15:31
22/5

Κάννες 2016: Ο ανατρεπτικά υπέροχος «Εμποράκος» του Φαραντί φλερτάρει τον Φοίνικα

Στο «The Salesman», ο Ιρανός δημιουργός των σπουδαίων «Ένας Χωρισμός» και «Το Παρελθόν» διασκευάζει ανατρεπτικά τον «Θάνατο του Εμποράκου» του Άρθουρ Μίλερ, εντάσσοντας το θεατρικό στοιχείο απολύτως οργανικά σε ένα φαινομενικά μόνο θεατρίζον σύμπαν πληγωμένης περηφάνειας και εκδίκησης. Γιατί ομολογουμένως, η μετάβαση που στήνει ο Ασγκάρ Φαραντί από το περίφημο έργο του κορυφαίου Αμερικανού θεατρικού συγγραφέα στον οικογενειακό μικρόκοσμο της σημερινής Τεχεράνης, διακρίνεται για την περίτεχνη, χειρουργική της μεθοδικότητα και την αυθεντική κινηματογραφική της υπόσταση, η οποία όσο υποδόρια και αχνή μπορεί να φαντάζει αρχικά, τόσο ευφυής αποδεικνύεται στην ολοκλήρωσή της.

Ο «Εμποράκος» τρυπώνει στο «The Salesman» ως το θεατρικό στο οποίο πρωταγωνιστούν ο Εμάντ (Σαχάμπ Χοσεϊνί) και η γυναίκα του Ρανά (Ταρανέχ Αλιντουστί), μέλη ενός ερασιτεχνικού θιάσου, με την ταινία να ανοίγει μέσα σε μια όμορφη παράθεση πλάνων από τα σκηνικά και τις πρόβες. Μακριά από το σανίδι, εκείνος είναι δάσκαλος, εκείνη ασχολείται με τα του σπιτιού, όμως η ηρεμία τους ανατρέπεται όταν η πολυκατοικία τους προκύπτει ετοιμόρροπη, αναγκάζοντάς τους να φύγουν κακήν κακώς από το μοντέρνο τους διαμέρισμα.

Από την οδυνηρή διάψευση του αμερικανικού ονείρου που πραγματεύεται ο Μίλερ, ο Φαραντί αποστάζει ένα οικογενειακό δράμα που εναλλάσσεται από το διαρρηγμένο αστικό σκηνικό και την αποκατάσταση του περί δικαίου αισθήματος στον επί σκηνής αντικατοπτρισμό τους, μιλώντας για τη δίκοπη λεπίδα της εκδίκησης και τις παρωπίδες μιας αγιάτρευτα πληγωμένης περηφάνειας.

Στο νέο που μετακομίζουν ωστόσο, ένα βράδυ καθώς περιμένει τον άντρα της να γυρίσει, η Ρανά δέχεται επίθεση από έναν άγνωστο που μάλλον την πέρασε για την προηγούμενη – φερόμενη ως ελευθέρων ηθών - ένοικο. Από το σημείο εκείνο, στον πνιγμένο από το άδικο Εμάντ γίνεται έμμονη ιδέα να βρει το δράστη.

Ανάμεσα στις πρόβες για την παράσταση, τα μαθήματα στο σχολείο, την ένταση που έχει φέρει στη σχέση του ζευγαριού το σοκαριστικό περιστατικό και τις διαφωνίες για το αν θα πρέπει να ξεχάσουν ό,τι συνέβη ή να το φτάσουν μέχρι τέλους, ο Εμάντ και η Ρανά εξελίσσονται ως χαρακτήρες σε δύο επίπεδα, μέσα σε έναν ευρηματικότατο παραλληλισμό μεταξύ της καθημερινότητας και των ρόλων που υποδύονται επί σκηνής. Το αρχικό εύρημα της επικείμενης κατάρρευσης του παλιού τους σπιτιού λόγω έργων στο διπλανό οικόπεδο, παρότι τονίζεται σκηνοθετικά μέσα από τη χρήση του μονοπλάνου, δεν είναι για τον Φαραντί κάτι περισσότερο από μια συμβολικού τύπου αφορμή που εντάσσει πονηρά το ζευγάρι σε ένα μονοπάτι χωρίς επιστροφή, η τραγικότητα του οποίου αρχίζει να διαφαίνεται ξεκάθαρα ενώ πια έχουμε μπει αρκετά βαθιά στο δεύτερο μισό της ταινίας.

