Κάννες 2016: Η καρδιά δίνει τους δικούς της αγώνες στο «Loving» του Τζεφ Νίκολς - νεα , ειδησεις || cinemagazine.gr
19:12
17/5

Κάννες 2016: Η καρδιά δίνει τους δικούς της αγώνες στο «Loving» του Τζεφ Νίκολς

Η δεύτερη ταινία του μέσα στο 2016 αποδεικνύεται καταφανώς καλύτερη από το «Midnight Special», ενώ θέτει τον Νίκολς για πρώτη φορά στα (οσκαρικά) χωράφια ενός δράματος εποχής, μέσα από την αναβίωση της κομβικής για τον αγώνα κατά των φυλετικών διακρίσεων υπόθεσης των Λόβινγκ εναντίον της Πολιτείας της Βιρτζίνια.

Αποστολή στις Κάννες: Νεκτάριος Σάκκας

Συμπεριλαμβάνομένης της χαμένης ευκαιρίας που λέγεται «Midnight Special», ο Τζεφ Νίκολς έχει να επιδείξει μία εκλεκτή, παρότι σύντομη, φιλμογραφία. Συγκρατημένο, χαμηλότονο ύφος που συνήθως αφήνει κάτω από την επιφάνεια την ένταση να βράζει σαν καζάνι με καπάκι κλειστό, καθώς και μια ροπή στον πειραματισμό με διαφορετικά είδη στη λογική ενός αφηγηματικού σινεμά (χαρακτηριστική περίπτωση το «Take Shelter»), αποτελούν γνωρίσματα της δουλειάς του.

Όμως ο ανεξάρτητος Αμερικανός σκηνοθέτης διακρίνεται επίσης για την ικανότητα να εκμαιεύει κορυφαίες ερμηνείες. Το έκανε με τον Μάικλ Σάνον κατ' εξακολούθηση, με την Τσαστέιν στο «Take Shelter» και με τον Μακόναχι στο «Mud». Και στο «Loving», διατρανώνει την ιδιότητα ενός υποδειγματικού σκηνοθέτη ηθοποιών, κυρίως μέσα από την παρουσία των Τζόελ Έτζερτον και Ρουθ Νέγκα.

Ως αναβίωση αληθινής ιστορίας με τεράστια σημασία στη μεταπολεμική πορεία των διεκδικήσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το «Loving» είναι προσανατολισμένο στη λογική ενός τυπικού ιστορικού δράματος που αφήνει λίγα περιθώρια για αφηγηματικούς ελιγμούς. Η καθοριστική για τον αγώνα κατά των φυλετικών διακρίσεων στις ΗΠΑ, υπόθεση των Ρίτσαρντ και Μίλντρεντ Λόβινγκ εναντίον της Βιρτζίνια, ενός λευκού και μίας μαύρης που το 1958 απειλήθηκαν με φυλακή από την Πολιτεία απλώς επειδή παντρεύτηκαν, αναγκαζόμενοι να καταφύγουν για χρόνια στην Ουάσιγκτον, είναι ασφαλώς ένας άξονας πέρα από τον οποίο το φιλμ του πάντα ανήσυχου Νίκολς ελάχιστα μπορεί να διαφοροποιηθεί.

Ως κατασκευή, ωστόσο, το «Loving» στηρίζεται κατά βάση στους δύο κεντρικούς χαρακτήρες, με το ευτύχημα να είναι πως βρίσκεται ένας σκηνοθέτης σαν τον Νίκολς εκεί ώστε να σμιλέψει μοναδικές ερμηνείες από τους Έτζερτον και Νέγκα. Εκείνος ως Ρίτσαρντ, επιβάλλεται σε κάθε πλάνο με απαράμιλλη συστολή και εκφραστική εγκράτεια. Εκείνη, στο ρόλο της Μίλντρεντ, φαντάζει σύμβολο μιας ήρεμης επανάστασης, αναδύοντας μέσα από την πραότητα μια δυναμική αμιγώς ριζοσπαστική.

