10:27
25/5

«A long time ago»: Σαν σήμερα κυκλοφόρησε το «Star Wars»

I have a bad feeling about this

Τα γυρίσματα ξεκίνησαν τον Μάρτιο του 1976 στην Τυνισία, το μέρος που αποτέλεσε το φυσικό σκηνικό του Τατουίν. Εκεί (και άμεσα) ξεκίνησαν τα προβλήματα που θα ανάγκαζαν τον Λούκας σε εκούσια συνταξιοδότηση από την σκηνοθεσία για τα επόμενα 22 χρόνια. Η αδυσώπητη βροχή (η πρώτη μετά από 50 χρόνια) ακύρωσε την πρώτη εβδομάδα γυρισμάτων, η πυρκαγιά στο σετ και ένα ατύχημα του Αντονι Ντάνιελς με τη στολή του C-3PO, μετέτρεψαν το αστρικό ταξίδι σε εφιάλτη. Οι ηθοποιοί ξεκίνησαν να αντιδρούν στις ασαφείς σκηνοθετικές οδηγίες του Λούκας που εξαντλούνταν στο «γρηγορότερα» και «πιο έντονα», ο ίδιος άλλαζε καθημερινά το σενάριο, ο Αλεκ Γκίνες δεν καταλάβαινε ποιος είναι ο ρόλος του και ο Φορντ πέταξε την μνημειώδη ατάκα «μπορεί να πληκτρολογείς αυτά τα σκατά Τζορτζ, αλλά σίγουρα δεν τα ξεστομίζεις». Ο προϋπολογισμός είχε ήδη ξεφύγει, το στούντιο ξεκίνησε να πιέζει, ο Χάμιλ τραυματίστηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα σπάζοντας μύτη και ζυγωματικά, οπότε δεν άφηνε κανένα περιθώριο για επαναληπτικά γυρίσματα και ο Λούκας κινδύνευσε να πάθει έμφραγμα από την υπέρταση και το άγχος.

Η ημερομηνία κυκλοφορίας της ταινίας μεταφέρθηκε από τον χειμώνα του 1976, στο καλοκαίρι του 1977. Ο μοντέρ απολύθηκε και τη θέση του ανέλαβαν άλλοι υπό την εποπτεία της τότε συζύγου του Τζορτζ Λούκας, Μάρσια, η οποία παράλληλα μόνταρε και το «New York, New York» του Σκορσέζε. Μετά την καταστροφική, φιλική προβολή και την ευγενική ερώτηση του Ντε Πάλμα, ο Λούκας έγινε μάρτυρας του ανέλπιστου ενθουσιασμού της Fox: «Είναι η καλύτερη ταινία που είδα ποτέ!», αναφώνησε εκστατικά ο πρόεδρος Αλαν Λαντ. Μετά τα ενθαρρυντικά σχόλια η ταινία ολοκλήρωσε το στάδιο της μετα-παραγωγής και στις 25 Μαϊου 1977, η φράση «Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα γαλαξία πολύ πολύ μακριά» εμφανίστηκε στη μεγάλη οθόνη.

Your eyes can deceive you. Don't trust them

Ο τίτλος εμφανίζεται σαν γραφιστική ανάμνηση ενός φθηνού κόμικ και η μουσική του Τζον Γουίλιαμς εισάγεται εκκωφαντικά. Πηχυαία γράμματα προλογίζουν την πλοκή και χάνονται στο άπειρο. Ο «Πόλεμος των Άστρων» προκάλεσε σοκ στα άγουρα μάτια των θεατών του 1977.  Λίγο μετά την εθνική απογοήτευση του πολέμου στο Βιετνάμ, το βλέμμα του κοινού είχε ανάγκη να αποδράσει νοητικά σε έναν άλλο κόσμο. Πόσο μάλλον όταν αυτός ο κόσμος έχει εύρος γαλαξία!

Ο Τζορτζ Λούκας μετά από τόσα χρόνια ενός ονείρου που ξεκίνησε αυθόρμητα και μάλλον ασυνάρτητα, είδε την πραγματικότητα να οπισθοχωρεί μπροστά στο μέγεθος της φαντασίας. Οι αγαπημένες και ίσως ένοχες απολαύσεις του, τροφοδότησαν ένα νέο αχρονικό μύθο και ο ίδιος διηγήθηκε μια ιστορία που αντλεί από το παρελθόν και το μέλλον, συγχωνεύει δημιουργικά αντιδάνεια από πληθώρα λογοτεχνικών/μυθολογικών αναφορών και σύστησε μαξιμαλιστικά, δυναμικά και φιλόδοξα ένα απόλυτο κινηματογραφικό παραμύθι.

Ο «Πόλεμος των Άστρων» δεν επιχείρησε να αποδομήσει το είδος, αλλά να το ανασυντάξει με φρεσκάδα και τεχνική αρτιότητα. Το 1977 η Δύναμη της φαντασίας ξεπέρασε το κινηματογραφικό κάδρο και πέτυχε να οπτικοποιήσει ένα διαπολιτισμικό σύμπαν παγκόσμιας ταύτισης.