Τα Παιδιά των Ανθρώπων - ταινιες || cinemagazine.gr

Τα Παιδιά των Ανθρώπων

Children of Men

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Η.Π.Α / Ηνωμένο Βασίλειο / Ιαπωνία, 2006
    ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Αλφόνσο Κουαρόν
    ΣΕΝΑΡΙΟ: Αλφόνσο Κουαρόν, Τίμοθι Τζ. Σέξτον
    ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Κλάιβ Όουεν, Τζούλιαν Μουρ, Μάικλ Κέιν, Τσιγουετέλ Ετζιοφόρ, Τσάρλι Χάναμ
    ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Εμάνουελ Λουμπέσκι
    ΜΟΥΣΙΚΗ: Τζον Τάβενερ
    ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 109’
    ΔΙΑΝΟΜΗ: UIP
    Τα Παιδιά των Ανθρώπων

Ένας απρόθυμος, παθητικός ήρωας αναγκάζεται να αναλάβει δράση μπροστά στην προοπτική της ζωής και της ανατροπής του χάους.

Από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο

Το μεγαλύτερο τόλμημα του Αλφόνσο Κουαρόν είναι ότι πέταξε από το παράθυρο όσα στοιχεία βρήκε ξεπερασμένα από το μυθιστόρημα της Π. Ντ. Τζέιμς. Με αυτόν τον τρόπο μετέτρεψε τον πυρήνα της επιστημονικής φαντασίας σε ένα δράμα ιλιγγιώδες, όταν χρειάζεται και συγκινητικό, όποτε επικαλείται την ανθρωπιά ως αντίδοτο στον μηδενισμό μιας δικτατορικής Βρετανίας στο εγγύς μέλλον. Μετά το «V for Vendetta», με σιγουριά ο Τόνι Μπλερ εμπνέει εφιαλτικές εικόνες ολοκληρωτικού σοσιαλισμού.

Ένα δράμα ιλιγγιώδες, όταν χρειάζεται και συγκινητικό, όποτε επικαλείται την ανθρωπιά ως αντίδοτο στον μηδενισμό μιας δικτατορικής Βρετανίας στο εγγύς μέλλον

Στην καρδιά της ταινίας, μια σβησμένη σχέση ανάμεσα στον Κλάιβ Όουεν (Θίο) και την Τζούλιαν Μουρ (Τζουλιάν), σε ένα σύντομο αλλά δυναμικό ρόλο. Κάποτε είχαν την πολιτική και την οικογένεια. Τώρα αυτός μοιάζει παραιτημένος και εκείνη τον αφυπνίζει, καθώς μια κοπέλα είναι έγκυος, γεγονός πρωτοφανές για την ανθρωπότητα που έχει να δει μωρό εδώ και 27 χρόνια! Σε ένα ταξίδι γεμάτο παγίδες και προδοσίες, ο Θίο, ήρωας με σαγιονάρες και ανασταλτικό παράγοντα τον κυνισμό, την καχυποψία και τον προσωπικό του σταυρό, οδηγεί τη νέα γυναίκα στο φως, ενώ δίπλα του μαίνεται ο πόλεμος και ο διχασμός.

Ο Κουαρόν κάνει σαφές σχόλιο για την προσφυγιά και το τεχνολογικό αδιέξοδο, χρησιμοποιώντας τις κινηματογραφικές του γνώσεις αντίθετα στο κυρίως ρεύμα της εφετζίδικης εσχατολογίας. Με την αρωγή του μεγάλου οπερατέρ Εμάνουελ Λουμπέσκι, φτιάχνει μακριές λήψεις που κόβουν την ανάσα, μας τοποθετεί στην καρδιά του πολέμου και μαρκάρει στενά τον πανταχού παρόντα Κλάιβ Όουεν, ιδιαίτερα πειστικό ως σκοτεινιασμένο «πρώην» που κρύβει μια ψυχή επιρρεπή στην αυτοθυσία για χάρη της ανθρωπότητας. Οι αναφορές στις θρησκείες και τη μυθολογία είναι υπαινικτικές, έτσι ώστε το κέντρο βάρους να μην βυθιστεί στην κινούμενη άμμο του φονταμενταλισμού.

Η κριτική της ταινίας δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο τεύχος 183 του περιοδικού ΣΙΝΕΜΑ, το Νοέμβριο του 2006

 

ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
  • Τα Παιδιά των Ανθρώπων
  • Τα Παιδιά των Ανθρώπων