Devotion: Oι Ήρωες των Αιθέρων - ταινιες || cinemagazine.gr

Devotion: Oι Ήρωες των Αιθέρων

Devotion

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

2022
    ΠΑΡΑΓΩΓΗ: ΗΠΑ
    ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Τζ. Ντ. Ντίλαρντ
    ΣΕΝΑΡΙΟ: Τζέικ Κρέιν, Τζόναθαν Α. Στιούαρτ
    ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Τζόναθαν Μέιτζορς, Γκλεν Πάουελ, Κριστίνα Τζάκσον, Τόμας Σαντόσκι
    ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Έρικ Μέσερσμιτ
    ΜΟΥΣΙΚΗ: Τσάντα Ντάνσι
    ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 138'
    ΔΙΑΝΟΜΗ: Odeon
    Devotion: Oι Ήρωες των Αιθέρων

Η αληθινή ιστορία του πρώτου αφροαμερικανού πιλότου στο Ναυτικό των ΗΠΑ γίνεται ένα «Top Gun» των φτωχών, μία μπανάλ πολεμική περιπέτεια και μια στερεοτυπική ωδή στην ανδρική φιλία, με φόντο τον (αμερικανικό) ηρωισμό.

Από τον Νεκτάριο Σάκκα

Από τις εισαγωγικές κάρτες και τις περήφανες δηλώσεις αμερικανικής στρατιωτικής υπεροχής, μέχρι το ψυχροπολεμικό πλαίσιο, τη διαρκή εξύμνηση της ανδρικής φιλίας, τις συνεχείς αναφορές σε wingman και κάποια σκόρπια ομοερωτικά αστεία στα αποδυτήρια, όλα στο «Devotion» φωνάζουν «Top Gun». Μάλιστα, η ταινία του Τζ. Ντ. Ντίλαρντ που με αεροπόρο πατέρα τον έτρωγαν οι παιδικές του μνήμες να εμπλακεί εδώ, θα μπορούσε να μοιάζει με άτυπο prequel εκείνης του Τόνι Σκοτ που στα 80s έγινε συνώνυμο της ένοχης απόλαυσης, σημείο αναφοράς της ποπ κουλτούρας και της καλής-κακής ταινίας, αλλά και εγχειρίδιο τι θα πει κινηματογραφική προπαγάνδα από πλευράς Αμερικανικού Πενταγώνου. Στην πράξη πάντως, οι φωνές στο «Devotion» προς την εμπορική καταξίωση που γνώρισε πρόσφατα το «Top Gun: Maverick» περισσότερο σε σιωπές φέρνουν, κι αν ο συνειρμός σας οδηγεί στις τηλεοπτικές «Αέρινες Σιωπές», αναλαμβάνουμε μόνο εν μέρει την ευθύνη.

Το «Devotion», με τον αβίαστα μπανάλ ελληνικό υπότιτλο «Οι Ήρωες των Αιθέρων» να ακολουθεί, αφηγείται την αληθινή ιστορία του Τζέσι Μπράουν (στο ρόλο ο Τζόναθαν Μέιτζορς), του πρώτου μαύρου πιλότου στο αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό, τη φιλία του με τον συνάδελφο Τομ Χάντνερ και την καθοριστική εμπλοκή τους στον Πόλεμο της Κορέας το 1950. Μια ιστορία επιμονής και αυτοθυσίας, άγνωστη στο ευρύ κοινό, που το βιβλίο του Άνταμ Μάκος ανέσυρε και ο Γκλεν Πάουελ, που εδώ παίζει τον Τομ και παρεμπιπτόντως έχει ήδη γράψει αρκετές ώρες πτήσης στο «Top Gun: Maverick», ήθελε διακαώς να δει στη μεγάλη οθόνη. Το ότι επιστρέφουμε διαρκώς στο «Top Gun» είναι σαφές, εξίσου προφανής ωστόσο είναι και η αδυναμία να μιλήσουμε για το «Devotion» δίχως το σημείο αναφοράς του, αφού ακόμη και το τελευταίο μέρος εκτυλίσσεται με τους ήρωες να αναζητούν διαφυγή σε χιονισμένο εχθρικό έδαφος.

Αυτό που λείπει εδώ είναι ένα κράμα οράματος, αυθεντικότητας, αφοσίωσης και star quality, σαν αυτό που εξασφάλισε ο Τομ Κρουζ στα «Top Gun»

Αυτό που λείπει όμως από το φιλμ του Τζ. Ντ. Ντίλαρντ είναι ένα κράμα οράματος, αυθεντικότητας, αφοσίωσης και star quality, σαν αυτό που εξασφάλισε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ο Τομ Κρουζ στα «Top Gun», φτάνοντας να νεκραναστήσει μόνος του την εκτός υπερηρωικού σύμπαντος έννοια του μπλοκμπάστερ στο παγκόσμιο box-office με το «Maverick». Στο «Devotion», οι αερομαχίες και τα διακυβεύματα δεν είναι ποτέ το ίδιο εντυπωσιακά. Τα σκαμπανεβάσματα στον ρυθμό είναι παρατημένα στον αυτόματο. Τα G στους αιθέρες δεν καθηλώνουν ποτέ, τα έχουμε ξαναδεί πολλές φορές, πολύ θεαματικότερα. Οι χαρακτήρες, παρότι αληθινοί, καταλήγουν τυποποιημένοι όσο και στο «Green Book» (όχι τυχαία η αναφορά, καθώς εδώ υπάρχει αμάξι που μοιάζει τρομερά σε αυτό της ταινίας των Φαρέλι). Οι αξιομνημόνευτες ατάκες απλά δεν υπάρχουν. Ακόμα και το πραγματικό πεδίο της πρώτης σημαντικής σύγκρουσης στα ψυχροπολεμικά χρονικά (σ.σ. ο πόλεμος της Κορέας) φαντάζει ήδη μικρότερο σε σχέση π.χ. με αυτό του Βιετνάμ, όμως ο σκηνοθέτης και οι σεναριογράφοι της ταινίας το υποβιβάζουν αυτοβούλως σε φτηνό πρόσχημα προκειμένου να περάσουν γρήγορα στις σκηνές δράσης. Για να μην αναφερθούμε στην ανύπαρκτη εδώ προοπτική οποιουδήποτε αποτυπώματος στην σύγχρονη ποπ κουλτούρα.

Αν υπάρχει κάτι να περισωθεί εδώ, είναι το μέγεθος της ανασφάλειας που εκμυστηρεύεται ο Τζέσι Μπράουν στον λευκό συμπρωταγωνιστή του, στην πιο δυνατή σκηνή μιας προκάτ πολεμικής περιπέτειας. Όταν μοιράζεται το φόβο πως κάποιοι στο αμερικανικό Ναυτικό θα προτιμούσαν να δουν τον πρώτο μαύρο πιλότο να χάνει τη ζωή του, προκειμένου να σταματήσει η φυλετική ενσωμάτωση στις Ένοπλες Δυνάμεις. Ο φόβος για τον εσωτερικό εχθρό που ο Τζόναθαν Μέιτζορς περνά επιτυχώς και στο παίξιμο του Μπράουν, είναι το μόνο που αξίζει ίσως να επισημανθεί στο «Devotion» που, πάντως, δε βγάζει καμία αφοσίωση σε ό,τι αφορά τον ζήλο που επικαλούνται όσοι ενεπλάκησαν στην παραγωγή του.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
  • Devotion: Oι Ήρωες των Αιθέρων
  • Devotion: Oι Ήρωες των Αιθέρων