Red One

Μπορεί έξω να είναι ακόμα οριακά καλοκαιράκι, αλλά το «Red One» είναι η πρώτη χριστουγεννιάτικη ταινία της σεζόν και αν πρόκειται όσες έπονται να ακολουθήσουν στο ίδιο μοτίβο, καλύτερα να περάσουμε απευθείας στο Πάσχα.

Ο Κάλουμ Ντριφτ (Τζόνσον) εργάζεται ως σωματοφύλακας του Άγιου Βασίλη (Σίμονς). Καθώς η μεγάλη μέρα πλησιάζει, οι ετοιμασίες στον Βόρειο Πόλο είναι πυρετώδεις, όμως λίγο πριν το μεγάλο ταξίδι με το έλκηθρο, ο Άγιος Βασίλης εξαφανίζεται μυστηριωδώς. Ο Ντριφτ θα πρέπει να ενώσει τις δυνάμεις του με τη Ζόε (Λιού), αρχηγό μιας μυστικής υπηρεσίας που προστατεύει τα μυθικά πλάσματα του κόσμου μας και τον Τζακ (Έβανς) έναν μονόχνωτο κυνηγό επικηρυγμένων. Ο χρόνος μετράει ήδη αντίστροφα, ίσως αυτή να είναι η χρονιά που κανένας δεν θα γιορτάσει τα Χριστούγεννα.

Το φιλμ του Τζέικ Κάζνταν θέτει, από νωρίς, δυνατή υποψηφιότητα για μια από τις χειρότερες ταινίες της χρονιάς. Generic σκηνοθεσία, σεναριακός αχταρμάς και cheesy πρόζα, αποτελούν μερικά μονάχα από τα στοιχεία που κάνουν τούτη την ταινία αφόρητη ακόμα και για τους λάτρεις του Ντουέιν Τζόνσον, ο οποίος εδώ χρησιμοποιεί τη γνωστή υποκριτική του μανιέρα δίχως να δίνει απολύτως τίποτα.

Απορίας άξια η συμμετοχή του Κρις Έβανς (ίσως ήθελε να συμπληρώσει χαρτζιλίκι, ποιος ξέρει;), αλλά και η παρουσία της Κίρναν Σίπκα σε ρόλο villain που δεν πείθει ποτέ, ιδιαίτερα όταν στη φετινή σοδειά έχει δώσει μια μικρή, αλλά αρκούντως ανατριχιαστική ερμηνεία στο «Longlegs» του Οζ Πέρκινς.

Πρόκειται για μια ταινία που μοιάζει σαν συρραφή από πολλά διαφορετικά είδη – λίγο κωμωδία, λίγο περιπέτεια, λίγο fantasy, λίγο super-hero – μια μπασταρδεμένη εκδοχή της κλασικής χριστουγεννιάτικης ιστορίας με το ηθικό δίδαγμα (υπάρχει κι εδώ αυτό), όμως στην ουσία το «Red One» δεν έχει τίποτα το ελκυστικό, τίποτα που να αξίζει να θυμάσαι μετά τη θέαση, που και αυτή ακόμα θα σου φανεί κουραστική μετά το πέρας των δυο ωρών.

Από άποψη σεναρίου η ταινία προσπαθεί να «βολέψει» υπερβολικά πολλές ιδέες, δίχως καμία να λειτουργεί πραγματικά. Έχουμε τα σχηματικά, μυθικά πλάσματα - μπόλικο κακό CGI και μερικές αναλαμπές τίμιου προσθετικού μακιγιάζ -, έχουμε τον τυχοδιώκτη «λύκο» του Έβανς, τον…γυμνασμένο Άγιο Βασίλη του Σίμονς και την καρικατουρίστικη μάγισσα της Σίπκα, όμως δεν έχουμε συνοχή αφηγηματική ή έστω στερεοτυπικά αποδοσμένη στα πλαίσια ενός φιλμικού υβριδίου που να μπορεί να διασκεδάσει.

Οι συμπαθητικές, κωμικές στιγμές είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού, αφού στη μεγαλύτερη διάρκειά της η ταινία αναλώνεται σε νηπιακό χιούμορ και γελάκια εσωτερικής κατανάλωσης που σπάνια βρίσκουν τον στόχο τους στο κοινό. Ως προς τη σκηνοθεσία πρόκειται, σαφώς, για μια τις πιο εξοντωτικά σκοτεινές που έχεις δει εδώ και καιρό, παραπέμποντας ξεκάθαρα σε ένα Netflix-ικό στυλ οικιακής κατανάλωσης, που, δυστυχώς, τείνει να γίνει πια μια κοινά αποδεκτή, κινηματογραφική νόρμα.

Αν είστε λάτρεις των Χριστουγέννων το «Red One» ενδεχομένως να σας κάνει να μισήσετε τα, κινηματογραφικά τουλάχιστον, Χριστούγεννα. Αν χρειάζεστε την κωμωδία σας για να «βγάλετε» την εβδομάδα, αναζητήστε την καλύτερα κάπου αλλού.