μοιάζει ανολοκλήρωτο και με αδυναμία εστίασης, οποιαδήποτε υποψία χιούμορ έχει πάει εντελώς περίπατο και ο Τζακ Γουάιτ συνθέτει ένα από τα πιο ασήμαντα κομμάτια που έχουν ακουστεί ποτέ στη σειρά, τότε το «Quantum of Solace» είναι σαφώς ένα βήμα πίσω σε σχέση με τον ανανεωτικό προκάτοχό του.

Ευτυχώς που, εκτός από τον Ντάνιελ Κρεγκ που κερδίζει με την αξία του τον ρόλο ενός αξιομνημόνευτου Μποντ, υπάρχει και το χάρμα οφθαλμών που ονομάζεται Όλγα Κουριλένκο, ένα θεσπέσιας ομορφιάς και μαγνητισμού Bond girl.