Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #18: Ν. Κορέα/Ιαπωνία 2002, ο τελικός των φτωχών - αφιερωματα , θεματα || cinemagazine.gr
11:00
14/12

Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #18: Ν. Κορέα/Ιαπωνία 2002, ο τελικός των φτωχών

Μικρές και μεγάλες ιστορίες που ενώνουν τον θρύλο με την πραγματικότητα, ντοκιμαντέρ που βλέπουν πέρα από τις γραμμές του γηπέδου, ποδοσφαιριστές-ηθοποιοί και η αθέατη σχέση του αθλήματος με την πολιτική. Η ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου μέσα από ένα κινηματογραφικό πρίσμα. 

Από τον Τάσο Μελεμενίδη

Η FIFA αποφάσισε, για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού, να διεξαχθεί Μουντιάλ σε δύο γειτονικές χώρες, μια φόρμουλα που την ξεκίνησε πετυχημένα το 2000 η UEFA. Η Ν. Κορέα και η Ιαπωνία όμως αποδείχθηκαν όχι ιδιαίτερα συνεργάσιμες, η οργανωτικές επιτροπές είχαν πολλά προβλήματα με αποτέλεσμα η παγκόσμια ομοσπονδία να αποφασίσει να παγώσει την ιδέα. Η Ευρώπη έπρεπε να ανταπεξέλθει στις περίεργες ώρες αγώνων, που ήταν όλες πρωινές, κάτι που έγινε τελικά συνήθεια μετά από λίγες ημέρες. Όλα αυτά όμως έμειναν ελάχιστα στη μνήμη, σε σχέση με το γεγονός αυτού του Μουντιάλ που ήταν η σκανδαλώδης, για τη σύγχρονη ποδοσφαιρική εποχή, διαιτητική στήριξη της Ν. Κορέας που είχε μεν ένα αξιόπιστο σύνολο, αλλά δεν θα έφτανε ποτέ στα ημιτελικά χωρίς συγκεκριμένες αποφάσεις. 

Τα ματς της Ν. Κορέας με την Ιταλία (στους 16) και την Ισπανία (στους 8) εξόργισαν τον ποδοσφαιρικό πλανήτη. Η FIFA επέλεξε διαιτητές με αμφιλεγόμενο παρασκηνιακό παρελθόν κάτι που, όπως φάνηκε αργότερα, δεν ήταν τυχαίο. Η στήριξη τελικά σταμάτησε στους ημιτελικούς, όπου η προοπτική ενός τελικού Βραζιλίας-Γερμανίας μάλλον αποδείχθηκε ισχυρότερη για τους ιθύνοντες της ομοσπονδίας. Και όντως, οι δύο πιο πετυχημένες ως τότε χώρες στην ιστορία του θεσμού, βρέθηκαν παραδόξως για πρώτη φορά αντίπαλες. Ο τελικός της Γιοκοχάμα πάντως είχε φαβορί πριν αρχίσει, καθώς η Γερμανία δεν είχε τη δύναμη του πρόσφατου παρελθόντος και έφτασε ως εκεί χάρη κυρίως στις ικανότητες του τερματοφύλακά της, Όλιβερ Καν, και σε αυτόν θα στηριζόταν και κατά τη διάρκεια του αγώνα. Ο Καν τελικά λύγισε στο 66’, όταν ο Ρονάλντο άνοιξε το σκορ και με ένα ακόμη γκολ στο 78’ έδωσε το πέμπτο τρόπαιο στην Βραζιλία.


Η αίσθηση όμως που δημιούργησε η αναμέτρηση Βραζιλίας-Γερμανίας σε τελικό παγκοσμίου κυπέλλου, αλλά και ο μύθος του ίδιου του τελικού, ενέπνευσε τον Ισπανό Τζεράρντο Ολιβάρες για να γράψει και να σκηνοθετήσει το «La Gran Final» το 2006. Το φιλμ χωρίζεται σε τρεις ξεχωριστές ιστορίες με κοινό στοιχείο το συγκεκριμένο ματς και περιγράφει τις προσπάθειες που καταβάλλονται από ανθρώπους για να δουν τον τελικό από την τηλεόραση, σε τρεις τοποθεσίες όπου κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο. Μια έρημος στον Νίγηρα, ένα δάσος στον Αμαζόνιο και ένα αχανές βουνό της Μογγολίας είναι τα πεδία όπου αναλύονται η εφευρετικότητα και η θέληση των ανθρώπων να αψηφήσουν δυσκολίες αλλά και μεταξύ τους διαφορές για χάρη ενός ποδοσφαιρικού αγώνα. Πιθανότατα ωραιοποιημένο, βάζοντας στην άκρη περαιτέρω δυσκολίες που θα μπορούσαν να κάνουν απίθανη τη σεναριακή ιδέα, το «Gran Final» είναι αρκετά διασκεδαστικό αλλά και ενδεικτικό για το πόσο μεγάλο γεγονός (ξεπερνώντας τον προσδιορισμό ποδοσφαιρικό) είναι πλέον ένας τελικός παγκοσμίου κυπέλλου.

