Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #14: Μεξικό 1986, ο Μαραντόνα και οι άλλοι - αφιερωματα , θεματα || cinemagazine.gr
10:52
9/12

Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #14: Μεξικό 1986, ο Μαραντόνα και οι άλλοι

Μικρές και μεγάλες ιστορίες που ενώνουν τον θρύλο με την πραγματικότητα, ντοκιμαντέρ που βλέπουν πέρα από τις γραμμές του γηπέδου, ποδοσφαιριστές-ηθοποιοί και η αθέατη σχέση του αθλήματος με την πολιτική. Η ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου μέσα από ένα κινηματογραφικό πρίσμα. 

Από τον Τάσο Μελεμενίδη

Με νωπές ακόμη τις μνήμες από τα θαύματα που έγιναν το 1970, οι Μεξικανοί ξαναπήραν το χρίσμα που είχε δοθεί αρχικά στην Κολομβία, όταν η τελευταία, παραδομένη στις εγχώριες συμμορίες, κατάλαβε πως δεν μπορούσε τελικά να διοργανώσει ένα τόσο μεγάλο γεγονός. Παρά τον μεγάλο σεισμό που συνέβη στη χώρα λίγους μήνες πριν το καλοκαίρι του 1986, τα γήπεδα δεν έπαθαν τίποτα και ο κόσμος ήταν και πάλι εκεί. Και παρά το ότι ως σήμερα το Μουντιάλ του 1970 παραμένει ως η διοργάνωση-ορόσημο, το θέαμα ήταν σχεδόν εφάμιλλό της. Το ότι στο Μεξικό του υψομέτρου, της ζέστης και των αγώνων στις μεσημεριανές ώρες, έγιναν δύο εξαιρετικά από πλευράς θεάματος Μουντιάλ, καταγράφεται αναμφίβολα ως ένα από τα πιο παράξενα γεγονότα του θεσμού.

Οι απευθείας αναφορές ταινιών στη διοργάνωση δεν είναι πάρα πολλές, πέρα από την επίσημη ταινία της FIFA που πάντως ήταν από τις πιο δημοφιλείς που έβγαλε ποτέ, με τον τίτλο «Hero» και με ολόκληρο Μάικλ Κέιν στην αφήγηση. Η μοναδική ουσιαστικά που χρησιμοποιεί το Μουντιάλ αυτό ως background είναι το βρετανικό «Shooting for Socrates» του 2014, που μας μεταφέρει στο Μπέλφαστ λίγο πριν το τέλος του 1985, όταν και η εθνική της Β. Ιρλανδίας εξασφαλίζει την πρόκριση για το Μεξικό και κληρώνεται σε όμιλο όπου βρίσκεται η Βραζιλία. Το φιλμ του Τζέιμς Έρσκιν (του «One Night in Turin» με το οποίο θα ασχοληθούμε στο επόμενο κείμενο) βλέπει τον κόσμο της εποχής από τα μάτια ενός εννιάχρονου που δυσκολεύεται να καταλάβει την πολιτική κατάσταση στη περιοχή του, αλλά αντιθέτως θεωρεί ως το μεγαλύτερο γεγονός της ζωής του αυτό της συμμετοχής της εθνικής ομάδας του στο Μεξικό. Περιμένοντας να περάσει ο καιρός για το μεγάλο (κατ’ αυτόν) ματς με τη Βραζιλία, βλέπουμε και ιστορίες από τα ενδότερα της προετοιμασίας της ομάδας καθώς και τις προσπάθειες του τότε προπονητή Μπίλι Μπίνγκαμ (γνωστού και στη χώρα μας από το πέρασμά του στον πάγκο της Ελλάδας στις αρχές της δεκαετίας του 70, αλλά και από αυτόν του ΠΑΟΚ το 1977) να φτιάξει ένα αξιοπρεπές σύνολο αποτελούμενο από παίκτες που δεν μοιάζουν και τόσο επαγγελματίες. 

