10:55
2/4

Γιατί η δεύτερη μέρα του Απριλίου θα είναι πάντα η μέρα του Σερζ Γκενσμπούρ

Τίποτα δεν επρόκειτο να μείνει ίδιο στη μουσική από τη στιγμή που ο μελωδικός αυτός τρομοκράτης έκανε την εμφάνισή του. Αποφασισμένος να γκρεμίσει μια και καλή τις γέφυρες που ένωναν το δικό του παρόν με το παραδοσιακό και κατεστημένο γαλλικό τραγούδι, ο Γκενσμπούρ προξένησε ισχυρές σεισμικές δονήσεις στη λαϊκή μουσική, παραμένοντας γοητευτικά αυθάδης, σταθερά απρόβλεπτος, επίμονα αταξινόμητος και φροντίζοντας να αλλάζει διαρκώς μάσκες, δίχως να ξεχνά να κρατήσει τη μία και βασική δική του: εκείνη ενός αθεράπευτου ερωτύλου κι ενός ποιητή των απλών, καθημερινών λέξεων που έπαιζε με τους κανόνες και τις νόρμες οι οποίες συνοδεύουν συνήθως την τραγουδοποιία και τη στιχουργική.

Από την τζαζ και τον ρετρό ρομαντισμό στη lounge και το swing, από τους πειραματισμούς με αφρικανικούς και βραζιλιάνικους ρυθμούς στη μοντέρνα exotica και από τη μπαλάντα στο ροκ, την ποπ, την ψυχεδέλεια και τη ρέγκε, η μακροσκελής κληρονομιά του Σερζ δημιούργησε ένα ατίθασο ηχητικό fusion των αντιθέσεων, των εκπλήξεων και της ασταμάτητης υπονόμευσης και ανατροπής.

Για τον Γκενσμπούρ ο τραγουδιστής πρέπει να είναι καταρχάς ένας performer, ένας χαμαιλέοντας, αλλά κι ένας γνήσιος αντάρτης 

Ο Γκενσμπούρ δεν έκανε τίποτα άλλο από το να χωρά μέσα στα τραγούδια και τους δίσκους του όλες τις αγαπημένες εμμονές του, από το σινεμά, τις γυναίκες, τα γρήγορα αυτοκίνητα, τα κόμικς, ως το φιλμ νουάρ, την κοσμοπολίτικη sixties ξενοιασιά, την αμερικανική μυθολογία, τη λογοτεχνία και φυσικά το σεξ.

Σαγηνευτικός και άξεστος, μελαγχολικός και σάτυρος, αριστοκράτης και αλήτης, σεμνός και απροκάλυπτα ηδονιστής, πνευματώδης και προβοκάτορας, επιφύλαξε για το ακροατήριό του μια ολόκληρη πινακοθήκη προσωπικοτήτων τις οποίες άλλαζε απολαυστικά μέσα από τα τραγούδια του, εξερευνώντας διαρκώς την αντίληψη ότι ο ερμηνευτής πρέπει να είναι καταρχάς ένας performer, ένας χαμαιλέοντας, ένας θεατρίνος, αλλά κι ένας γνήσιος αντάρτης.

Με την Τζέιν Μπίρκιν

Με αυτό ακριβώς το σκεπτικό ως σταθερό και επίμονο πιστεύω του, ο Γκενσμπούρ κατάφερε να ισοπεδώσει με τις συνθέσεις του ταμπού, να χλευάσει παιχνιδιάρικα οτιδήποτε δεν θεωρείται επιτρεπτό και κοινώς αποδεκτό, να επιβάλει το μοντέρνο στη γαλλική μουσική κουλτούρα και να εξερευνήσει κάθε πτυχή αυτού που ονομάζεται «δημιουργία» μέσα από τον ιδιότητα του τραγουδιστή, του συνθέτη, του ζωγράφου, του σκηνοθέτη (δικό του το σκανδαλώδες «Je t' Aime, Moi Non Plus» του 1976), του ηθοποιού, του συγγραφέα του φωτογράφου. 

Καθαρή ιδιοφυία, αληθινός πολιτιστικός θησαυρός, σταθερή επιρροή για αμέτρητους μουσικούς μέχρι τις μέρες μας, διαρκώς σύγχρονος, όσες δεκαετίες και αν περάσουν, αθάνατος.

Πέντε ποπ αριστουργήματα από τον Σερζ Γκενσμπούρ

«Laisse Tomber les Filles» with France Gall (1964)

«Ne Dis Rien» with Anna Karina (1967)

«Bonnie and Clyde» with Brigitte Bardot (1968)

«Initials B.B.» (1968)

«Ballade de Melody Nelson» with Jane Birkin (1971)