Κάννες 2016: Ξενυχτώντας με το «Gimme Danger», τον Τζιμ Τζάρμους, τον Ίγκι Ποπ και την αυθάδικη μουσική επανάσταση των Stooges - νεα , ειδησεις || cinemagazine.gr
14:35
20/5

Κάννες 2016: Ξενυχτώντας με το «Gimme Danger», τον Τζιμ Τζάρμους, τον Ίγκι Ποπ και την αυθάδικη μουσική επανάσταση των Stooges

Αίμα, δάκρυα και ιδρώτας πλημμύρισαν την χθεσινοβραδινή παγκόσμια πρεμιέρα του ντοκιμαντέρ που ετοίμασε ο Τζιμ Τζάρμους για ένα από τα σεισμικού αντίκτυπου ροκ συγκροτήματα που άλλαξαν τη ζωή όχι σε πολυάριθμους καλλιτέχνες που ακολούθησαν, αλλά και σε αμέτρητους ακροατές από εμάς, που είχαμε την τύχη να σκοντάψουμε επάνω του.

Αποστολή στις Κάννες: Λουκάς Κατσίκας

 

Η ιστορία των Stooges και του φλογερού τραγουδιστή και μπροστάρη τους, η εποχή που η ροκ μουσική ετοιμαζόταν να πραγματοποιήσει την χωρίς εισιτήριο επιστροφής βόλτα της στην άγρια πλευρά, η άνοδος, πτώση και επάνοδος ενός συγκροτήματος βαθιά καθηλωμένου στις έννοιες του sex, drugs and rock'n'roll και ο πειρασμός του να γυρίζεις ένα μουσικό biopic, χωρίς να σέβεσαι απαραιτήτως τους θεμελιώδεις κανόνες του. 

Όλα αυτά βάλθηκε να φέρει εις πέρας ο Τζιμ Τζάρμους στο ντοκιμαντέρ του, ανεβάζοντας αισθητά την ένταση του volume και προσδίδοντας μια πρόσκαιρη μαξιμαλιστική αντίληψη στο σινεμά του, λίγες μόνο μέρες αφότου tο χαμηλόφωνο, σχεδόν ανεπαίσθητο «Paterson» διαγωνιζόταν για τον Χρυσό Φοίνικα, κλείνοντας μέσα του τις γνώριμες και αγαπητές ιδιοσυγκρασίες μιας αυθεντικά προσωπικής ταινίας από τον ασπρομάλλη σκηνοθέτη.

Με το «Gimme Danger» δεν θα μπορούσε, παρ' όλα αυτά, να συμβεί αλλιώς, δεδομένου ότι ο σκηνοθέτης καταπιάνεται με ένα από τα πιο εκρηκτικά και επιδραστικά συγκροτήματα της μουσικής, τους Stooges και τη σιδερένια γέφυρα που έχτισαν προκειμένου να γίνει το πέρασμα από το garage και το ροκαμπίλι κατευθείαν στο πανκ, στα τέλη της δεκαετίας του '60. 

Μια παλλόμενη από ενέργεια κατάθεση για το πώς η αυτοκαταστροφική διάσταση της ροκ μουσικής είναι άρρηκτα δεμένη με τη δυνατότητα της αναγέννησης και του μεγαλείου και για το πώς μια παρέα από φτωχόπαιδα, χωρίς κανένα ορατό μέλλον, μπόρεσε να εξασφαλίσει για τον εαυτό της μια θέση στην αιωνιότητα

Πλαισιώνοντας την περιπετειώδη ιστορία της μπάντας με ένα εξαιρετικό αρχειακό υλικό και εκτενείς σκηνές από τις εκρηκτικές συναυλίες τους, με εύστοχες πολιτιστικές αναφορές, με συνεντεύξεις όλων σχεδόν των μελών της μπάντας (που, στο σύνολό τους, έχουν εγκαταλείψει πλέον τη ζωή) και με βασικό ξεναγό του έναν απίθανο Ίγκι Ποπ, και τις αφοπλιστικές εξομολογήσεις του απέναντι στην κάμερα, ο Τζάρμους υποχωρεί ευγενικά μπροστά στην σαρωτική οπτικοακουστική επέλαση των Stooges.

