Εκτός Ελέγχου - ταινιες || cinemagazine.gr

Εκτός Ελέγχου

Plane

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

2023
    ΠΑΡΑΓΩΓΗ: ΗΠΑ/Ηνωμένο Βασίλειο
    ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ζαν-Φρανσουά Ρισέ
    ΣΕΝΑΡΙΟ: Τσαρλς Κάμινγκ, J.P. Ντέιβις
    ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Τζέραρντ Μπάτλερ, Μάικ Κόλτερ, Tόνι Γκόλντουιν
    ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Μπρένταν Γκάλβιν
    ΜΟΥΣΙΚΗ: Μάρκο Μπελτράμι, Μάρκους Τραμπ
    ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 107
    ΔΙΑΝΟΜΗ: Σπέντζος Film
    Εκτός Ελέγχου

Ζενίθ τελευταίων ετών για τον Τζέραρντ Μπάτλερ, ναδίρ για τον κάποτε υποσχόμενο Ζαν-Φρανσουά Ρισέ («Eπίθεση στον Σταθμό 13», «Mesrine»), σε μια περιπέτεια που πληροί όλα τα στοιχειώδη, πλην της απαραίτητης για την περίσταση σκωπτικής διάθεσης.

Από τον Γιάννη Βασιλείου

Με όχημα του «300», ο Τζέραρντ Μπάτλερ έχτισε καριέρα ήρωα δράσης μέσα στον 21ο αιώνα, γεννώντας με το αντίπαλο δέος του Τζέισον Στέιθαμ ένα δίπολο τύπου Σβαρτζενέγκερ ή Σταλόνε, τηρουμένων των αναλογιών -  άλλα τα μεγέθη, αλλή η επιδραστικότητα στην pop κουλτούρα άλλο το τοπίο της παραγωγής, άλλο το σινεμά γενικότερα. Σε αντίθεση με τον αντίπαλό του που, πάντα εντός του πλαισίου του σινεμά που εκπροσωπεί, έχει ένα σχετικό quality control, ο Μπάτλερ δεν έχει αντίστοιχο, με τη φιλμογραφία του να έχει ελάχιστες στιγμές άξιες αναφοράς και στοιχειώδους κινηματογραφικού ενδιαφέροντος. Ο Στέιθαμ έχει το μαξιλαράκι του Γκάι Ρίτσι, από τον φακό του οποίου ο Μπάτλερ πέρασε μόλις μια φορά, επιλέγει και πιο προσεκτικά τους σκηνοθέτες του – θα προτιμήσει να συνεργαστει με τον Στίβεν Νάιτ και τον Τέιλορ Χάκφορντ πχ.

Η συνεργασία του Μπάτλερ με τον Ζαν-Φρανσουά Ρισέ, που κάποτε άφηνε (τελικά ανεκπλήρωτες) υποσχέσεις με τη διλογία «Mesrine», είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση – για τον Μπάτλερ. Στο «Plane» ο Μπάτλερ υποδύεται έναν πιλότο που πετά παραμονή Πρωτοχρονιάς από τη Σιγκαπούρη με στόχο να φτάσει στην οικογένεια του πριν την αλλαγή του χρόνου – μια υποπλοκή που έχουμε ξεχάσει μέχρι το τέλος του έργου. Οι ανώτεροι του τον διατάζουν να κόψει δρόμο για να γλιτώσουν καύσιμα, εκείνος το δέχεται απρόθυμα, όπως απρόθυμα δέχεται και τη μεταφορά ενός καταδικασμένου, επικίνδυνου εγκληματία σε ένα αεροσκάφος με απλούς πολίτες. Η πρώτη του επαφή με τον κίνδυνο έρχεται με τη μορφή μιας άγριας καταιγίδας που τον αναγκάζει σε αναγκαστική, ανώμαλη προσγείωση – ίσως η καλύτερη σεκάνς. Μέχρι εκείνο το σημείο η ταινία είναι μια action ωδή στο «Sully», στη συνέχεια ο φόρος τιμής στον Τομ Χανκς συνεχίζεται με το «Captain Phillips» - εξόφθαλμη η ομοιότητα των τελευταίων σκηνών των δύο ταινιών, εξόφθαλμη και η διαφορά υποκριτικής κλάσης, βεβαίως. Στο μεσοδιάστημα ο Ρισέ γυρίζει καθαρή, ευδιάκριτη δράση, με τον βρώμικο τρόπο των ‘80s αλλά χωρίς το ανάλογο χιούμορ, το οποίο, αν αναλογιστείς τους ολοένα και πιο εξωφρενικούς ελιγμούς της πλοκής, μάλλον ήταν απαραίτητο. Του πιστώνουμε, πάντως, ότι για ταινία που εμφανώς οι παραγωγοί δεν παιδεύτηκαν καθόλου να ονοματίσουν, κατάφερε να ξεπεράσει τις (χαμηλότατες) προσδοκίες με τον επαγγελματισμό του.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
  • Εκτός Ελέγχου
  • Εκτός Ελέγχου