15:34
14/7

Μαθήματα ζωής από τη Νίσυρο: Οι συντελεστές της ταινίας «Παράθυρο στη Θάλασσα» μιλούν στο ΣΙΝΕΜΑ

Πριν δυο καλοκαίρια, σε έναν πολύ πιο ήρεμο και λιγότερο φοβισμένο πλανήτη, ένα διεθνές κινηματογραφικό συνεργείο «στρατοπέδευσε» στη Νίσυρο για την παραγωγή μιας ταινίας. Το «Παράθυρο στη θάλασσα» γυρίστηκε από τον βραβευμένο Ισπανό σκηνοθέτη Μιγκέλ Άνχελ Χιμένεθ, έχοντας ως πρωταγωνιστές την Έμα Σουάρεζ (γνωστή από την «Julieta» του Πέδρο Αλμοδόβαρ») και τον Ακύλλα Καραζήση.

Με συμπληρωματικά γυρίσματα σε Αθήνα, Κω και Μπιλμπάο, η ταινία πραγματεύεται τη διαχείριση της σχέσης μας με τον θάνατο, είτε πρόκειται για τον εαυτό μας είτε για κάποιο αγαπητό μας πρόσωπο. Σύμφωνα με την επίσημη σύνοψη, μια πενηνταπεντάχρονη γυναίκα, αντιμέτωπη με μια δυσοίωνη πρόγνωση υγείας, κάνει ένα ταξίδι ζωής στα ελληνικά νησιά παρέα με τις φίλες της, αντίθετα στις συμβουλές της οικογένειας και των γιατρών της. Στη Νίσυρο θα βρει ομορφιά, γαλήνη και τελικά τον αληθινό έρωτα στο πρόσωπο του Στέφανου. Πολύ σύντομα θα κληθεί να αποφασίσει αν θα επιστρέψει πίσω στην οικογένειά της στην Ισπανία ή αν θα συνεχίσει τη ζωή της στο νησί μαζί του, μέχρι το τέλος.

Η ταινία πρωτοπροβλήθηκε στην Ελλάδα τον περασμένο Νοέμβριο, στο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης όπου και συναντήσαμε τον σκηνοθέτη και τους 2 πρωταγωνιστές της - συμπτωματικά δίπλα σε ένα παράθυρο με θέα τη θάλασσα στην Αποθήκη Γ’ του λιμανιού για μια σύντομη κουβέντα σχετικά με τις εμπειρίες που αποκόμισαν από τη Νίσυρο αλλά και τις δικές τους απόψεις σχετικά με το θέμα που πραγματεύεται η ταινία. 

«Ουάου, τι ερώτηση!» ήταν η αντίδραση της Σουάρεζ όταν το πρώτο πράγμα που ρώτησα ήταν η υπαρξιακή σχέση μας με το θάνατο και πως αυτή διακρίνεται στο άκουσμα ενός πολύ δυσάρεστου νέου. Βλέποντας τον Ακύλα Καραζήση πιο ψύχραιμο, του ζητά «απάντησε εσύ, σε παρακαλώ», όπως και έκανε. «Είναι κάτι που συμβαίνει σε όλους μας και το έχω βιώσει αρκετά στη δική μου ζωή. Θυμάμαι την πρώτη φορά που χτύπησε το τηλέφωνο από τη Θεσσαλονίκη για να με ενημερώσουν πως ο πατέρας μου έχει καρκίνο στους πνεύμονες. Μετά, τη δεύτερη φορα για κάτι αντίστοιχο για τη μητέρα μου. Μετά, ο καλύτερός μου φίλος  που πέθανε στα 55 του. Όλα αυτά με έκαναν να σκέφτομαι πως το ότι ζω δεν είναι κάτι δεδομένο. Το πιο ενδιαφέρον όμως πλέον είναι το τί συμβαίνει μέσα στο μυαλό μας μετά από τέτοιες εμπειρίες. Πηγαίνεις στο γιατρό για κάτι απλό και πλέον μπορείς να σκεφτείς πολύ περισσότερα ενδεχόμενα επειδή έχεις βιώσει κάτι αντίστοιχο στο παρελθόν. Και πόσο μάλλον όταν θα αφορά πια τον εαυτό σου, αφού το “έτσι είναι η ζωή” που σκεφτόσουν όταν άκουγες νέα για άλλους πηγαίνει πλέον σε σένα. Δε ξέρω, είναι ενδιαφέρον σε θεωρητικό βαθμό, αλλά ας μείνουμε στη θεωρία, δε θέλω να το ζήσω σύντομα (πολλά γέλια προφανώς)».

Σε ένα πιο φωτεινό γύρισμα της κουβέντας, αναφέρομαι στη φράση ενός φίλου μου που πάντα έβρισκε σπίτια κοντά σε θάλασσα γιατί δε μπορεί να ζήσει αλλιώς. Η Έμα Σουάρεζ τον καταλαβαίνει: «Συμφωνώ απόλυτα, είναι θεραπευτική. Δε μιλάω αποκλειστικά για το κολύμπι, μου αρέσει να βρίσκομαι σε μια παραλία όταν έχω προβλήματα ή πράγματα που πρέπει να σκεφτώ, η συνεχής κίνηση του νερού και τα κύματα δίνουν την αίσθηση μιας μεταφοράς για το τί είναι η ζωή μας. Ειδικά για τη Νίσυρο, θυμάμαι όταν φτάσαμε το πρώτο βράδυ είχαμε βγει για ποτό και χορό και αργά το βράδυ μια κοπέλα από το συνεργείο με πήγε σε μια παραλία όπου πραγματικά πρώτη φορά στη ζωή μου είδα τα αστέρια να λάμπουν τόσο πολύ, ήταν σαν να μπορούσα να τα αγγίξω. Η εμπειρία αυτή με βοήθησε να καταλάβω καλύτερα τον χαρακτήρα και το τί βρίσκει στο νησί που την κάνει να αδυνατεί να φύγει. Λίγες μέρες μετά γυρίσαμε μια σκηνή της ταινίας σε αυτή την παραλία κάτι που δεν γνώριζα πριν, οπότε μάλλον αυτή η βραδιά συνέβη για το καλό όλων μας.»