Το αποτέλεσμα δεν είναι μόνο το συναρπαστικό ντοκιμαντέρ που περιμένει κανείς να δει, για ένα θρυλικό γκρουπ και μια ακόμη πιο μυθική περίοδο για το σύνολο της ποπ κουλτούρας, αλλά μια παλλόμενη από ενέργεια κατάθεση για το πώς η αυτοκαταστροφική διάσταση της ροκ μουσικής είναι άρρηκτα δεμένη με τη δυνατότητα της αναγέννησης, της μεταμόρφωσης και του μεγαλείου και για το πώς, μόνο στην Αμερική, μια παρέα από φτωχόπαιδα χωρίς κανένα ορατό μέλλον μπόρεσε να εξασφαλίσει για τον εαυτό της μια θέση στην αιωνιότητα.

Μπορεί η ταινία να είναι πλούσια σε περιεχόμενο και ταυτόχρονα εγκρατής σε συναισθηματικές υπογραμμίσεις, προσωπικά όμως δεν κατάφερα να εμποδίσω τα δάκρυά μου όταν, στη χθεσινοβραδινή. μεταμεσονύκτια επίσημη πρεμιέρα της, μια κατάμεστη αίθουσα 2500 ατόμων επευφημούσε όρθια και με ενθουσιώδεις ιαχές έναν βουρκωμένο Ίγκι Ποπ, την ώρα που στα ηχεία έπαιζε εκκωφαντικά, και ίσως πιο συγκλονιστικά απ' ότι το έχω ακούσει ποτέ, το «1969». That's entertainment!

Διαβάστε ακόμη:
Κάννες 2016: Η ειρωνεία να στηλιτεύεις την αυταρέσκεια με μια αυτάρεσκη ταινία. Είδαμε το «The Neon Demon»

Μήπως το «It's Only the End of the World» είναι η χειρότερη ταινία του φετινού διαγωνιστικού προγράμματος των Καννών;
Κάννες 2016: Αξιοπρεπές αλλά απρόσμενα περιορισμένου εύρους το νέο φιλμ των Νταρντέν
Κάννες 2016: Το ψυχολογικό δράμα και η ταινία τρόμου γίνονται άβολοι συγκάτοικοι στο «Personal Shopper» του Ολιβιέ Ασαγίας
Κάννες 2016: Γυναίκες σε έναν κόσμο ανδρικής βίας

Kάννες 2016: Η «Julieta» του Πέδρο Αλμοδόβαρ είναι άλλη μια γυναίκα στα πρόθυρα νευρικής κρίσης
Κάννες 2016: Ο Τζάρμους μεγαλουργεί ξανά, γιορτάζοντας την ποίηση που φωλιάζει στην τετριμμένη καθημερινότητα
Κάννες 2016: Το «Café Society» είναι ένας γνώριμος αλλά αξιαγάπητος Γούντι Άλεν
Κάννες 2016: Mήπως το αξιολάτρευτο «Toni Erdmann» πρέπει να χαρίσει στη Γερμανία τον φετινό Χρυσό Φοίνικα;
Κάννες 2016: Το «BFG» είναι ένας Σπίλμπεργκ που θα μπορούσε να είναι Ζεμέκις ή Κολόμπους
Κάννες 2016: Ο Παρκ Τσαν-Γουκ καθηλώνει και πάλι με το σαγηνευτικό ερωτικό θρίλερ «The Handmaiden»
Κάννες 2016: Η καρδιά δίνει τους δικούς της αγώνες στο «Loving» του Τζεφ Νίκολς

Το «The Nice Guys» προσφέρει κωμική παραφροσύνη, εκρηκτική βία και απενοχοποιημένη ψυχαγωγία για όσους δεν ντρέπονται να τα ζητήσουν!
Κάννες 2016: «Η Τελευταία Παραλία», το τελευταίο αθώο σύνορο της Ευρώπης

Κάννες 2016: Ο Πάμπλο Λαραΐν συστήνει στις Κάννες έναν εξαιρετικό «Neruda»
Κάννες 2016: Το «Sieranevada» είναι ένα σχεδόν τρίωρο τεστ αντοχής που κρύβει άφθονες ανταμοιβές
Κάννες 2016: Είδαμε το «Money Monster» της Τζόντι Φόστερ