Ακόμη πιο διασκεδαστική όμως, και ακριβώς αντίθετη στους σκοπούς της, είναι η ιστορία της επόμενης ταινίας, ένα άκρως χιουμοριστικό project για τον Ολλανδό εμπνευστή της, Γιόχαν Κράμερ. Ο Κράμερ δε μπορούσε να ξεπεράσει την πίκρα που του έδωσε η εθνική ομάδα της χώρας του, η οποία δε θα βρίσκονταν στα γήπεδα της Ν. Κορέας και της Ιαπωνίας καθώς αποκλείστηκε στα προκριματικά. Έψαξε λοιπόν έναν τρόπο να έρθει αντιμέτωπος με τη διοργάνωση και επικοινώνησε με τις ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες των δύο χωρών που βρίσκονταν τότε τελευταίες στην γενική κατάταξη της FIFA, με σκοπό να διοργανώσει έναν διαφορετικό τελικό, που θα διεξαγόταν την ίδια ημέρα με τον τελικό του παγκοσμίου κυπέλλου. Το Μπουτάν και η Μονσεράτ δέχτηκαν μετά χαράς αυτή την πρόκληση και Κράμερ φίλμαρε όλη την προετοιμασία, τις δυσκολίες των δύο χωρών αλλά και την ημέρα του αγώνα που έγινε τελικά στο Μπουτάν και προσέλκυσε το ενδιαφέρον πολλών ντόπιων. Περίπου 25 χιλιάδες φίλαθλοι είδαν και απήλαυσαν έναν αγώνα που ονομάστηκε «The Other Final» και έδωσε τον τίτλο στο φιλμ του Κράμερ, που όπως και το «Phörpa» του 1999 (επίσης από το Μπουτάν) αφήνει πίσω έναν ρομαντισμό γύρω από το άθλημα. Μακριά από τα φώτα των μεγάλων διοργανώσεων, που όλοι πλέον κατηγορούν για την εμπορευματοποίησή τους, μπορεί να στηθεί εύκολα μια απλή γιορτή.  

Διαβάστε ακόμη: 
Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #17: Γαλλία 1998, ένα απλό παιχνίδι
Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #16: ΗΠΑ 1994, η μοίρα των Εσκομπάρ
Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #15: Ιταλία 1990, βρετανική επανάσταση​
Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #14: Μεξικό 1986, ο Μαραντόνα και οι άλλοι

Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #13: Ισπανία 1982, το άθλημα που χωρίζει και ενώνει
Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #12: Αργεντινή 1978, οι εξαφανισμένοι​
Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #11: Δ.Γερμανία 1974, εθνικός διχασμός

Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #10: Μεξικό 1970, διακοπές διαρκείας
Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #9: Αγγλία 1966, παιδιά και ηγέτες​
Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #8: Χιλή 1962, η χαρά του κόσμου​

Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #7: Σουηδία 1958, η απόλυτη θεωρία συνωμοσίας
Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #6: Ελβετία 1954, το θαύμα της Βέρνης 
Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #5: Βραζιλία 1950, το έγκλημα του Μπαρμπόζα​
Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #4: Παταγονία 1942, το Μουντιάλ που δεν έγινε ποτέ. Ή μήπως έγινε; 

Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #3: Γαλλία 1938, το χαμένο φιλμ και η ντροπή της FIFA
Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #2: Ιταλία 1934, η ομάδα-θαύμα που αγάπησαν οι διανοούμενοι​
Μουντιάλ στο ΣΙΝΕΜΑ #1: Ουρουγουάη 1930, ταξίδι στο Νέο Κόσμο