«Ήταν τυχαίο» λέει ο σκηνοθέτης της ταινίας Μιγκέλ Άνχελ Χιμένεθ γελώντας, «δεν την στείλαμε εκεί για πρόβα». Στο πως ανακάλυψε ο ίδιος τη Νίσυρο απαντά: «Βρέθηκα στο νησί το 2013 στο Μεσογειακό Ινστιτούτο Κινηματογράφου για μια άλλη ταινία που επεξεργαζόμουν τότε. Η παραμονή μου στο νησί γέννησε στο μυαλό μου αυτή την ιστορία και η πρώτη ηθοποιός που σκέφτηκα ήταν η Έμα. Ο χαρακτήρας της γεννήθηκε από την αρχή με βάση αυτήν και με όσα σκέφτεται κατά την παραμονή της στο συγκεκριμένο νησί. Στη Νίσυρο βρήκα την απλότητα που χρειάζονταν μια τέτοια ιστορία και αρκετά τοπία (κυρίως με δέντρα) που θα αφαιρούσαν την καρτ-ποστάλ εικόνα για την Ελλάδα που έχουν οι ξένοι». 

Στη διαδικασία εύρεσης του συμπρωταγωνιστή της Σουάρεζ, ο σκηνοθέτης εξηγεί την επιλογή του Ακύλλα Καραζήση: «Πριν φτάσουμε στον Ακύλλα, τον οποίο δε γνώριζα όταν δημιουργούσαμε το σενάριο, χρειαστήκαμε πολλές αναθεωρήσεις στο χτίσιμο του χαρακτήρα που υποδύεται. Αρχικά ο Στέφανος ήταν φτιαγμένος πάνω στο πρότυπο του τύπου greek-καμάκι. Στην πορεία αλλάξαμε τον χαρακτήρα του, θέλοντας να έχει κάποια κοινά βιώματα με την πρωταγωνίστρια, αλλάζοντας έτσι και το ύφος της ταινίας. Όταν ήρθε η ώρα του casting δυσκολευόμουν γιατί είναι μια διαδικασία που δε μου αρέσει. Δε ζητάω να μου παίξουν ολόκληρες σκηνές, ψάχνω κάτι πιο ανθρώπινο. Θυμάμαι πως ζήτησα από τον Ακύλα να κοιτάξει μέσα από ένα παράθυρο τη στιγμή που ακούγαμε ένα τραγούδι του Σιδηρόπουλου. Αυτό ήταν, με το που είδα το βλέμμα του, το έδειξα στους συνεργάτες μου και ήξερα πως είχαμε βρει τον άνθρωπο που θέλαμε». Η επιλογή του μάλιστα φαίνεται πως του έκανε καλό στην Ισπανία: «Έχοντας δείξει την ταινία στην Ισπανία, αρκετές γυναίκες μου έλεγαν πως ενώ στην αρχή δεν καταλάβαιναν την έλξη της ηρωίδας προς αυτόν τον χαρακτήρα, στο τέλος ήταν ερωτευμένες μαζί του!» με τον Καραζήση να γελά ακριβώς δίπλα λέγοντας πως «μάλλον άνοιξε ένα παράθυρο ευκαιριών για μένα στην Ισπανία». 

Στην τελευταία ερώτηση, για την πιο έντονη ανάμνηση της παραμονής τους στη Νίσυρο, ο σκηνοθέτης και η Σουάρεζ είχαν την ίδια απάντηση. Ο Χιμένεθ μας περιέγραψε ένα κυριακάτικο πρωινό που για τον ίδιο βοήθησε στην ολοκλήρωση της ταινίας: «Θυμάμαι ήταν Κυριακή πρωί, ήταν ελεύθερη μέρα για το συνεργείο, και εγώ έβλεπα στο ξενοδοχείο τον “Ελαφοκυνηγό” του Τσιμίνο, μια ταινία που έχω δει πολλές φορές στη ζωή μου. Όσο την έβλεπα άρχισα να συνειδητοποιώ πως δεν δικαιολογούμε επαρκώς στο σενάριο πως προκύπτει η ισχυρή σύνδεση της ηρωίδας με το νησί. Άρχισα να σκέφτομαι πως χρειαζόμαστε κάτι αυθόρμητο που δεν είχαμε σκεφτεί ως τώρα και πήγα αμέσως στο δωμάτιο της Έμα να την παρακαλέσω να γυρίσουμε κάποιες σκηνές με την ίδια στη θάλασσα (“όταν σου χτυπά την πόρτα ο σκηνοθέτης Κυριακή πρωί συνήθως είναι για κακά νέα” τον διακόπτει η Σουάρεζ γελώντας). Ετσι λοιπόν αυτή η εικόνα της Έμα να μοιάζει σαν να ερωτοτροπεί με τα κύματα σε μια σειρά ελεύθερων, αυθόρμητων πλάνων μου έδωσε τη δύναμη να ολοκληρώσω την ταινία όπως ήθελα. Είναι μια μέρα που δεν θα ξεχάσω ποτέ.»

Η ταινία «Παράθυρο στη Θάλασσα» κυκλοφορεί στους ελληνικούς κινηματογράφους την Πέμπτη 16 Ιουλίου από την Heretic.