Αμφότερους, ο Νίκολς μοιάζει να τους έχει μπολιάσει με όλα εκείνα τα υπογείως τοποθετημένα εκρηκτικά στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις ταινίες του, ακόμη και αυτά που εδώ δεν έχει χώρο να διασπείρει διαφορετικά, αφού η πλοκή περνά από τις προκαθορισμένες στάσεις του γάμου, της δίωξης και της καταδίκης, πριν οδηγηθεί στην εξορία και εν τέλει στη λύση που δεν είναι άλλη φυσικά από το σήκωμα του αναστήματος απέναντι στο σύστημα και το βραχνά των παγιωμένων κοινωνικών στερεοτύπων. Ετσι, εστιάζει σε δύο καθημερινούς ανθρώπους που η συγκυρία τους έφερε να σηκώσουν στις πλάτες τους το βαρύ φορτίο του πρωτοπόρου. 

Κοινώς, όλα τα λεφτά στο «Loving» είναι οι ερμηνείες, που όμως δε αποδεικνύονται απλώς εντυπωσιακή βιτρίνα σε ένα κενό κατάστημα, αλλά η καρδιά και ο εγκέφαλος του φιλμικού αυτού οργανισμού. Η παρουσία των Έτζερτον και Ρουθ πρωτίστως (που θα παίξουν δυνατά για βραβεία ερμηνείας από την Κρουαζέτ μέχρι τα Όσκαρ), η διαρκής όσμωση που χαρακτηρίζει τη χημεία των ηρώων που υποδύονται, και βέβαια η διακριτική αλλά σαφής αντιπαραβολή τους με το οπισθοδρομικό περιβάλλον που κλήθηκαν να αντιπαλέψουν στο όνομα της αγάπης και της ισότητας, είναι τα στοιχεία που κάνουν το φιλμ του Νίκολς να ξεχωρίζει, σε πείσμα της συμβατικότητας που χαρακτηρίζει τη φόρμα του.

Διαβάστε ακόμη:
Kάννες 2016: Η «Julieta» του Πέδρο Αλμοδόβαρ είναι άλλη μια γυναίκα στα πρόθυρα νευρικής κρίσης

Κάννες 2016: Ο Τζάρμους μεγαλουργεί ξανά, γιορτάζοντας την ποίηση που φωλιάζει στην τετριμμένη καθημερινότητα
Κάννες 2016: Το «Café Society» είναι ένας γνώριμος αλλά αξιαγάπητος Γούντι Άλεν
Κάννες 2016: Mήπως το αξιολάτρευτο «Toni Erdmann» πρέπει να χαρίσει στη Γερμανία τον φετινό Χρυσό Φοίνικα;
Κάννες 2016: Το «BFG» είναι ένας Σπίλμπεργκ που θα μπορούσε να είναι Ζεμέκις ή Κολόμπους
Κάννες 2016: Ο Παρκ Τσαν-Γουκ καθηλώνει και πάλι με το σαγηνευτικό ερωτικό θρίλερ «The Handmaiden»

Το «The Nice Guys» προσφέρει κωμική παραφροσύνη, εκρηκτική βία και απενοχοποιημένη ψυχαγωγία για όσους δεν ντρέπονται να τα ζητήσουν!
Κάννες 2016: «Η Τελευταία Παραλία», το τελευταίο αθώο σύνορο της Ευρώπης

Κάννες 2016: Ο Πάμπλο Λαραΐν συστήνει στις Κάννες έναν εξαιρετικό «Neruda»
Κάννες 2016: Το «Sieranevada» είναι ένα σχεδόν τρίωρο τεστ αντοχής που κρύβει άφθονες ανταμοιβές
Κάννες 2016: Είδαμε το «Money Monster» της Τζόντι Φόστερ