Από την οδυνηρή διάψευση του αμερικανικού ονείρου που πραγματεύεται ο Μίλερ στον «Εμποράκο», ο Φαραντί αποστάζει ένα οικογενειακό δράμα που εναλλάσσεται από το διαρρηγμένο αστικό σκηνικό και την αποκατάσταση του περί δικαίου αισθήματος στον επί σκηνής αντικατοπτρισμό τους, μιλώντας για τη δίκοπη λεπίδα της εκδίκησης και τις παρωπίδες μιας αγιάτρευτα πληγωμένης περηφάνειας. Μόνο που το θύμα – που ποτέ δεν είναι μόνο ένα - αποδεικνύεται τελικά άλλο από τον «προφανή» κύριο Γουίλι Λόμαν. Και αυτό είναι ακόμα ένα πειστήριο του πόσο οργανικά προσάρμοσε ο Ιρανός δεξιοτέχνης τον κόσμο του Μίλερ στο δικό του πόνημα, κάνοντάς το να απέχει μίλια από τη λογική μιας φοβικά τυπικής διασκευής που κοιτάζει πώς θα υποκλιθεί μπροστά στο μέγεθος ενός κλασσικού έργου.

Διαβάστε ακόμη:
Κάννες 2016: Ο Σον Πεν εισπράττει τις χειρότερες κριτικές των φετινών Καννών. Και είναι πραγματικά ανελέητες!
Κάννες 2016: Το «American Honey» της Άντρεα Αρνολντ είναι μια αλήτικη και φαντασμαγορική ταινία δρόμου
Κάννες 2016: Το ρουμάνικο Νέο Κύμα κάνει το 2 στα 2 με το «Graduation» του Μουνγκίου
Κάννες 2016: Ξενυχτώντας με το «Gimme Danger», τον Τζιμ Τζάρμους, τον Ίγκι Ποπ και την αυθάδικη μουσική επανάσταση των Stooges
Κάννες 2016: Η ειρωνεία να στηλιτεύεις την αυταρέσκεια με μια αυτάρεσκη ταινία. Είδαμε το «The Neon Demon»
Μήπως το «It's Only the End of the World» είναι η χειρότερη ταινία του φετινού διαγωνιστικού προγράμματος των Καννών;
Κάννες 2016: Αξιοπρεπές αλλά απρόσμενα περιορισμένου εύρους το νέο φιλμ των Νταρντέν
Κάννες 2016: Το ψυχολογικό δράμα και η ταινία τρόμου γίνονται άβολοι συγκάτοικοι στο «Personal Shopper» του Ολιβιέ Ασαγίας
Κάννες 2016: Γυναίκες σε έναν κόσμο ανδρικής βίας
Kάννες 2016: Η «Julieta» του Πέδρο Αλμοδόβαρ είναι άλλη μια γυναίκα στα πρόθυρα νευρικής κρίσης
Κάννες 2016: Ο Τζάρμους μεγαλουργεί ξανά, γιορτάζοντας την ποίηση που φωλιάζει στην τετριμμένη καθημερινότητα
Κάννες 2016: Το «Café Society» είναι ένας γνώριμος αλλά αξιαγάπητος Γούντι Άλεν
Κάννες 2016: Mήπως το αξιολάτρευτο «Toni Erdmann» πρέπει να χαρίσει στη Γερμανία τον φετινό Χρυσό Φοίνικα;
Κάννες 2016: Το «BFG» είναι ένας Σπίλμπεργκ που θα μπορούσε να είναι Ζεμέκις ή Κολόμπους
Κάννες 2016: Ο Παρκ Τσαν-Γουκ καθηλώνει και πάλι με το σαγηνευτικό ερωτικό θρίλερ «The Handmaiden»
Κάννες 2016: Η καρδιά δίνει τους δικούς της αγώνες στο «Loving» του Τζεφ Νίκολς
Το «The Nice Guys» προσφέρει κωμική παραφροσύνη, εκρηκτική βία και απενοχοποιημένη ψυχαγωγία για όσους δεν ντρέπονται να τα ζητήσουν!
Κάννες 2016: «Η Τελευταία Παραλία», το τελευταίο αθώο σύνορο της Ευρώπης
Κάννες 2016: Ο Πάμπλο Λαραΐν συστήνει στις Κάννες έναν εξαιρετικό «Neruda»
Κάννες 2016: Το «Sieranevada» είναι ένα σχεδόν τρίωρο τεστ αντοχής που κρύβει άφθονες ανταμοιβές
Κάννες 2016: Είδαμε το «Money Monster» της Τζόντι Φόστερ