Αντίθετα με την απευθείας αναφορά, η έμμεση πάνω στην διοργάνωση είναι πολύ ευκολότερη, γιατί αυτή ήταν μια από τις λίγες φορές που η κατάκτηση του τροπαίου συνδέθηκε με ένα μόνο όνομα. Το Μουντιάλ του Μεξικού συνδέεται συνειρμικά με τον Ντιέγκο Μαραντόνα, ο οποίος πήρε πάνω του όλη την ομάδα της Αργεντινής και την οδήγησε ως την κορυφή, χωρίς παρασκηνιακούς ψίθυρους αυτή τη φορά. Παράλληλα, μέσα σε διάστημα 5 λεπτών του προημιτελικού με την Αγγλία,  πρωταγωνίστησε στις 2 μεγάλες φάσεις του Μουντιάλ, όταν σκόραρε πρώτα με το χέρι (σε μια φάση που αποτέλεσε την έμπνευση για μια φιλμική ρεβάνς στο μνημειώδες «Mike Bassett: England Manager») και λίγο αργότερα περνώντας όλη την αγγλική άμυνα.

Για τον Μαραντόνα έχουν γραφτεί χιλιάδες κείμενα και ιστορίες και αυτός που προσπάθησε να μαζέψει τα περισσότερα για να τα παρουσιάσει ως μια ολοκληρωμένη βιογραφία (χωρίς να τα καταφέρει πάντως και τόσο καλά) ήταν ο Εμίρ Κουστουρίτσα στο «Maradona by Kusturica» του 2008. Εκεί οι δυο τους δε μιλούν αποκλειστικά για ποδόσφαιρο, αλλά και για τις περιπέτειες με τα ναρκωτικά, τη γνωριμία με τον Κάστρο και τον Τσάβεζ και τον αντικομφορμισμό του Αργεντινού που του έχει δώσει την εικόνα ως σήμερα ενός σύγχρονου επαναστάτη, ακριβώς απέναντι από την παραγοντική πορεία του Πελέ – οι δύο παίκτες που συνθέτουν ακόμη το πιο δημοφιλές ποδοσφαιρικό δίλημμα στον κόσμο. 

Στα αγωνιστικά, η Αργεντινή περνώντας την Αγγλία, βρήκε στους ημιτελικούς το εξαιρετικό Βέλγιο (που κέρδισε σε ένα αξέχαστο ματς την Σ. Ένωση με 4-3), την πρωταθλήτρια Ευρώπης Γαλλία, που απέκλεισε την Βραζιλία στα πέναλτι, και την Δ. Γερμανία που μετά τον χαμένο τελικό του 1982, φαινόταν έτοιμη να πάρει το τρόπαιο. Αργεντινή και Δ. Γερμανία πέρασαν εύκολα (με ένα ακόμη σώου του Μαραντόνα στο ματς με το Βέλγιο), προσφέροντας ίσως τον τελευταίο πραγματικά μεγάλο τελικό, πριν την ολική κυριαρχία των σκληρών αμυνών και του ψυχρού επαγγελματισμού, που έκαναν τους τελικούς αρκετά πιο ανιαρούς. Πάντως αν και οι Γερμανοί βρήκαν τρόπο να εξουδετερώσουν τον Μαραντόνα σε όλο σχεδόν το ματς, στη δύσκολη στιγμή αυτός έβγαλε την πάσα που έκρινε το ματς. 

Διαβάστε ακόμη:
Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #13: Ισπανία 1982, το άθλημα που χωρίζει και ενώνει

Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #12: Αργεντινή 1978, οι εξαφανισμένοι
Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #11: Δ.Γερμανία 1974, εθνικός διχασμός
Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #10: Μεξικό 1970, διακοπές διαρκείας
Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #9: Αγγλία 1966, παιδιά και ηγέτες​
Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #8: Χιλή 1962, η χαρά του κόσμου​

Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #7: Σουηδία 1958, η απόλυτη θεωρία συνωμοσίας
Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #6: Ελβετία 1954, το θαύμα της Βέρνης 
Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #5: Βραζιλία 1950, το έγκλημα του Μπαρμπόζα​
Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #4: Παταγονία 1942, το Μουντιάλ που δεν έγινε ποτέ. Ή μήπως έγινε; 

Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #3: Γαλλία 1938, το χαμένο φιλμ και η ντροπή της FIFA
Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #2: Ιταλία 1934, η ομάδα-θαύμα που αγάπησαν οι διανοούμενοι​
Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #1: Ουρουγουάη 1930, ταξίδι στο Νέο Κόσμο